ராமாயண காவியத்தை பீர்பல் வடமொழியிலிருந்து பாரசீக மொழியில் மொழி பெயர்த்திருந்தார். அதைப் படித்த அக்பரின் மனதில் ஒரு விசித்திரமான ஆசை எழுந்தது.

ராமனைத் தலைவனாகக் கொண்டு ராமாயணம் இயற்றப்பட்டதைப் போல் தன் பெயரிலும் ஒரு காவியம் இயற்றப்பட வேண்டும் என்று அக்பர் ஆசைப்பட்டார். பீர்பல்தான் அதற்குத் தகுதியானவர் என்று கருதி அக்பர் அவரிடம் தன் ஆசையை வெளியிட்டார்.

‘‘ராமாயணம் போலவா?’’ என்று திடுக்கிட்ட பீர்பலுக்கு, ‘‘ஆம், பீர்பல், ராமகாதையைப்போல் இருந்தால்தானே உலகம் உள்ளளவும் என் பெயர் நிலைத்திருக்கும்’’ என்றார் அக்பர்.

‘‘அரசே, தங்கள் மதிப்பிற்குரிய அபுல் பசல் அவர்கள் தங்கள் பெயரால் ‘அயினே அக்பரி’ என்ற நூலை இயற்றியுள்ளார். மேலும் ‘அக்பர் நாமா’ என்ற நூலையும் எழுதிக் கொண்டிருக்கிறாரே?’’ என பீர்பல் தயங்கியபடிச் சொன்னார்.

‘‘சரித்திரத்தின் மீது ஆர்வம் மிக்கவர்கள் மட்டுமே அத்தகைய நூல்களைத் தேடிப் பிடித்துப் படிப்பார்கள். ராமாயணம் எனில் எல்லோரும் விரும்பிப் படிப்பார்கள்’’ என்றார் அக்பர்.

இந்தப் பொறுப்பை வேறு பண்டிதர்களிடம் ஒப்படைக்கலாம் என்று பீர்பால் கருத்துக் கூற, ‘‘எவ்வளவு செலவாயினும் நல்ல பாண்டித்யம் மிக்க நீர்தான் என் பெயரில் ராமாயணம் எழுத வேண்டும்’’ என்று வற்புறுத்தினார் அக்பர்.


புதிய ராமாயணம் இயற்றுவதற்காக அக்பரிடமிருந்து பெற்ற இருபதினாயிரம் மொஹராக்களைக் கொண்டு பீர்பல் ஏழைகளுக்குக் கிணறும், குளங்களும் வெட்டித் தர ஏற்பாடு செய்தார்.

இரண்டு மாதங்களுக்குப் பிறகு, எழுதப்படாத காகிதக்கட்டுடன் வந்த பீர்பலிடம் அக்பர், ‘‘என் மீதான ராமாயணத்தை எழுதிவிட்டீரா?’’ என ஆவலுடன் கேட்க, பீர்பல் ‘‘இன்னும் முடியவில்லை அரசே! ஒரு சிறிய சந்தேகம் வந்ததால் உங்களைக் காண வந்தேன்’’ என்றார்.

‘‘என்ன சந்தேகம்?’’ என்று கேட்ட அக்பரிடம், ‘‘ராமாயணத்தில் சீதை போல் தங்கள் கதையில் யாரைக் காவியத் தலைவியாகக் கொள்வது?’’ என்றார் பீர்பல்.

அக்பருக்குப் பல மனைவிகள், அவர்களுள் யாருடைய பெயரை வைப்பது என்று குழம்பிப் போய் முடிவில், ‘‘பெரிய ராணியையே காவியத்தலைவியாக வடித்துவிடுங்கள்’’ என்றார்.

உடனே பீர்பல் பெரிய ராணியைச் சந்தித்துப் புதிய ராமாயண விஷயத்தைக் கூறி அதை எழுதி முடிப்பதில் தனக்குள்ள பயத்தை வெளியிட்டார்:

‘‘அரசியாரே! சீதை பத்து மாத காலம் ராவணனால் சிறை வைக்கப்பட்டிருந்தார். அதுபோல தாங்களும் யாரிடமாவது சிறைப்பட்டிருந்ததாக எழுதலாம் என்று நினைக்கிறேன். தங்கள் அபிப்பிராயம் என்னவோ?’’

பெரிய ராணிக்குக் கோபம் பொத்துக்கொண்டு வந்தது. ‘‘சக்ரவர்த்தியின் பெயர் நிலைத்து நிற்பதற்காக என்னை இன்னொருவன் சிறை வைத்ததாக எழுதப் போகிறாயா?’’ என்று கூறி, பீர்பல் கொண்டு வந்திருந்த காகிதக் கட்டுகளைத் தீயில் போட்டுக் கொளுத்துமாறு உத்தரவிட்டாள்.

பீர்பல் வெறுங்கையுடன் வந்ததும் அக்பர் காரணம் கேட்க, ‘‘அரசே, பெரிய ராணியாரிடம் ஒரு சந்தேகத்தை நீக்கிக் கொள்வதற்காகப் போயிருந்தேன். அவர் என்னிடமிருந்த காகிதங்களையெல்லாம் எரித்துவிட்டார்’’ என்றார்.


‘‘ராணியாருக்குக் கோபம் வரும்படி அப்படி என்னதான் கேட்டீர்கள்?’’ என்று அக்பர் கேட்க, பீர்பல் நடந்தவற்றைக் கூறினார்.

‘‘இவ்வளவு சிக்கல் ஏற்படும் எனத் தெரிந்திருந்தால் நான் உங்களை ராமாயணம் எழுத வற்புறுத்தியிருக்க மாட்டேனே’’ என்றார் அக்பர்.

‘‘அரசே, தாங்கள் வருந்த வேண்டாம். தங்கள் பணத்தைக் கொண்டு நகரில் பல புதிய கிணறுகளும், குளங்களும் வெட்டச் செய்திருக்கிறேன். அதனால் தங்கள் பெயர் நிலைத்து நிற்கும்’’ என்றார் பீர்பல்.

அரசர், ‘‘நீங்கள் நல்லதைத்தான் செய்வீர்கள். ஆனாலும் நான் சொன்னேனென்று வீணாக நேரத்தைச் செலவு செய்து எழுதியதெல்லாம் வீண்தானே!’’ என்று வருத்தத்துடன் கூறினார்.

பீர்பல், ‘‘அரசே, நான் ஏதாவது எழுதியிருந்தால்தானே வீணாவதற்கு? அவையெல்லாம் வெற்றுக் காகிதங்கள். உங்கள் திருப்திக்காகக் கொண்டு வந்தேன்’’ என்றார்.

நிம்மதியடைந்த அக்பர் தன்னைத் தவறு செய்வதிலிருந்து தடுத்து நிறுத்திய பீர்பலை நன்றியுடன் நோக்கினார்.

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.