மாணிக்கம் ஒரு மளிகைக்கடை வியாபாரி. நாணயஸ்தன். சரியான எடை நிறுத்துப் போடுபவன் என்றெல்லாம் பெயர் பெற்றவன். அவனது வியாபாரமும் நன்கு நடந்தது.

அதே ஊரில் ஏழுமலை என்பவன் புதிதாக மளிகைக் கடை திறந்து வியாபாரம் செய்ய ஆரம்பித்தான். அவனது வியாபாரம் அதிகமாகியது. மாணிக்கத்தின் வாடிக்கையாளர்களில் பலரும் ஏழுமலையிடம் சாமான்கள் வாங்கத் தொடங்கினர்.

இதனால் மாணிக்கத்திற்குக் கவலை ஏற்பட்டது. இருவரும் தங்கள் சாமான்களை ஒரே வியாபாரியிடமிருந்து தான் வாங்கி வந்தார்கள். விற்கும் சாமான்கள் தரம் ஒன்று போலிருக்க, ஏழுமலையின் கடைக்கு மட்டும் ஏன் ஜனங்கள் போகிறார்கள் என அவன் யோசித்தும் பலனில்லை.

முடிவில் மாணிக்கம் அது பற்றி ஏழுமலையிடம் கேட்டான்.

ஏழுமலை சிரித்தவாறே, ‘‘அண்ணாச்சி! நீங்கள் தராசில் சாமான் போடும்போது கொஞ்சமாகப் போட்டு, பிறகு மெல்ல மெல்லக் கூட்டிப் போய் சமஎடைக்கு வந்ததும் தருகிறீர்கள்.


‘‘நான் முதலில் தாராளமாகப் போட்டு, பிறகு அதிலிருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எடுத்துச் சம எடைக்கு வந்ததும் கொடுக்கிறேன்.

‘‘நான் முதலில் சாமானைத் தாராளமாகப் போடுவதால் நிறைய தருவதாக மக்கள் நினைக்கிறார்கள். நீங்கள் முதலில் தட்டில் சாமானைப் போடும்போது குறைவாகப்போடுவதால் எடை குறைத்துத் தருவதாக அவர்கள் எண்ணுகிறார்கள். இதனால்தான் என் வியாபாரம் பெருகியது என நினைக்கிறேன்’’ என்றான்!

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.