பகவான் ஸ்ரீ ரமணர் வழக்கம் போல் தன்னுள் தானே ஆழ்ந்து ஆனந்த பரவசத்தில் மெளனமே மொழியாக அமர்ந்து இருந்தார். அப்போது ஊருக்குள் இருந்து ஒரு துக்க நிகழ்ச்சி நடந்தது.

உண்மையில் அந்த துக்கத்தைப் பற்றி ஊருக்குள் மகிழ்ச்சியே ஏற்பட்டது. இறந்தவர் ஊருக்குள் பெரிய சண்டியர். கட்டப் பஞ்சாயத்து கந்து வட்டி அடிதடி அராஜகத்திற்குப் பெயர் போனவர் அவர். பலருடைய சொத்துக்களை அநியாயமாகப் பறித்துச் சாலையில் நிறுத்திய பெருமை அவருக்கு உண்டு. தொழில்களைச் செய்யவிடாமல் பல குடும்பங்களைப் பட்டினியில் தள்ளி தற்கொலை வரை விரட்டியவர்.

ரமணர் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தார். ஊருக்குள் இருந்து ஆஸ்ரமத்திற்குப் பலரும் வர ஆரம்பித்தார்கள். ஒவ்வொருவரும் வந்தவுடன் சுவாமி அந்தப் பாவி போய்விட்டான் என்று செய்தியாகச் சொன்னார்கள். ரமணர் எந்த சலனமும் இல்லாமல் இருந்தார். அடுத்த நபர் வருவார். அவரும் மீண்டும் தகவலை மகிழ்ச்சியுடன் சொல்வார். அப்போதும் ரமணர் எந்த சலனமும் இல்லாமல் முகத்தில் எந்த பாவமும் காட்டாமல் அமைதி காத்தார். இது மாலை வரை தொடர்ந்தது சுமார் 50 பேராவது ரமணரிடம் இந்த ஒரே செய்தியைச் சொன்னார்கள் யாருக்கும் ரமணர் பதில் அளிக்கவில்லை முகத்தில் மகிழ்ச்சியோத் துக்கமோக் காட்டவில்லை.

ரமணர் கல்லைப் போல இருப்பதைக் கண்டு பக்தர்கள் சலிப்புக் கொண்டார்கள். அந்தி சாய்ந்த உடனே அந்த இறந்த நபருடைய பூத உடல் அவருடைய உறவினர்களால் மயானத்திற்குக் கொண்டு செல்லப்பட்டது.


அந்தத் துக்க ஊர்வலம் ஆசிரமத்தைத் தாண்டிச் சென்றது.

ஆசிரமத்திற்கு முன்னால் ஊர்வலம் வந்த போது ரமணர் எழுந்து நின்று மரியாதை செய்தார். மேலும் பூத உடலை நோக்கிக் கைகூப்பி வணங்கினார்.

பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஒரு பக்தருக்குக் கோபமே வந்து விட்டது. சற்றும் தயங்காமல் தன் கோபத்தை கொட்டிவிட்டார் அந்த பக்தர். “என்னங்க சாமி அவனோ அயோக்கியன், அவனப் போயி கும்பிடறீங்களே அது ஏன்னு சொல்லுங்க சாமி” என்றார்.

ரமணர் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. பக்தர் விடுவதாக இல்லை. மீண்டும் மீண்டும் ஏன்? ஏன்? என்று கேட்டுப் பின் தொடர்ந்தார்.

அந்தப் பக்தரின் தொல்லை தாங்காமல் ரமணர் தன் மெளனத்தைக் கலைத்தார். இறந்தவர் என்னுடைய ஒரு குரு என்றார் ரமணர்.

அந்தச் சண்டியன் உங்களுக்குக் குருவா ஆச்சரியப்பட்டார் பக்தர்.


அவரிடமிருந்து உடல் சுத்தம் பற்றி நான் அறிந்து கொண்டேன். நான் திருவண்ணாமலைக்கு வரும் போது எனக்கு 12 வயதுதான். அதுவரை வீட்டில் அம்மாதான் எனக்கு முதுகு தேய்த்து தண்ணீர் ஊற்றிக் குளிப் பாட்டுவார்கள். எப்படிக் குளிக்க வேண்டும் என்பது கூட அறியாத வயது எனக்கு.

அப்போது அந்த நபர் குளத்தில் வந்து குளிப்பதை வேடிக்கை பார்ப்பேன். எப்படி நாமே முதுகைத் தேய்ப்பது கைவிரல், கால் விரல், காது மூக்கு என்று ஒவ்வொரு பாகத்தையும் பார்த்துப்பார்த்துத் தேய்த்துக் குளிப்பார். நானும் அதுபோல குளிக்க அவரைப் பார்த்துத்தான் கற்றுக்கொண்டேன். எனவே, அவர் எனக்கு உடல் சுத்தம் பற்றி அறிவுறுத்திய குரு ஆவார் என்றார்.

ரமணர் அளித்த விளக்கத்தைக் கேட்டு பக்தர்கள் அமைதியானார்கள். எவ்வளவு மோசம் ஆனவர்களிடமும் ஏதாவது ஒரு நல்லது இருக்கும். நல்லவர்கள் கண்களுக்கு அந்த நன்மையேக் கண்ணில் படும்.

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.