நாகரிகத்தின் முதற்படியை அடைந்த மனிதன் முதன் முதலில் இலை, தழைகள், மரப்பட்டகளால் ஆன ஆடைகளை உடுத்தினான். பின்னர் வேட்டையாடிக் கொன்ற விலங்ககளின் தோலினைப் பதப்படுத்தி அதனை ஆடையாக உடுத்தினான். பின்னர் நாகரிகம் வளர வளர பஞ்சிலிருந்து நூல் நூற்கக் கற்றுக் கொண்டு அதன் வாயிலாக விதவிதமான ஆடைகளை நெய்து உடுத்தினான். இவ்வாடை இன்று பல்வேறு நிறங்களில் பல நிலைகளில் மக்களால் உடுத்தப்பட்டு வருகின்றன.

ஆடை மனிதனின் மானம் காக்க மனிதனால் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட உன்னதப் பொருளாக விளங்குகிறது. மானங்காக்கவும் ஒருவரின் அந்தஸ்த்தை(மதிப்பை உயர்த்திக் காட்டுவதாகவும் இவ்வாடை அமைந்திலங்குகிறது. இவ்வாடையை, உடை, கலிங்கம், துணி என்று வழங்குவர். இன்று அவரவர் வசதிக்கேற்ப மக்கள் பல்வேறு விதமாக ஆடைகளை அணிகின்றனர். இவ்வாடை பற்றிய பல கருத்துக்களை நம் முன்னோர்கள் பழமொழி வாயிலாகக் கூறி நமக்குப் பண்பாட்டு நெறியைப் போதித்துள்ளமை குறிப்பிடத்தக்கது.

ஆடை மானங்காப்பதுடன் உடுத்துபவருக்கு அழகையும் தருகிறது. ஆடையின்றி யாரும் வெளியில் செல்ல முடியாது. சிறுகுழந்தைகள் வேண்டுமெனில் செல்லலாம். அவர்களைப் பார்த்து யாரும் ஒன்றும் கூறமாட்டார்கள். ஆனால் பெரியவர்கள் இளைஞர்கள் ஊருக்குள் ஆடை உடுத்தாது நடமாட இயலாது. அனைவரும் கேவலமாகவும் மீழ்த்தரமாகவும் பார்ப்பர். அவ்வாறு திரியின் அவரைப் பைத்தியம் என்று கூறுவர். சுய அறிவுள்ள மனிதன் உடுத்தாது ஊருக்குள் நடமாடமாட்டான். உணவு உண்ணாது ஊருக்குள் நடக்கலாம். ஆனால் உடுத்தாமல் நடத்தல் இயலாது. இதனை,

‘‘உண்ணாமல் ஊர் வழியே போகலாம்
உடுத்தாமல் ஊர் வழியே போக முடியுமா?’’

என்ற பழமொழி எடுத்துரைக்கிறது. ஆடை அணிவதன் இன்றியமையாமையை இப்பழமொழி குறிப்பிடுவது நோக்கத்தக்கது.

மனிதன் மற்ற அணிகலன்களை அணியாமல் இருக்கலாம். அதனால் அவனுக்கு ஒரு குறைவும் வராது. அதுபோல் அணிகலன்களால் மனிதனுக்குஅழகு என்பது கிடைக்காது. ஆடையினால் மட்டுமே மனிதனுக்கு அழகு ஏற்படுகிறது. அணிகலன்களை மட்டும் அணிந்து ஆடை அணியாதிருந்தால் பார்ப்பதற்கு அருவருப்பாக இருக்கும். அதனால் ஆடையே மனிதனுக்கு அழகைத் தரும் என்பதை உணர்ந்து மனிதன் நல்ல தூயஆடையை அணிதல் வேண்டும் என்பதை,

‘‘ஆள்பாதி ஆடை பாதி’’

‘‘ஆடையில்லா மனிதன் அரை மனிதன்’’

என்ற பழமொழிகள் வலியுறுத்துகின்றன.

ஆடையின் அவசியத்தை இப்பழமொழிகள் வலியுறுத்துவதுடன் மனிதனுக்கு உண்மையான அழகைத் தருவது ஆடையே என்பதையும் இப்பழமொழிகள் வலியுறுத்துவது நோக்கத்தக்கது. இப்பழமொழியுடன்,

‘‘அணியெல்லாம் ஆடையின் பின்’’

என்ற பழமொழி நானூறின் பாடல் வரியானது ஒப்புமை உடையதாக அமைந்திருப்பது உன்னற்பாலதாகும்.

பெண்கள் உடுத்துகின்ற ஆடைக்குச் சேலை என்று பெயர். இது தமிழகப் பெண்களுக்கான சிறப்பா ஆடையாகும். இச்சேலையானது நூலின் தரத்திற்கேற்ப இருக்கும். நூல் தரமானதாக இருப்பின் சேலையும் தரமானதாக இருக்கும். நூல் தரமற்று இருப்பின் சேலையும் தரமற்று இருக்கும் அதுபோன்று தாய் ஒழுக்கம் உடையவளாக இருப்பின் அவளது பிள்ளைகளும் ஒழுக்கம் உடையவர்களாக இருப்பர். இல்லெனில் ஒழுக்கக் கேடர்களாக இருப்பர். அதனால் தாய் ஒழுக்கமுடையவளாக இருந்து தனது குழந்தைகள் நல்லவர்களாக வளர முன்மாதிரியாக இருத்தல் வேண்டும் என்பதை,

‘‘தாயைப் போல பிள்ளை
நூலைப் போல சேலை’’

என்ற பழமொழி எடுத்துரைக்கின்றது. தாயே குடும்பத்திற்கு முதன்மையானவள். நூலே சேலைக்கு முதன்மையானது என்பதையும் இப்பழமொழி குறிப்பிடுகின்றது.

சேலைகளில் பல வகைகள் உள்ளன. அவற்றில் பெண்கள் அதிகம் விரும்புவது விலை உயர்ந்த சேலை பட்டுச் சேலை ஆகும். இப்பட்டுச் சேலையைத் தினந்தோறும் பெண்கள் உடுத்துவதில்லை. விழாக் காலங்களிலும், வீட்டில் திருமணம், காதுகுத்து உள்ளிட்ட சிறப்பு நிகழ்ச்சிகளின் போதும் இப்பட்டுச் சேலையை உடுத்திக் கொள்வர். பட்டுச் சேலையை உடுத்திக் கொள்வதைப் பெருமையாகக் கருதுவர்.

தங்களிடம் பட்டுச் சேலை இல்லையென்றால் பட்டுச் சேலை வைத்திருக்கும் பெண்களிடம் இரவல் வாங்கி உடுத்திக் கொள்வர். கிராமப் புறங்களில் இன்றும் இவ்வாறு இரவல் வாங்குவது வழக்கத்தில் உள்ளது. அவ்வாறு சில பெண்கள் பட்டுச் சேலையை இரவல் கொடுத்தாலும் சேலை கறைபட்டுவிடுமே என்று கவலைப் படுவர். இரவல் வாங்கும் பெண்ணிடம் கறைபடியாமல் பத்திரமாகப் பயன்படுத்திவிட்டுக் கொண்டு வருமாறு கூறுவர். சில பெண்கள் இரவல் வாங்கிய பெண்ணுடன் நிகழ்ச்சிக்குச் சென்றால் அவளுடனேயே இருப்பர். அவள் கீழே உட்கார்ந்து விட்டால் சேலையில் கறைபட்டுவிடுமே என்று கருதி தடுக்கினை(சிறிய பாய்) எடுத்துப்போட்டு அதில் உட்காருமாறு கூறுவாள். அவ்வாறு சேலை இரவல் வாங்கிய பெண் எந்ததெந்த இடங்களுக்கெல்லாம் செல்கிறாளோ அந்தந்த இடங்களுக்கெல்லாம் தடுக்கினை எடுத்துச் சென்று கொண்டே இருப்பாள். பார்ப்பவருக்குப் பட்டுச் சேலை கட்டிய பெண்ணுக்கு அதிகம் மரியாதை கொடுப்பது பொன்று தெரியும். ஆனால் தடுக்குப்போடும் பெண்ணின் உண்மையான இயல்வு தெரியாது.

அது போன்று சிலர் நமக்கு வணக்கமோ முகமனோ(புகழ்தல்) கூறுகிறார்கள் என்று நாம் நம்பி ஏமாந்துவிடக் கூடாது. அவர்கள் நம்மை ஏளனம் செய்வதுபோல் போலியான மரியாதை தருவர். நம்மிடம் மரியாதையாக நடந்து கொண்டு மற்றவர் அது குறித்துக் கேட்கும்போது நம்மைப் பற்றி இழிவாகக் கூறி சும்மா ஒரு வணக்கம் போட்டேன் அதனை அந்த ஆள் உண்மை என்று நம்பி விட்டான் முட்டாள் என்று விமர்சனம் செய்வர். அத்தகையோர் காட்டும் போலியான மரியாதையை அறிந்து நாம் நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற விழிப்புணர்வுடன் கூடிய பண்பாட்டு நெறியை,

‘‘பட்டுச் சேலையைக் கட்டிக்கக் கொடுத்துவிட்டு தடுக்கத்
தூக்கிக்கிட்டுத் திரிஞ்ச கதைதான்’’

என்ற பழமொழி உணர்த்துகிறது. எதையும் உண்மைத் தன்மை வாய்ந்தது என்று நம்புதல் கூடாது என்ற விழிப்புணர்வுக் கருத்தினையும் இப்பழமொழி உள்ளீடாகக் கொண்டு விளக்குவது நோக்கத்தக்கது.

ஓராடை மட்டும் உடுத்தி வாழும் வறுமையில் வாழும் பெண்களும் நமது நாட்டில் உண்டு. சேலை வாங்க இயலாத வறுமை நிலையில் வாழும் பெண்கள் இன்னும் நமது நாட்டில் வாழ்வது கண்கூடு. உழைத்தாலும் உடுத்துவதற்கு ஆடை வாங்க இயலாத வறுமை நிலையில் வாடும் பெண்ணானவள் தனது தமக்கை வீட்டிற்குச் சென்று அவளிடம் உடுத்திக் கொள்ள சேலை வாங்கலாம் என்று அங்கு செல்கிறாள். ஆனால் தமக்கை வீட்டிலோ வறுமை அதிகம் தாண்டவமாடுகிறது. வீட்டிற்கு வந்த தங்கையை வரவேற்க ஈச்ச ஓலையினால் முடைந்த பாயை உடம்பில் சுற்றிக் கொண்டு வந்தாள். அதைக் கண்டவுடன் சேலை கேட்க வந்த தங்கை எதுவும் கேட்காமல் இருந்து விட்டாள். இத்தகைய வறுமையின் நிலையை,
‘‘தங்கச்சிகாரி கட்டிக்கச் சேலை கேட்க
அக்கா வீட்டுக்குப் போனாளாம் அங்கே
அக்காகாரி ஈச்சம்பாய சுத்திக்கிட்டு
எதிர்த்தாற்போல வந்தாளாம்’’

என்ற பழமொழி எடுத்துரைக்கின்றது.
தங்கையிடம் இருக்கும் கந்தையான சேலைகூட அக்காவிடம் இல்லாத வறுமைச் சூழலையும் வறுமையில் வாழும் ஒருவர் தன்னைவிட வறுமை வாய்ப்பட்ட ஒருவரிடம் எதுவும் யாசிக்கச் செல்லக் கூடாது என்ற அறிவுரையையும் இப்பழமொழி தெளிவுறுத்தி நிற்கிறது. நிலைமையை உணர்ந்து நடந்துகொள்ள வேண்டும் என்ற பண்பாட்டு நெறியையும்இஃது எடுத்துரைப்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

காமுகர் எப்போதும் பெண்களைக் காமக் கண் கொண்டே பார்ப்பா். அவர்கள் யாராக இருந்தாலும் கவலைப் படமாட்டார்கள். அவர்கள் பெண்களைப் பொகப் பொருளாகக் கருதும் தன்மையர். அவர்களுக்குத் தாய், தாரம், தமக்கை, தங்கை என வேறுபாடு தெரியாது. அவர்களுக்குப் பெண்கள் என்றால் போதும். இத்தகைய இயல்புடையவரையே காமுகர்கள் என்று கூறுவர். இவர்களது இத்தகைய இழிவான பண்பினை,

‘‘உரலுக்குச் சேலை கட்டியிருந்தாலும்
திரும்பிப் பார்ப்பான்’’

என்ற பழமொழி எடுத்துரைக்கின்றது. இப்பழமொழியை,

‘‘உரலுக்குச் சேலை கட்டியிருந்தாலும் அவிழ்த்துப் பார்ப்பான்’’

‘‘மரத்திற்குச் சேலை கட்டியிருந்தாலும் அவிழ்த்துப் பார்ப்பான்’’

எனவும் வழக்கில் மக்கள் வழங்குவர். காமுகரின் செயலை அறிந்துணர்ந்து நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற உள்ளார்ந்த ஒழுக்க நெறியையும் இப்பழமொழி நமக்கு உணர்த்துவது நோக்கத்தக்கதாகும்.

சேலை(புடவை), வேட்டி உள்ளிட்ட ஆடைவகைகளைப் பொதுவாகத் துணி என்றும் கூறுவர். இத்துணியானது புதிதாக இருக்கும்போது நன்றாக இருக்கும். உடுத்திவிட்டு அதனைச் சலவைக்கப் போட்டுவிட்டால் அதன் புதுத் தன்மையை இழந்துவிடும். அதுபோன்று பெண்ணின் அழகு திருமணமாகி குழந்தை பெறும்வரை இருக்கும். பிள்ளை பிறந்த பின் முன்பிருந்த அழகு சிறிது சிறிதாக மாறும், இதனை,

‘‘கோடித் துணி ஒரு வெள்ளாவிக்கு
குமரிப் புள்ள ஒரு புள்ளைக்கு’’ (வெள்ளாவி-சலவை)

என்ற பழமொழி விளக்குகிறது.

வயது அதிகமாக அதிகமாக அழகு என்பது குறையும் என்பதையும், அழகு நிலையாமையையும் இப்பழமொழி கூறுகிறது.

துணியைத் துவைத்துச் சுத்தமாக உடுத்த வேண்டும். அது உடல் நலத்திற்கு உகந்தது. துணியைத் துவைக்காது உடுத்தினால் நோய்க்குஇடங்கொடுத்து உடுத்துபவருக்கு நோய் ஏற்படும். கிழிந்து போன துணியை உடுத்தினாலும் அது தூய்மையானதாக இருத்தல் வேண்டும். உடைச் சுத்தம் என்பது மிகவும் முக்கியமானது என்பதை,

‘‘கூழானாலும் குளித்துக் குடி
கந்தையானாலும் கசக்கிக் கட்டு’’

என்ற பழமொழி எடுத்துரைக்கின்றது.

மனிதன் உடலை மட்டும் சுத்தமாக வைத்திருந்தால் மட்டும் போதாது. உடையையும் சுத்தமாக வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்ற உடல் நலம் பேணும் நெறியை மக்களுக்கு எடுத்துரைக்கும் தன்மை உடையதாக இப்பழமொழி அமைந்துள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது.

சிலர் புதிதாக உள்ள ஆடைகளையே விரும்பி அணிவர். தம்மிடம் இருக்கும் பழைய ஆடையை விரும்பாமல் அதனை யாருக்கும் கொடுக்காது குப்பையில் விட்டெறிந்துவிடுவர். அது தவறான ஒன்றாகும். திடீரென்று நமக்குப் பழைய துணி தேவை எனில் அது அவ்வேளையில் கிடைக்காது. ஆனால் புதிய ஆடையை வாங்கி விடலாம். அதுபோன்று பண்பாடு மிக்க வயது முதிர்ந்த பெரியோரின் நட்பைப் பெறுதல் என்பது அரிது. ஆனால் அவர்களின் நட்புத் தேவையில்லை என்று நாம் ஒதுக்கிவிட்டால் அந்நட்பை மீண்டும் நாம் பெற இயலாது. இதனை உணர்ந்து நாம் வாழ்வில் நடந்து கொள்ளல் வேண்டும் என்பதை,

‘‘புது மனிதனை வாங்க முடியும்.
பழைய மனிதனை வாங்க முடியுமா?

என்ற பழமொழி எடுத்துரைக்கின்றது. ஏதாவதொரு பயன்பாட்டிற்குப் பழைய துணி என்பது தேவை. அவற்றைத் தேவையறிந்து பயன்படுத்த வேண்டும். நமக்கு வயது முதிர்ந்த பெரியோரின் நட்பு எப்பொழுதும் தேவை என்பதை உணர்ந்து வாழ்வில் செயல்பட வேண்டும் என்பதனை மேற்குறித்த பழமொழி விளக்குவது உன்னற்பாலது.

உடை உடுத்துபவரின் அழகுக்கு அடிப்படையாக அமைகிறது. அணிகலன்களை விட ஆடையே முதலில் முக்கியத்துவம் பெறுகிறது. ஆடை மனிதனுக்கு மதிப்பையும், உயர்வையும் தந்து அவனது மானத்தைக் காக்கின்றது. மனிதனுக்கு நியைாமை, பிறரை மதிக்கும் தன்மை, வறுமைநிலை நோயின்றி வாழ்வதற்குரிய வழி ஆகிய பண்பாட்டு நெறிகளைப் பழமொழிகள் விளக்கிச் செல்வது சிறப்பிற்குரியதாகும். நாம் முன்னோர் கூற்று வழி நடந்து நலமுடன் வாழ்வோம்.

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.