தீட்சை என்பது சிவாகமங்களில் கூறப்பட்ட சைவக் கிரியைகளில் ஒன்று. சிவபெருமானைத் தியானித்து விதிப்படி வழிபடுவதற்கு நமக்குத் தகுதியளிப்பது தீட்சை ஆகும். சைவ சமயிகள் சமயப் பிரவேசம் செய்வதற்காக வழங்கப்படும் கிரியை இதுவாகும். அருட்பாக்களை ஓதுவதற்கும், புராணங்களைப் படிப்பதற்கும், ஞான சாத்திரங்களைக் கேட்டல், படித்தலுக்கும், பிரதிஷ்டை, விவாகம், அந்தியேட்டி, சிரார்த்தம் போன்ற நம் சமயக் கிரியைகளைச் செய்தவற்கும், செய்விப்பதற்கும் தகுதியுடையவர்கள் தீட்சை பெற்றவர்களே.

'தீக்ஷா' என்னும் சமஸ்கிருதச் சொல்லிருந்து தீட்சை என்ற தமிழ்ச்சொல் பிறந்தது. இதற்கு கொடுத்துக் குறைப்பது என்று பொருளாகும்.'ஞானத்தைக் கொடுத்து மலத்தைக் கெடுப்பது’ என்னும் பொருளுடையது என ஆகம நூல்கள் விளக்கம் தருகின்றன. இச்சொல்லில் தீ-கொடு என்னும் வினையடி கொடுத்தலைக் குறிக்கின்றது. க்ஷி-அழி என்னும் மற்ற வினையடி அழித்தலைக் குறிக்கின்றது. ஞானமாகிய நற்பேற்றை அளித்து, மும்மலங்களை அழிப்பதனால் இது தீக்ஷா (தீட்சை) எனப்பட்டது.

தீக்கை - உள்ளத்து அழுக்கைத் தீயிலிட்டுக் கொளுத்துவது தீக்கை (தமிழ்ச்சொல்).

நமது முயற்சி, உடம்பின் உள்ளும் புறமும் உள்ள அழுக்குளை நீக்குதலும், ஆகாரம் ஊட்டிச் சுத்தமாய் வளர்த்தலுமாம். நீரினால் வெளி உடம்மைக் கழுவிச் சுத்தம் செய்யலாம்; உள்ளிருக்கும் உடம்பு சூக்கும உடம்பு; அதில் உள்ள தீய அழுக்குகளை, ஆசமனம், மந்திர செபம், அகமர்சணம் முதலிய அனுட்டானக் கிரியைகளினாலேயேப் போக்க முடியும். இந்த உண்மைகளை அறிந்தே நம் சமயத்தில் ஏழு வயதில் தீட்சை பெற வேண்டும் என்ற விதி சொல்லப்பட்டுள்ளது. ஏனெனில் கால் கைகளை அடக்கி ஆளும் பக்குவம், மனதில் இச்சைகள் தோன்றி விருத்தியாகக் கூடிய காலமும், அப்பருவகாலத்திலிருந்துதான் உதிக்கின்றன என்பது கருதியே. அவ்வயதில் தீட்சை பெற்றிருந்தால், அனுட்டான சாதனைகளினால், தேகத்தையும் மனதையும் அடக்கி நம் வசப்படுத்தவும், தீச் செயல்கள் தோன்றாமலும் செய்ய முடியும். படிப்படியாய்ச் சொல்லப்பட்ட தீட்சைகளைப் பெற்று அந்தந்த தீட்சைகளுக்குரிய கிரியைகளையும் சாதனங்களையும் அப்பியாசப்படுத்திவர, இறைவன் திருவடியடைதல் இலகுவாகும்.


சைவ மக்கள் சைவ சமய ஆசாரங்களை அனுசுடிப்பதற்கு வேண்டிய தகுதியை அளிப்பது தீட்சை ஆகும். இத்தீட்சையை அளிக்கின்ற சிவாசாரியார் சமயத் தீட்சை, விசேடத் தீட்சை, நிர்வாணத் தீட்சை, ஆசார்யாபிசேகம் எனும் நான்கையும் பெற்றவராக இருக்க வேண்டும் என சிவாகமங்கள் கூறுகின்றன.

சமயத் தீட்சை

சைவசமயி ஆகும் உரிமையைத் தருவது சமயத் தீட்சை எனப்படுகின்றது. சமய தீட்சை பெற்றவன் "சமயி" எனப் பெயர் பெறுகிறான். சமயத் தீட்சை பெறுவதால், சிவனின் சிறப்பு மூலமந்திரமாகிய திருவைந்தெழுத்தை (சிவாய நம: எனும் பஞ்சாட்சரத்தை) தூலமாக உணர்ந்து கணிக்கும் உரிமையும், சரியா பாதத்தில் நிற்கும் உரிமையும் கிட்டும். இதன் மூலம் சிவனின் முதன்மையை ஒருவாறு உணரும் நிலை உண்டாகும்.

விசேடத் தீட்சை

சிவலிங்கப் பூசை செய்வதற்கான தகுதியளிப்பது விசேடத் தீட்சை ஆகும். சமயத் தீட்சை பெற்று, அதன் வழி நிற்கும் போது, ஆணவ மலம் வலுவிலக்க, சிவனைச் சிவலிங்க வடிவிற் கண்டு வழிபடுதலாகிய கிரியை நெறியில் விருப்பு உண்டாக, முன்னர் சமயத் தீட்சை பெற்றுக் கொண்ட ஆசாரியரிடமோ அல்லது வேறொருவரிடமோ விசேடத் தீட்சை பெறலாம். இதன் மூலம் சிவலிங்க மூர்த்திக்கு அகப்பூசை, புறப்பூசை செய்யும் முறைகளோடு யோக முறைகளைச் செய்யும் உரிமையையும் பெறலாம்.

நிர்வாணத் தீட்சை

சமய தீட்சையும், விசேட தீட்சையும் பெற்றவர்கள் இறுதியாகப் பெறும் தீட்சை நிர்வாண தீட்சை எனப்படும். இதன் மூலம் அத்துவாக்களை அடக்கும் கலையும், முப்பொருள் உண்மையை உணரும் தன்மையும், உயிரை ஞான நிலைக்கு உய்யச் செய்யும் நிலையும் ஞானாசிரியனிடமிருந்து கிடைக்கும். நிர்வாணத் தீட்சை சத்தியோ நிர்வாணத் தீட்சை, அசத்தியோ நிர்வாணத் தீட்சை என இரு வகைப்படும்.

ஆசாரிய அபிடேகம்

நிர்வாணத் தீட்சை பெற்ற ஒருவர் குருப்பட்டம் தரிப்பதற்காகச் செய்யப்படும் கிரியை ஆசாரிய அபிடேகம் ஆகும். குருப்பட்டம் பெற்றோர் பிறருக்குத் தீட்சை கொடுக்கவும், பரார்த்தப் பூசை செய்யவும் தகுதியைப் பெறுகின்றார். இவர் சிவாசாரியார் எனவும் அழைக்கப்படுவார்.

சிவாசாரியாருக்கு இருக்க வேண்டியதாகக் கீழ்க்காணும் தகுதிகள் சொல்லப்படுகின்றன.

* திருமணம் முடித்து இல்லறம் நடத்துபவராக இருத்தல்.

* உடல், உளக் குற்றமற்றவராக இருத்தல்.

* கல்வியறிவும் ஒழுக்க மேம்பாடும் மிக்கவராக இருத்தல்.

* சைவ நாற்பாதங்களில் பயிற்சியுடையோராயிருத்தல்.

* சீடர்களுக்குச் சிறந்த ஒழுக்கத்தையும் சைவப் பாரம்பரிய நெறிகளையும் போதிக்கக் கூடியவராயிருத்தல்.

* பதினாறு தொடக்கம் 70 வயதிற்குட்படோராயிருத்தல்.


தீட்சை ஆதார தீட்சை, நிராதார தீட்சை என இரு வகைப்படும். இறைவன் ஞானாசிரியர் ஒருவர் மூலம் ஆணவம், கன்மம், மாயை ஆகிய மும்மலங்களையும் உடைய நம்போன்ற சகலருக்கும் அளிக்கும் தீட்சை ஆதார தீட்சை எனப்படும். இறைவன் வேறோர் ஆதாரத்தையும் வேண்டாது, தானே குருவாய் நின்று ஆணவம், கன்மம் ஆகிய இரு மலங்கள் மட்டும் உடைய பிரளயாகலருக்கு முத்தியளிக்கும் தீட்சை நிராதார தீட்சை ஆகும். தீட்சை அளிக்கப்படும் முறைக்கேற்ப ஆதார தீட்சையானது நயனம், பரிசம், வாசகம், மானசம், சாத்திரம், யோகம், ஒளத்திரி என ஏழு வகைப்படும்.

நயனத் தீட்சை

குரு தன்னை சிவமாகப் பாவித்து அப்பாவனையுடன் மாணாக்கனைக் கண்ணால் நோக்கி, அவன் செய்த கருமங்களை அழித்தொழிப்பது நயனத் தீட்சை ஆகும். சிவபெருமானிடம் திருத்தோணிபுரத்திலே திருஞானசம்பந்தர் பெற்றது நயனத் தீட்சையாகும்.

பரிசத் தீட்சை

குரு தன் வலது கையை சிவனுடைய கையாகப் பாவித்து, மாணாக்கனது தலையில் வைத்து, அவனைச் சிவமாகச் செய்தல் பரிசத் தீட்சையாகும். சுந்தரமூர்த்தி நாயனாருக்கு சிவபெருமான் திருவெண்ணெய் நல்லூரில் வழங்கிய தீட்சை பரிசத் தீட்சை அகும்.

வாசகத் தீட்சை

குரு மந்திரங்களைச் சந்தர்ப்பத்திற்கேற்றவாறும், பொருந்துமாறும், மாணவனுக்கு உபதேசிப்பது வாசகத் தீட்சை ஆகும். மாணிக்கவாசகருக்கு சிவபெருமான் திருப்பெருந்துறையில் குருந்தமர நிழலில் உபதேசித்தமை வாசகத் தீட்சையாகும்.

மானசத் தீட்சை

குரு தன்னைச் சிவமாகப் பாவித்து அந்தப் பாவனையுடன் மாணாக்கனது ஆன்மாவை உடலினின்றும் பாவனையில் கொண்டு வந்து, தனது ஆன்மாவிற் சேர்த்துச் சிவமானதாகப் பாவித்து மீள அவ்வான்மாவை அவனது உடலிற் சேர்த்தல் மானசத் தீட்சை ஆகும்.

சாத்திரத் தீட்சை

குரு மாணவனுக்குச் சிவாகமங்களையும் திருமுறைகளையும் ஓதுவித்தல் சாத்திரத் தீட்சையாகும். மாணிக்கவாசகருக்கு சிவபெருமான் திருப்பெருந்துறையில் வைத்து பதி, பசு, பாச விளக்கம் வழங்கியமை இதற்கு உதாரணமாகும்.

யோகத் தீட்சை

குரு மாணக்களை சிவயோகம் பயிலச் செய்தல் யோக தீட்சையாகும். தட்சணாமூர்த்தியாகிய சிவபெருமான் சனகர், சனாதனர், சனந்தனர், சனத்குமாராகிய நான்கு பேருக்கும் மெய்மை புரிய வைத்தமை யோகத் தீட்சையாகும்.

ஒளத்திரித் தீட்சை

பொதுவாகச் சைவ மக்களுக்குச் செய்யப்படுவது ஒளத்திரித் தீட்சையாகும். ஆன்மாக்களாகிய உயிர்களை, வீடுபேற்றை அமையும் பொருட்டு ஆசாரியரால் அக்கினிக் காரியத்துடன் செய்யும் அங்கித் தீட்சையே ஒளத்திரித் தீட்சை ஆகும். இது ஞானவதி, கிரியாவதி எனும் இரு வகைகளில் ஒரு வகையால் செய்யப்படல் வேண்டும் எனச் சிவாகமங்கள் கூறுகின்றன.