ஒரு முறை காந்தியடிகள் ஆசிரமத்தில் இருந்த போது ஒரு தாய் மகனுடன் வந்து காந்திஜியிடம், "இவனுக்குப் பகவத்கீதையைப் பற்றிக் கூற வேண்டும்" என்று கேட்டுக் கொண்டார்.

காந்திஜி அந்த இளைஞனை அழைத்து குவியலாகக் கிடந்த செங்கல் கற்களை அடுக்கி வைக்கச் சொன்னார். அவ்வாறே அடுக்கினான்.

மாலை நேரம் வந்தது. இளைஞன்ம் "அய்யா, பகவத்கீதை..." என்று கேட்க, "நாளைக்கு வா சொல்கிறேன்" என்றார்.

மறுநாளும் அதே போல செங்கல் குவியலை அடுக்கினான். இரவு வந்ததும் வீடு சென்றான்.

அடுத்த நாளும் எதுவும் பேசாமல் செங்கல் குவியலை அடுக்கிவிட்டு, "அய்யா நான் கேட்ட பகவத்கீதை..." என்று கேட்க அமைதியாகச் சொன்னார் காந்திஜி. "நான் பகவத்கீதையைக் கூறி முடித்து விட்டேன்."

அதிர்ந்து போன இளைஞன் ஆச்சர்யமாகக் காந்தியைப் பார்த்தான்.

"தன் கடமையை ஒழுங்காகச் செய்வதும் எவ்வித பலனையும் எதிர்பாராமல் செய்வதும்தான் கீதையின் சாரம். இது உனக்குப் புரிந்து விட்டது நீ போகலாம்" என்றார்.

எந்த ஒரு செயலையும் எதிர்பாராமல் செய்யும் போதுதான் அந்தச் செயலில் நாம் சிறந்த பலனை அடைய முடிகிறது. எதையாவது எதிர்பார்த்துச் செய்யப்படும் செயல்களில் எதிர்பார்ப்புகள் அதிகமாக இருப்பதால் அந்தச் செயலில் நம்மை அறியாமல் பல குறைபாடுகள் உருவாகி விடுகிறது. இந்தக் குறைபாடுகள் நாம் எதிர்பார்க்காத பல குறைகளை உருவாக்கி விடுகிறது. இந்தக் குறைகள் வராமல் நாம் எடுத்துக் கொண்ட செயலில் வெற்றியடையவும், நல்ல பெயரைப் பெறவும் எந்தப் பலனையும் முன்பே எதிர்பார்க்காத மனநிலையை நாம் வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

(வழிமுறைகள் வளரும்.)

வழிமுறை-42                                                                                                                              வழிமுறை-44