வயலும் வயல் சார்ந்த பகுதியில் நிகழும் தலைவன், தலைவியின் வாழ்க்கைச் சூழல்கள் மருதத்திணையில் காட்சிப்படுத்தப்படுகின்றன. வயலும் வைகறைப் பொழுதும் முதற்பொருட்களாகவும், மருதம், காஞ்சி, தாமரை, உழவுத்தொழில் முதலியன கருப்பொருட்களாகவும். ஊடல் உரிப்பொருளாகவும் உள்ளன. இவ் ஊடல் உரிப்பொருள் சிறக்க எண்வகை மெய்ப்பாட்டு உணர்வுடன் படிப்போர்க்கு உவமை வழி உணர்த்திட சங்கப் புலவர்களால் பாடப்பட்டுள்ளன. சங்க அகப்பாடல்களில் குறுந்தொகை, நற்றிணை, அகநானூறு ஆகியவற்றில் உள்ள மருதத்திணைப் பாடல்களில், இவ் எண்வகை மெய்ப்பாட்டில் நகை மெய்ப்பாட்டிற்கு உவமை பயன்பட்டுள்ள நிலையில் அவற்றின் பயன்பாட்டினையும், சிறப்பினையும் ஆராய்வதாய் இக்கட்டுரை அமைகின்றது.

மருதத்திணையில் நகை மெய்ப்பாடு பரத்தை, தலைவி, உறவினர் கேட்பக் கூறும்போதும், தோழி தலைவனுக்கு வாயில் மறுக்கும் போதும், தலைவி தலைவனுக்குச் கூறும் போதும் தோன்றுகின்றன.

தலைவன் கூறும் பொய் மொழிகளை ஆதாரத்துடன் நிறுவுபவளாகத் தலைவி செயல்படுகின்றாள். பரத்தையர் இல்லத்திலிருந்து வந்த தலைவனிடம் பரத்தையர் சேரியிலிருந்து தானே வந்தீர் என்கிறாள் தலைவி. அதற்குத் தலைவன் அப்படி எனக்கு யாரையும் தெரியாது என்கிறான்.

அதற்குத் தலைவி,

“களவு உடம்படுநரின் கவிழ்ந்து, நிலம் கிளையா,
நாணி நின்றோள் நிலை கண்டு, யானும்

பேணினன் அல்லெனோ- மகிழ்ந! - வானத்து
அணங்கு அருங் கடவுள் அன்னோள் நின்
மகன் தாய் ஆதல் புரைவது - ஆங்கு எனவே?” (அகம்.16 15-19)

என்று நீர் கூறாமல் விட்டாலும், எங்கிருந்து வந்தாய் என்பதை, நம் பிள்ளை வீதியில் சிறுதேர் உருட்டிக் கொண்டு தனியே விளையாடிய போது, அப்பரத்தை ‘என் உயிரே வருக’ என்று தன் மார்பில் அணைத்துக் கொண்டதை யான் கண்டேன். அத்துடன் அவளிடம் சென்று நீயும் ‘இப்புதல்வனுக்குத் தாய்’ என்றேன். அப்போது தாம் செய்த களவு வெளிப்பட்டபோது வெட்கித் தலைகுனிந்து நிலத்தைக் கீறினாள். அக்காட்சி, அப்பரத்தை வானிலுள்ள அருந்ததி தெய்வத்திற்கு ஒப்பானவள் என எண்ணினேன் என்று தலைவனிடம் உரைக்கிறாள்.


இங்கு களவு செய்தவர் அகப்பட்டுக் கொண்டபோது ஏற்படுகின்ற மன உளைச்சலுக்குப் பரத்தை ஆளானதையும், வெட்கித் தலைகுனியும் நிலைக்குத் தள்ளப்படுவாள் என்பதையும் தலைவி உரைக்கிறாள். தலைவன் பரத்தமை ஒழுக்கம் கைக்கொண்டு உள்ள நிலையினையும், அவன் அதை மறைப்பதையும் தலைவி உவமை வழி நகையாக வெளிப்படுத்துகிறாள். அத்துடன் அப்பரத்தை அருந்ததி கடவுளுக்கு ஒப்பிடும் போது அவள் அப்படிப்பட்டவள் அல்லல் என்பதையும் தலைவனுக்கு இடித்துரைக்கிறாள்.

தன் தலைவனின் தவறைத் தட்டிக்கேட்பதில்கூட சங்க இலக்கியத் தலைவி நகைச்சுவையுடன் கூறி அவனை நல்வழிப்படுத்துவதாகப் புலவர் படைக்கிறார்.

“உள்ளத்து ஊடலைத் தொல்காப்பியர்,
கற்பு வழிப்பட்டவள் பரத்தை ஏத்தினும்
உள்ளத் தூடல் உண்டுஎன மொழிப” (தொல்.பொருள்.பொருளி.நூ.1179)

என்றும் குறித்துள்ளார். பரத்தையைப் புகழ்வது போலக் கூறினாலும், தலைவியின் உள்ளத்தில் ஊடல் உண்டு. அதனை மறைத்து, ஊடலை வெளிப்படுத்தாது, அதற்கு எதிரான நகைப்பை வெளிப்படுத்தி தலைவனை நல்வழிப்படுத்துகிறாள்.

எள்ளல் நடை குறித்து வ.ஜெயா, “நகைச்சுவை மிளிர, ஆனால் அதே சமயத்தில் குற்றம் நெஞ்சைச் சுடுமாறு கூறுவதை இவ்வகையினுள் அடக்கலாம். குறைகாணும் போக்கினைச் சுவையுணர்வோடு தருவது எள்ளல் நடை என்பர். வஞ்சப் புகழ்ச்சி, அங்கதம் முதலியன இதற்கு இணையானவை” (முனைவர் வ.ஜெயா,சங்கப் பெண்பாற் புலவர்களின் மொழியும் கருத்தும், ப.13) என்கிறார். பரத்தையை அருந்ததிக்கு ஒப்பிடும்போது, கற்பு காட்டலாகப் பொருளாகக் கொண்டு மனத்தினால் அறியப்பட்ட உவமத்தின் வழி எள்ளல் நிலைக்களனைக் கொண்ட நகை மெய்ப்பாடு தோன்றியுள்ளதை அறியலாம். மருதத்திணையின் ஊடல் உரிப்பொருளைப் தலைவி, பரத்தையர் பிரிவினால் தோன்றிய ஊடலைத் தலைவன் உணர்ந்துகொள்ள நகை மெய்ப்பாட்டினை வெளிப்படுத்தியுள்ளாள்.

தலைவன் பரத்தையர் பிரிவில் உள்ளான். தலைவியின் உறவினர் கேட்ப, பரத்தை உரைக்கிறாள்.

“வெறியுற விரிந்த அறுவை மெல்லணைப்
புனிறுநாறு செவிலியொடு புதல்வன் துஞ்ச
வையவி அணிந்த நெய்யாட்டு ஈரணிப்
பசுநெய் கூர்ந்த மென்மை யாக்கைச்
சீர்கெழு மடந்தை ஈர்இமை பொருந்த
நள்ளென் கங்குல் கள்வன் போல
அகன்துறை ஊரனும் வந்தனன்
சிறந்தோன் பெயரன் பிறந்த மாறே” (நற் 40 5-12)

என்று தன் சொந்த மனையில் தனக்கு மகன் பிறந்திருக்கிறான் என்ற செய்தி அறிந்து பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆவல் உள்ளது. பகலில் வருவதற்குத் தைரியமற்றவனாய், குழந்தை, செவிலியிடம் உறங்க, தலைவி ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருக்கும் போது, நடுஇரவிலே திருடனைப் போல் வந்துள்ளான் என்று ஏளனம் செய்கிறாள் பரத்தை. எள்ளல் வழி பிறந்த நகையாகக் குறிக்கப்படுகிறது.


தலைவன் பகற்பொழுதில் வந்தால் தலைவி, சுற்றம், பரத்தை என்று அனைவரிடமும் பதில் சொல்ல வேண்டி வரும். இப்படி நள்ளிரவில் கள்வன் போல் வந்தால் யாருக்கும் பதில் சொல்ல வேண்டிய தேவை இராது. ‘நள்ளென் கங்குல் கள்வன் போல’ என்ற உவமை வழி தான் பரத்தையரிடம் இருப்பது தவறு என்பதை உணர்ந்தும், மீளமுடியாத சூழலிலும் தன் புதல்வனைப் பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆவல், மேலும் ஒரு குற்றத்தையொத்த செயலைச் செய்ய வைக்கின்றது என்று பரத்தையால் சுட்டிக்காட்டப்படுகின்றது. சத்தம் இடாமல், வருவது தெரியாமல், செய்ய வேண்டியதைச் செய்யும் திறமுடைய நள்ளிரவில் வரும் கள்வன் போல் என்று தலைவனைப் பரத்தை சுட்டுவது என்பது,

“பேச்சின் உயிர்ப்புக்கு உவமை பெருந்துணை செய்கிறது” (டாக்டர் ஆ. அமிர்தகெளரி, சங்க இலக்கியத்தில் உரையாடல், ப.324)

எனும் ஆ. அமிர்தகெளரி கருத்து வழி இப்பாடல் உவமத்தின் வழி பொருட்புலப்பாட்டிற்குப் பொருந்தியுள்ளதை அறிந்து கொள்ளலாம்.

பரத்தை, தலைவி தன்னைப் புறம்பேசினால் என்று ஊடலும், தன்னிடமிருந்து தலைவன் தன் புதல்வனைப் பார்க்க வந்துள்ளான் என்று தலைவன் மீது கொண்ட ஊடலும் என மருதத்திணையின் ஊடல் உரிப்பொருள் சிறக்க, திருடன் போல் என்ற குண உவமத்தின் வழி எள்ளல் நிலைக்களனைக் கொண்ட நகை மெய்ப்பாட்டினை வெளிப்படுத்தியுள்ளதைச் சான்றின் வழி அறிய முடிகின்றது.

இதைப்போன்று குறுந்தொகையில் இடம்பெறும் பாடலில்,

“கழனி மாத்து விளைந்துகு தீம்பழம்
பழன வாளை கதூஉ மூரன்
எம்மிற் பெருமொழி கூறித் தம்மிற்
கையுங் காலுந் தூக்கத் தூக்கும்
ஆடிப் பாவை போல
மேவன செய்யுந்தன் புதல்வன் தாய்க்கே” (குறுந். 8)

என்று பிறரை இகழாது நகைத்தல் என்னும் எள்ளல் நிலைக்களனைக் கொண்ட நகை மெய்ப்பாடு இப்பாடலில் பயின்று வந்துள்ளது. பரத்தையிடம் தலைவன் இருக்கும் போது தன்னைப் பற்றிப் பெருமையாகக் கூறிவிட்டு, தலைவியின் இல்லத்திற்குச் சென்றதும், ஒரு விளையாட்டுப் பொம்மையைப் போல தாம் செய்வதை அப்படிச் செய்து காட்டும் கண்ணாடியாக மாறியுள்ள நிலையை எள்ளி நகையாடுகின்றாள். புதல்வனை ஈன்றெடுக்கும் உரிமையுடைய தலைவியின் முன் தலைவன் அஞ்சி வாழ்வதும், தம்மிடம் வீர வசனங்களைப் பேசியதையும் இணைத்துப் பார்த்து நகைக்கிறாள் பரத்தை.

ஆடிப் பாவை போல என்னும் உரு உவமத்தின் வழி எள்ளல் நிலைக்களனைக் கொண்ட நகை மெய்ப்பாட்டினை வெளிப்படுத்தியுள்ளது.

இப்பாடலில் தலைவன் செய்கை என்பது நகைப்புக்குரியதாகின்றது. தன் காமத் தேவைக்காக வரும் தலைவன் பரத்தையைப் புகழ்வதும், தலைவி என்பவள் குடும்பத்தைக் கட்டிக் காக்கும் திறம் படைத்தவள் என்பதினால் அவள் வார்த்தைக்கு மதிப்பளித்துத் தான் செய்த பரத்தைமை ஒழுக்கத்தை மறைக்க அவன் நடப்பதும் வேடிக்கையாய் உள்ளது என்கிற நிலையில் ஆராயப்படுகின்றது.

‘பாட்டாவது ஒவ்வொரு நிலையிலும் உணர்ச்சி மொழி வாய்ந்ததாகும்’ (தா.ஏ.ஞானமூர்த்தி, இலக்கியத் திறனாய்வியல், ப.229)

எனும் தா. ஏ. ஞானமூர்த்தியின் கருத்திற்கேற்ப மேற்கூறிய பாடல்களில் வழி மெய்ப்பாட்டு உணர்விற்கு மொழி அடிப்படையானது என்பது பெறப்படுகின்றது.

* மருதத்திணையின் ஊடல் உரிப்பொருள் சிறக்க உவமை பயன்பட்டுள்ளதை மேற்கண்ட ஆய்வின் வழி அறியமுடிகிறது.

* ஊடலை வெளிப்படுத்துவதாக தலைவி, பரத்தை உள்ளனர். தலைவன் ஊடலை வெளிப்படுத்துவதில்லை. தலைவன் வினையின் பொருட்டும், பரத்தையின் பொருட்டும் பிரிந்திருப்பதினால் அவன் யார் மீதும் ஊடல் கொள்வதில்லை.

* பரத்தைப் பிரிவினால் தலைவி ஊடல் கொள்வதாகவும், பரத்தையைப் பிரிந்து தலைவன் தலைவியைச் சென்று சேரும்போது பரத்தைக்கு ஊடல் தோன்றுவதாகவும் பாடல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன.

* பரத்தையை அருந்ததி கடவுளுக்கு ஒப்பாகவும், தலைவனை நள்ளிரவு கள்வன் போலவும், செய்வதைத் திரும்ப அப்படியே செய்யும் ஆடிப்பாவை போலவும் உவமைகள் வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ளன.

* உவமை வாயிலாக ஊடல் நகையாக வெளிப்படுகின்றது. இல்லாத ஒரு குணத்தை இருப்பதாகக் கூறி அவர்களின் தவறு சுட்டிக்காட்டப்படுகிறது. அதன்வழி நல்வழிப்படுத்தப்படுவதாக உள்ளது.

எட்டுத்தொகை மருதத்திணையில் நகை மெய்ப்பாடு தோன்றுவது என்பது தலைவன் செய்யும் பரத்தமை ஒழுக்கத்தை சுட்டிக்காட்டி நல்வழிப்படுவதாக தலைவி கூற்று வழியும், தலைவன் பரத்தையை நாடி இருந்தாலும், குடும்பத்தைக் காக்கும் தலைவியிடம் பணிந்து செல்கிறான் என்பது பரத்தை கூற்று வழியும் அறிய முடிகிறது. மருதத்திணையின் உரிப்பொருள் ஊடல் தலைவன் மீது ஏற்படும் போது அதை அப்படியே அவனிடம் காட்டாது நகைச்சுவை உணர்வுடன் அவன் செய்யும் செயலைச் சுட்டிக்காட்டுவதாக சங்க இலக்கியம் உள்ளன என்பது இவ்வாய்வின் வழி அறிந்துணரப்படுகிறது.

1. அமிர்தகெளரி, டாக்டர் ஆ. சங்க இலக்கியத்தில் உரையாடல், 184, பிரகாசம் சாலை, பாரி நிலையம், சென்னை - 600 108. முதல் பதிப்பு: 1989.

2. சாமிநாதையர், டாக்டர் உ.வே., குறுந்தொகை மூலமும் உரையும், டாக்டர்உ.வே. சாமிநாதையர் நூல் நிலையம், வெளியீட்டெண்: 277, பெசன்ட் நகர், சென்னை - 600 090. எட்டாம் பதிப்பு - 2020.

3. சுப்பிரமணியன் முனைவர் ச.வே. (உ.ஆ), தொல்காப்பியம் தெளிவுரை, மணிவாசகர் பதிப்பகம், 31, சிங்கர் தெரு, பாரிமுனை, சென்னை-600 108. முதற்பதிப்பு - மே, 1998.

4. செயபால், முனைவர் இரா. (உ.ஆ), சங்க இலக்கியம் அகநானூறு (புத்தகம் 1) (மூலமும் உரையும்), நியூசெஞ்சுரி புக் ஹவுஸ் (பி) லிட், அம்பத்தூர், சென்னை - 600 098. நான்காம் அச்சு: அக்டோபர், 2011.

5. ஞானமூர்த்தி, டாக்டர் தா.ஏ., இலக்கியத் திறனாய்வியல், ஐந்திணைப் பதிப்பகம், சென்னை - 600 040. பதிப்பு: அக்டோபர், 2020.

6. வேங்கடராமன் வித்துவான் ஹெச். (பதி.ஆ), நற்றிணை மூலமும் உரையும், டாக்டர் உ.வே. சாமிநாதையர் நூல் நிலையம், வெளியீட்டெண்: 277, பெசன்ட் நகர், சென்னை - 600 090. எட்டாம் பதிப்பு - 2020.

7. ஜெயா, முனைவர் வ., சங்கப் பெண்பாற் புலவர்களின் மொழியும் கருத்தும், உலகத் தமிழாராய்ச்சி நிறுவனம், இரண்டாவது முதன்மைச்சாலை, சி.ஐ.டி.வளாகம், தரமணி, சென்னை - 600 113. முதல் பதிப்பு: 2003.

*****

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.