மனித சமூகமானது ஆரம்பகாலம் முதல் இன்றைய காலகட்டம் வரையினிலும் பல மாற்றங்களை கடந்து வந்துள்ளது. அத்தகைய மாற்றங்களின் வரலாற்றுப் பார்வையில் எண்ணிலடங்காத ஏற்றங்களினை மனித சமூகம் எட்டிப் பிடித்துள்ளது. இந்தப்புவி என்னும் கோளத்தில் வசிக்கும் மனிதர்களில் தமிழ் சமூகமானது பல பண்பாட்டுப் பாரம்பரியங்களைத் தன்னகத்தே கொண்ட ஒரு பாரிய சமூகமாகத் திகழ்கிறது. ஏத்தனையோ பல அரியகலைகளின் பிறப்பிற்குத் தமிழ் சமூகம் காரணமாக அமைந்துள்ளது. இத்தகைய மனித சமூகத்தோடு இரண்டறக் கலந்த எத்தனையோ விடயங்கள் காணப்படுகின்றன. தமிழ்ச் சமூகத்தில் திரைப்படம் மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒரு விடயமாகக் காணப்படுகின்றது.

மனிதன் தோன்றிய காலத்தில் இருந்து பல்வேறுபட்ட கலைகளும் தோற்றம் பெறலாயின. ஆரம்பகாலங்களில் மனிதனது சிந்தனைத் தோன்றலின் கலைவடிவ ஆக்கங்களானது எழுத்துருவில் உருவாகியது. பின்னர் காலப்போக்கில் மனித சமூகத்தின் கலைசார் விடயங்கள் மேலோங்கின. இறுதியில் கலையானது காட்சியுடன் கூடிய அமைப்பாக உருவாகியது. இவ்வாறு கலை என்னும் கருப்பொருளினது வடிவத்தினைக் கொண்டு காணப்படும் சினிமாவானது தமிழ்ச் சமூகத்தில் மெல்லமெல்ல ஊடுருவித் தனக்கு என்று ஒரு காத்திரமான இடத்தினைப் பெற்றுள்ளது. இற்றைக்கு சுமார் அரை நூற்றாண்டிலிருந்து மனித சமூகத்தினது மாறுதல்களுக்குத் திரைப்படம் என்னும் பாரிய கலை அடிப்படையாக அமைந்துள்ளது என்றால் அதுமிகையாகாது. (DananjayanKovinth, 2014, “Pride of Tamil Cinema 1931- 2013”, Page - 40)

இருபதாம் நூற்றாண்டில் விஞ்ஞானத் தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியினால் தோற்றம் பெற்ற ஒரு கலையாகத் திரைப்படம் விளங்குகின்றது. கலை வேறு இயந்திரம் வேறு என்ற நிலைபோய் அறிவியற் சாதனங்களைப் பயன்படுத்துவதன் மூலமாகவும் கலைத்துவம் ஏற்படுத்தப்படலாம். அப்படித் தோன்றும் தொழில்நுட்பம் ஒரு கலை வடிவமாக மாறும். சினிமா இன்று நம்மிடையே உள்ள மிக முக்கியமான தொழில்நுட்பம் சார் கலையாகும். திரைப்படம் பிராஞ்சியர்களான லூமிய சகோதரர்களினால் 1895ஆம் ஆண்டில் ஒரு வெளிப்பாட்டுச் சாதனமாக அறிமுகப்படுத்தி வைக்கப்பட்டது. இவர்களுக்கு முற்பட்ட காலத்திலிருந்தே திரைப்படக் கண்டுபிடிப்புடன் தொடர்புடைய செயற்பாடுகள் காலத்துக்குக் காலம் இடம் பெற்ற போதும் லூமியர் சகோதரர்களே அசையும் விம்பங்களை திரையில் காண்பித்துத் திரைப்படக் கலைக்கான பல மூலங்களை அறிமுகப்படுத்தினர்.


திரைப்படக் கலையின் தோற்றம் ஏனைய கலைகளுடன் ஒப்பிடும் போது மிகவும் பிந்தியதாக இருந்தாலும் திரைப்படம் மக்களின் பெருவிருப்புக்குரிய கலைச்சாதனமாக விளங்குகிறது. திரைப்படத்தின் வெளிப்பாட்டுமுறை ஏனைய கலைவடிவங்களின் வெளிப்பாட்டுமுறையில் இருந்து வேறுபட்டு மக்களின் ரசனை ஆர்வத்தை தூண்டக் கூடிய விதத்தில் அமைந்திருத்தல் இதற்கானஅடிப்படைக் காரணமாகும். திரைப்படத்தில் அடிப்படையில் இரண்டு நிலைகள் உண்டு. அவை முறையே; ஐனரஞ்சகத் திரைப்படம், கலைத் திரைப்படம் என்பனவாகும். ஐனரஞ்சகத் திரைப்படமானது மக்களை இலக்காகக் கொண்டு அவர்களுக்கான மகிழ்வூட்டல் ஊடகமாக விளங்குகிறது. அதாவது மகிழ்வூட்டல் ஊடகம் என்னும் வகையில் மக்கள் கூட்டத்தினர் அனைவரும் ரசிக்கத்தக்கதான, பொதுவானதொரு கலைவடிவமாக அமையும். ஆனால் திரைப்படத்திற்கு மற்றுமொரு அம்சமும் உள்ளது. அது குறிப்பிட்ட அதனை ஒரு கலைவடிவமாக மாத்திரமே பார்ப்பது ஆகும். ஐனரஞ்சக அம்சங்களுக்கு அவை செல்லமாட்டாது. (அம்சன் குமார், 1990, “சினிமா ரசனை”, பக்கம் - 50)

தமிழ்ச் சமூகத்தில் திரைப்படமானது முக்கியத்துவம் பெறுவதற்குப் பல காரணங்கள் ஏதுவாக அமைகின்றன. திரைப்படம் என்னும் கலைத்தோற்றம் பெற்ற காலப்பகுதியில் இருந்து நாளடைவில் மனித சமூகத்தின் தன்மைக்கு ஏற்றவாறு தன்னை இயைபுபடுத்திக் கொண்டு நகர்ந்துள்ளது. அந்த வகையில் ஆரம்பகாலத்தில் நாடகவடிவில் அரங்கேற்றப்பட்டநாடகங்கள் சினிமாவின் திரைப்பட வருகையின் பின்னர் திரையரங்கில் பார்வையாளர்கள் ரசிக்கக் கூடியவாறு அரங்கேற்றப்பட்டன. இவ்விதம் பண்டையத் தமிழ்ச் சமூகத்தில் இழையோடியிருந்த கலைவடிவங்களின் தன்மையினைத் தொடர்ச்சியாகப் பேணுவதற்கான ஒரு களத்தினைத் திரைப்பட உலகானது ஏற்படுத்திக் கொடுத்தது. இவ்வாறு முன்னைய புராணக்கதைகளுடன் தொடர்புடைய அரங்கேற்றப்பட்ட நாடகங்கள் பல திரைப்படத்தின் பாதையில் வீறுநடை போட்டன. இதனைப் பார்த்த மக்கள் வியப்பில் ஆழ்ந்து போகலாயினர்.

இவ்விதம் சென்று கொண்டிருக்கையில் தமிழ்ச் சமூகத்தில் பல பிரச்சினைகள் திரை மறைவில் அரங்கேறின. எனவே இத்தகைய தமிழ்ச் சமூகத்தினுடைய பிரச்சனைகளை வெளிக்காட்டக் கூடியவகையில் திரைப்படங்களானது உருவானது. எனவே மக்கள் ஏதோ ஒரு வகையில் இந்தத் திரைப்படங்கள் மூலம் விழிப்புணர்வினைப் பெற்றனர். இத்தகைய சமூகப் பிரச்சனைகளினை வெளிக்காட்டக் கூடியவகையில் கதையாடலானது சிறப்பான முறையில் பின்னப்பட்டுத் திரைப்படங்களாக்கப்பட்டது. இத்தகையத் திரைப்படங்கள் மூலம் பல நல்ல கருத்துக்கள் சமூகத்தினை சென்றடைந்ததோடு, அத்தகையத் திரைப்படங்களில் நடித்தவர்களை மக்கள் சமூகம் தமது இனத்தின் தலைவர்கள் இவர்களாகத்தான் இருப்பார்கள் என்று எண்ணலாயினர். அவர்களுக்கு ரசிகர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்தது. எனவே திரைப்படங்களில் நடக்கும் செயல்களினைத் தமிழ் சமூதாயமானது முழுமையான அளவில் நுகரத் தொடங்கியது.


திரைப்படமானது திரைப்படங்களில் நடித்த கதாநாயகர், கதாநாயகி ஆகியவர்களைத் திரைப்படங்களில் மட்டும் உயர்ந்தவர்களாகக் காட்டவில்லை. ஒட்டு மொத்த சமூகத்திலும் அவர்கள் உயர்ந்தவர்கள் என்ற சிந்தனை மனித மனங்களில் இயல்பாகவே விதைக்கப்பட்டது. எனவே இந்நிலையினை அரசியலுக்குள் நுழைய விரும்பினோர் தங்களின் அரசியல் செயற்பாடுகளுக்காகத் திரைப்படத்தை ஒரு கருவியாகப் பயன்படுத்தினர். தமிழ்த் திரைப்படத்தைப் பொறுத்த வரையில் அதன் தாயகம் இந்தியா எனக் குறிப்பிடலாம். இந்திய நாட்டுத் தமிழ் சமூகத்தினரிடையே அரசியல் என்பது ஒரு முக்கியமான விடயமாக விளங்கியது. திராவிட முன்னேற்றக் கழகம், சமூக அமைப்பு சார்ந்த அமைப்புக்கள் போன்றவை தங்களதுசெயற்பாடுகள் குறித்ததான செய்தியினைத் திரைப்படத்தைப் பயன்படுத்தி மக்கள் முன்னிலையில் முதன்மைப்படுத்தினர். அதன் மூலம் வெற்றியும் கண்டனர். (ராகவேந்திரா. வை, (2010), “சினிமாவும் சமூகமும்”, பக்கம் - (20-24))

திரைப்படமானது பல திரைப்படங்களினைத் தொடர்ந்து சமூகத்தில் வழங்கிக் கொண்டிருந்தது. இவ்வாறு நாளுக்கு நாள் திரைப்படத்தின் வளர்ச்சியானது தமிழ் சமூகத்தில் மிக முக்கிய இடத்தினைத் தொடர்ந்தும் பேணியது. தொழில்நுட்பங்களினது வளர்ச்சியுடன் சேர்ந்து திரைப்படமும் வளர்ந்தது. மக்கள் திரைப்படத்தின் மூலமே தான் அதிகளவான விடயங்களினை அறிந்து கொண்டனர். தங்களின் வாழ்க்கையின் பிரதிபிம்பங்களாகத் திரைப்படம் விளங்குகிறது என்ற சிந்தனைக்குத் தங்களை உட்படுத்திக் கொண்டனர். ஆகவே தான் திரைப்படங்கள் தமிழ்ச் சமூகத்தில் செல்வாக்கினை உடையதாக மாற்றமடைந்தது. மக்களினை அதாவது பார்வையாளர்களினை கவரக் கூடியவகையில் திரைப்படக் கதைகளானது வடிவமைக்கப்பட்டது.

மக்கள் எதனை விரும்புகின்றார்களோ அதனை கருப்பொருளாகக் கொண்டு கதையினை உருவாக்கினர். மனிதனோடு தொடர்புடைய அனைத்து விடயங்களோடும் மற்றும் வாழ்வியல் அம்சங்களோடும் இணைந்ததான திரைப்படங்களானது உருவாக்கப்பட்டது. பல புதிய தொழில்நுட்பத்தின் அறிமுகமானது திரைப்படங்களினூடே மக்களிடம் கொண்டு செல்லப்பட்டது. மக்களும் அத்தகைய புதுமைகளைத்தான் நுகர விரும்பினர். மேலும் திரைப்படமானது பலருக்குத் தொழில் வாய்ப்பினையும் வழங்கியது. திரைப்படங்களின் வெற்றிக்குப் பின்னால் படத்தில் நடித்த காதாபாத்திரங்கள் மட்டும் முக்கியக் காரணம் எனக் கூறமுடியாது. ஒவ்வொரு திரைப்படப் படைப்பின் பின்னாலும் கடினமாக உழைத்தவர்கள் எத்தனையோ பேர் இருப்பர். திரைப்பட உருவாக்கமானது பலருக்கு வேலைவாய்ப்பினை வழங்கியது. இதனாலும் சினிமாவானது தமிழ்ச் சமூகத்தில் முக்கியம் பெறக் காரணமாகஅமைந்தது.

மேலும், இளம் திரைப்படக்கலைப் படைப்பாளர்கள் தங்களது படைப்பாற்றலினை வெளிக்காட்டக் கூடிய ஒரு சூழலினைத் திரைப்பட உலகமானது வழங்கியது. நடிக்கின்ற ஆற்றல் மட்டுமன்றி இன்னபிற எத்தனையோ பாடல், நடனம், ஒப்பனை, சிகைஅலங்காரம் என எண்ணற்ற பல கலைகளின் படைப்பாளிகளுக்கான நல்லதொரு களமாகவும் அத்தோடு புதிய கலைப் படைப்பாளர்களின் ஆற்றலைத் தூண்டிவிடும் உந்துசக்தியாகவும் திரைப்படம் விளங்கியது. படைப்பாளிகளின் திறைமைகள் பலவற்றையும் உலகிற்கு வெளிச்சமிட்டுக் காட்டியது. இத்தகையத் தன்மையின் உச்சக்கட்ட வளர்ச்சி பல போட்டியாளர்களைத் திரைப்படத்தில் உருவாக்க வழிகோலியது. எனவே, நாளுக்கு நாள் திரைப்படத் துறையானது தமிழ்ச் சமூகத்தில் வேகமாக வளர்ச்சியடையக் காரணமாக அமைந்தது.


இதனை விடவும் மனிதனுக்கும் மனிதனுக்குமான பிரச்சினை, மனிதனுக்கும் இயற்கைக்குமான பிரச்சனை, மனிதனுக்கும் அவனது உள்ளுணர்வுக்குமான பிரச்சினை, மனிதனுக்கும் சமூகத்திற்குமான பிரச்சினை எனப் பல பிரச்சினைகளை யதார்த்த உணர்வோடும், கற்பனை ஆற்றலுடனும் கதையமைத்து உலக மக்களுக்கு வழங்குகின்றனர். எனவேதான் மக்கள் திரைப்படங்கள் மீது விருப்புடையவர்களாக மாற்றமடைகின்றனர். காதல் காட்சியற்ற திரைப்படங்களைக் காண்பது அரிது என்றே கூற வேண்டும். எனவே இளம் சமுதாயத்தினரைக் கவரக்கூடிய வகையில் திரைப்படங்களானது அமைக்கப்படுகின்றது. இதனாலும் தமிழ்ச் சமூகத்தில் திரைப்படம் முக்கியம் பெறக் காரணமாக அமைகின்றது.

மக்கள் திரைப்படத்தில் காட்டப்படும் கற்பனைக் கதைகளில் ஒன்றி விடுகின்றனர். இதுதான் வாழ்க்கை, இவற்றினைப் போல நாமும் வாழப் பழகிக் கொள்ளவேண்டும் என்றவாறு சிந்திக்கின்றனர். திரைப்படம் மக்களின் மனதை மாற்றும் ஒரு தீவிர சக்தியாக செயற்படுகின்றது. மக்கள் போலியான சில மணி நேரக் காட்சிகளில் தங்களைப் புதைத்துக் கொள்கின்றார்கள். திரைப்படங்களில் காட்டப்படும் கற்பனைப் பாத்திரங்களுக்கு ஏற்ப வாழ முற்படுகின்றனர். இவ்வாறு ஒவ்வொரு மனிதனின் மூளையும் திரைப்படங்களினால் சலவை செய்யப்பட்டுள்ளது. இதனை விடவும் தமிழ்ச் சமூகத்தினால் காலம் காலமாகப் பின்பற்றப்படும் சில பண்பாட்டு வாழ்வியல் அம்சங்களைத் திரைப்படங்களானது வெளிப்படுத்திக் காட்டுகின்றது. எனவே இத்தகைய நிலை கூட திரைப்படத்தினைத் தமிழ்ச் சமூகத்தில் நிலைபெறச் செய்கின்றது எனக் கூறலாம். இலாபம் பெற வேண்டும் என்ற பணத்தின் மீதான நாட்டம் தான் திரைப்படத்தை இன்று தமிழ் சமூகத்தில் உயர்த்தி வைத்திருப்பதற்கு அடிப்படைக் காரணமாகும்.

இவ்விதம் தமிழ்ச் சமூகத்தில் திரைப்படமானது பெரும் முக்கியத்துவத்தினைப் பெறுவதைக் காணலாம். மக்கள் விரும்பியோ விரும்பாமலோ திரைப்படம் என்னும் கலையம்சத்தோடு ஒன்றி விடுகின்றனர். இதற்குப் பல காரணிகள் செல்வாக்கு செலுத்துகின்றமையும் யதார்த்தமான உண்மையாகும். திரைப்படம் தமிழ்ச் சமூகத்தில் நிலைத்திருப்பதற்கான காரணங்களின் தன்மை நபருக்கு நபர், காலத்திற்கு காலம்வேறுபட்டுக் காணப்படும்.எனவே திரைப்படமானது தமிழ்ச் சமூகத்தில் நீடித்து நிலைக்கும் ஒரு கலையம்சமாகத் திகழும் என்பதில் எவ்வித ஐயமுமில்லை.

1. அம்சன் குமார், 1990, “சினிமாரசனை”,அடையாறு சென்னை, பக்கம் (50-54)

2. Ashish Rajadhyaksha, 2009, “Encyclopaedia of India Cinema”

3. DananjayanKovinth, 2014, “Pride of Tamil Cinema 1931- 2013”, Blue Ocean

4. http://www.google,lk/url?q=https://en.m.wikipedia.org.

*****

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.