கட்டுரை

கருத்தரங்கக் கட்டுரைகள்

வாழ்க்கையானது ஓர் அர்த்தத்தோடு இருக்க வேண்டுமெனில் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு குறிக்கோள் இருக்க வேண்டும். குறிக்கோளில்லாத வாழ்வு வாழ்வாகாது என்பதை,

“குறிக்கோளிலாது கெட்டேன்”

என்ற தொடரின் மூலம் அப்பர் விளக்குகிறார்.

இந்த வகையான தொண்டு ஆண்டவனால் அங்கீகரிக்கப்படுகிறது. அத்தகையத் தொண்டு செய்பவர்க்கு அவன் ஒத்துழைப்புத் தருகிறார். தானே உதவி செய்கின்றான். இதனையே அப்பரடிகள்;

“தொண்டர்க்குத் தூநெறியாய் நின்றான் தன்னை”

எனச் சுட்டிக் காட்டிய பெருமிதம் கொள்கிறார்.

உடலால் செய்யும் தொண்டு, திருநாவுக்கரசர் சரியைத் தொண்டு செய்வதற்கு அவருடைய தமக்கையார் திலகவதியார் காரணம் என்பதை சேக்கிழார் பெருமான்

“துயர்யிழந்து தீர், பணிந்து பணி செய்வீர்”

என விளக்கியுள்ளார். தமக்கையாரைப் பின்பற்றித் திருத்தொண்டினைச் செய்வதற்கு தமக்கையாரின் வாக்கும் காரணமாக இருந்தது.

திலகவதியார் தொண்டுக் கோலத்துடன் திருவதிகைக் கோயிலுக்குத் தம்பியாரை அழைத்துச் சென்றார். அவரைப் பின்பற்றிய நாவுக்கரசர் உழவாரப் பணி செய்தல், கூட்டுதல், மெழுகுதல் போன்ற தொண்டுகளைச் செய்தார். அதனை

“நிலைபெறுமாறு எண்ணுமதியேல் நெஞ்சேநீவா
நித்தலும் எம்பிரானுடைய கோயில்புக்குப்
தலையாரக் கும்பிட்டுக் கூத்தும் ஆடி”

நாவுக்கரசர் திருவாரூர் இறைவனை வழிபடும் பொழுது கைத்தொண்டின் இன்றியமையாமையை விளக்குகிறார்.

உழவாரம் என்பது புல் முதலியவற்றைச் செதுக்கும் கருவியாகும். நாவுக்கரசர் கையில் எந்நேரமும் உழவாரக் கருவியை வைத்துக் கொண்டு தாம் சென்ற இடங்களெல்லாம் தூய்மை செய்தார். இதனையே சரியை என்பர்.

நாவுக்கரசர் தாமே தனித்தும் அடியார்களுடன் சேர்ந்தும் தொண்டு செய்து வந்தார். பூம்புகாரில் முருக நாயனார் மடம் வைத்துப் பணி செய்து வந்தார்.

தமக்கும் பிறர்க்கும் பயனில்லாது உண்டும், உடுத்தியும், மாண்டொழியும் இம்மக்களை நல்வழிப்படுத்த கடவுளின் கருணை வழிபாட்டின் இன்றியாமை வழிபாட்டு முறைகள் பல்வகை அறங்களின் கடமைப்பாடுகள், ஒழுக்கங்கள், பண்பாடுகள் முதலியவற்றை எடுத்தோதினார். எல்லா ஒழுக்கங்கட்கு, அறங்கட்கும் மூலமாம் முதல்வனை வழிபட்டுய்யுமாறு நெறிப்படுத்தினார்.

“சொற்பாவும் பொருள் தெரிந்து தூய்மை நோக்கி
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
கோடிவியை நாடுமவர் கேடிலாரே”

என்னும் பாடலின் வாயிலாக இறைவனை வணங்கும் நன்னெறியினை மக்களுக்கு, ஊட்டினார் நாவுக்கரசர் என்பதை அறியமுடிகிறது.

நாவுக்கரசர் சைவ சமயம் சார்ந்து பிறகு மெய்ப்பொருள் உணர்ந்து தாம் இவ்வுலகில் வாழ்ந்த காலமெல்லாம் ஊரூராகச் சென்று மக்களுய்ய அருட்பாடல்களைப் பாடியுள்ளார். இவை போல மாந்தர் கைத்தொண்டும் மனத்தால் வழிபடுத்தொண்டும் மன ஒருமை கொண்டு இறைவனை எண்ணி நிற்குந்தொண்டும் மெய்யறிவால் இறைவனை உணரும் தொண்டும் (ஞானம்) என்ற இறைவனை அடைவதற்கான நெறிகள் நான்கின் இலக்கணங்களையும் வாழ்வின் குறிக்கோள்களையும் பல்வகைக் கலைகளையும் வாழும் வழிமுறைகளையும் இவை போன்ற பாடல்களின் வாயிலாக உணர்த்தியுள்ளார்.

தண்ணீர் பந்தல் அமைத்தும், சோலைகள் அமைத்தும், அறச்சாலைகள், சத்திரங்கள், குளம், கிணறுகள் பல அமைத்தும் ஏழை எளியவர்களின் துயர் துடைக்கவும் பாடுபடுகிறார். தம் தருமப்பணிகள் அனைத்துக்கும் திருநாவுக்கரசர் என்ற பெயரையே சூட்டுகிறார். தன் பிள்ளைகளுக்கும் மூத்த திருநாவுக்கரசு, இளைய திருநாவுக்கரசு என்று அவர் பெயர் சூட்டியிருந்ததை நோக்கும் பொழுது அவர் நாவுக்கரசர் மீது கொண்ட அன்பின் திறத்தை உணரமுடிகிறது. அப்பூதியடிகளின் மகன் சவத்தை

“ஒன்று கொலாமவர் சிந்தையுயர்வரை”

என்ற பதிகம்பாடி இறையருளால் உயிரை மீட்டுத் தந்தார். இவ்வாறு இறந்த மகனை உயிர் பெற்றெழச் செய்து மக்களிடம் இறைநம்பிக்கை ஊட்டினார் நாவுக்கரசர்.

நாவுக்கரசரின் கைத்தொண்டும், வாய்த்தொண்டும் இறைவனிடம் கொண்ட பக்தியும், விடாமுயற்சியும், தன்னம்பிக்கையும் தான் நேரடியாகவே இறைவனைக் காணும் பாக்கியத்தைத் தந்தது என்பதில் சிறிதும் ஐயமில்லை. நாவுக்கரசர் வாழ்ந்த வாழ்க்கை தனக்கென வாழாமல் மக்களின் நன்மைக்காகவே வாழ்ந்தவர் என்று கூறுவது பொருத்தமானதாகும். அவர் “மக்கள் தொண்டே மகேசன் தொண்டு” என்ற நிலையில் ஊருக்காக வாழ்ந்தவர். ஊருக்காகவும் நாட்டுக்காவும் தம்மை அர்ப்பணிப்பவர்கள் கோடியில் ஒருவர்தான். இத்தகைய சான்றோர்களுக்கு இறைவனே நேரடியாக வந்து காட்சி தருவான் என்ற நம்பிக்கையை இவரது வரலாறு நமக்கு ஊட்டுகிறது. நாவுக்கரசரின் சமுதாய ஈடுபாடு முழுக்க அவரது ஆளுமையின் வெளிப்பாடாகவே அமைந்தது. பக்தியுலகில் நிகரற்ற இடத்தைப் பெற்றுத் தந்துள்ளது என்பதை இக்கட்டுரையின் மூலம் உணரலாம்.

*****

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.