திருமணம் ஒன்றினால் இரண்டு குடும்பங்கள் இணைக்கப்பட்டன. மணமகனின் தந்தை பெரும் செல்வர். அவர், மணமகளின் தந்தையை வீட்டிற்கழைத்துத் தன் வீட்டிலுள்ள விலையுயர்ந்தப் பொருட்களையெல்லாம் காட்டிப் பெருமை பாராட்டிக் கொண்டார்.

பின்னர் “இதைப் போன்ற விலைமதிக்க முடியாத பொருள்கள் ஏதேனும் உங்களிடம் உண்டா?” என்று கேட்டார்.

“உங்களிடத்தில் உயிரற்றப் பொருட்கள்தான் இருக்கின்றன. இங்கு நான் வியப்படையும்படியாக ஒன்றுமில்லை. எங்கள் வீட்டில் விலையேறப் பெற்றதும் உயிருள்ளதுமான இரண்டு அற்புதமான கருவூலங்கள் வைத்திருக்கிறோம்” என்றார் மணமகளின் தந்தை.

“அவை யாவை?” என்று வினவினார் மணமகளின் தந்தை.

“ஒரு தெய்வீக கொக்கும், மிக வியக்கத்தக்க கடற்குதிரையும்...” என்று மறுமொழி பகர்ந்தார் மணப்பெண்ணின் தந்தை.

“எனக்கு அவற்றை ஒரு முறை காட்டுங்கள்” என வேண்டினார் பிள்ளையின் தந்தை.

பெண்ணின் தந்தை நாள் ஒன்றைக் குறித்துப் பின் விடைபெற்றுச் சென்றார்.

வீட்டையடைந்து பெண்ணின் தந்தை மிகவும் சோர்ந்து காணப்பட்டார்.

வாடியத் தந்தையிடம் மகன் விளக்கம் கேட்டார். தந்தை சொன்னார் “நேற்று நான் நம் பெண்ணின் வீட்டாரிடம் ஒரு பொய் சொல்லிவிட்டேன். நம்மை அவர்கள் உயர்வாக எண்ண வேண்டும் என்ற நோக்கத்தில். நம்மிடம் தெய்வீகக் கொக்கு ஒன்றும், கடற்குதிரையொன்றும் இருப்பதாகச் சொல்லிவிட்டேன். அவர்களும் அவற்றைக் காண வரவிருக்கிறார்கள். என்ன செய்வதென்றே தோன்றவில்லை” என்று “கவலையை விடுங்கள் நான் சமாளித்துக் கொள்கிறேன்” என்றான் மகன்.

குறிப்பிட்ட நாளும் வந்தது. பிள்ளையின் தந்தையும் வந்தார்.

பெண்ணின் தந்தையை அரசர் உடையை அணியச் செய்து, தலையில் மணி மகுடத்துடனும், கையில் வாளுடனும், கூடத்தின் நடுவில் ஒரு மேடையமைத்து அதில் அமரச் செய்தான் அவரின் மகன். “உங்கள் புகழ்மிக்க தந்தை எங்கே?” என்றார் ஆவலுடன் பணக்கார மாமனார்.

“அப்பா அவசர அலுவல் காரணமாக எதிர்பாரத நிலையில் வெளியே சென்றுள்ளார்” என்றான் மருமகன்.

“உங்கள் தந்தை தெய்வீகக் கொக்கினையும், கடற்குதிரையையும் எனக்குக் காட்டுவதாகச் சொல்லி என்னை அழைத்தார். அவற்றைப் பார்த்துவிட்டுச் செல்லத்தான் வந்தேன்” என்றார் அவர்.


மருமகன் சொன்னான் “அடடா, இரண்டுமே இப்போது இங்கு இல்லையே. எங்கள் கடற்குதிரையை இப்போதுதான் கடல் அரசன் பவனி வர இரவல் வாங்கிச் சென்றான். விண்ணகத்தில் நடக்கும் விருந்தொன்றில் கலந்து கொள்ள கொக்கினை இரவலாக அழைத்துச் சென்றுள்ளது தேவதை” என்று.

இதனைக் கேட்டு வியப்பு இன்னும் அதிகமாகக் கூடத்தின் இடையில் அரச பாவனையில் வீற்றிருக்கும் பெண்ணின் தந்தையைச் சுட்டிக் காட்டி, “இதன் தெய்வீகத் தன்மையென்ன?” என்றார் பிள்ளையின் தந்தை.

மருமகன் “அதுவா, இவர் எங்கள் உறவினர் வணக்கத்திற்குரிய பொய்யரசர்” என்றான். வந்தவர் திகைத்து நின்றார்.

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.