கைலாயத்தில் பார்வதிதேவி ஒரு நடன மண்டபத்தைக் கட்டி, அதன் திறப்பு விழா நேரத்தையும் குறித்தார்.

பரமசிவனிடம் அதைக் கூறியபோது அவர், ‘‘குறிப்பிட்ட அந்த நேரத்தில்தான் சனீஸ்வரன் கைலாயத்திற்கு வருவதும், அந்த மண்டபத்தைச் சனி பிடிப்பதும் நடக்கும்’’ என்றார்.

‘‘சனீஸ்வரனின் அதிதேவதையே தாங்கள்தானே. நீங்களே கைலாயத்திற்கு முன்பு போய் நின்று வழி மறித்து, இதனை சனி பிடிக்காமல் இருக்கச் செய்யுங்கள்’’ என்று வேண்டினார் பார்வதி.

தேவி மேலும், ‘‘நீங்கள் போகிற காரியம் ஒருவேளை தோற்றுவிட்டால், அங்கிருந்தே உங்களின் உடுக்கையால் நாதம் எழுப்பினால் போதும். அதைப் புரிந்து கொண்டு இந்த மண்டபத்தை நானே தரைமட்டமாக்கி விடுகிறேன்’’ என்று கூறி சிவபெருமானை அனுப்பினார்.


குறிப்பிட்ட நேரம் வந்தது.

கைலாயத்தின் முன்பாக சனியை வழிமறித்து ஈஸ்வரன் நின்றார்.

தன் இஷ்டதெய்வமே நேரில் வந்து நின்று குறிப்பிட்ட காரியத்தைச் செய்ய வேண்டாம் என்று கேட்டுக் கொண்டதால், சனீஸ்வரன் மனம் மகிழ்ந்து சம்மதித்தார்.

ஆனால் வேறு ஒரு காரியம் செய்தார் சனீஸ்வரன்.

பரமேஸ்வரன் அங்கேயே அந்த நிமிடமே அந்த இடத்திலேயே நடனமாட வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டார்.

பக்தன் விரும்பிக் கேட்டதால், மகிழ்ந்த ஈஸ்வரன் அனைத்தையும் மறந்து ஆனந்தமாக நடனமாடினார்.


அப்போது அவரது கையில் இருந்த உடுக்கையும் அசைந்தாடியது. அதனால் ஏற்பட்ட நாதம், இங்கே நடன மண்டபத்தின் அருகில் இருந்த பார்வதி தேவியின் செவிக்கு எட்டியது.

‘‘ஓகோ, சனீஸ்வரன் நம் ஈஸ்வரன் கூறியதையே மறுத்து விட்டார் போலிருக்கிறது’’ என்று எண்ணி, பார்வதிதேவி தாமே தனது மண்டபத்தை இடிந்து விழுமாறு செய்தார்.

ஒரு நேரத்தில், ஒரு காரியம் நடந்தே ஆக வேண்டும் என விதி இருந்தால், அந்தக் காரியம் நிச்சயம் நடந்தேறிவிடும் என்பதுதானே நியதி!

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.