ராமர் வனவாசத்தின்போது, சபரியைச் சந்தித்தார்.

சபரி அந்த ஆசிரமத்தைச் சுற்றியுள்ள அழகிய காட்சிகளை ராமருக்குக் காட்டினாள். ஒரு வயலில் வாடாத மலர்களையும், அதே சமயம் மணமுள்ள மலர்கள் பூத்திருப்பதையும் கண்டு ராமர் அதிசயித்தார்.

"இத்தனை விசித்திரமான பூக்கள் இங்கு எப்படித் தோன்றின?'' என்று அவர் சபரியைக் கேட்டார்.

அதற்குச் சபரி சொன்னாள்:

"இது மதங்க முனிவரின் ஆசிரமம் என்பது தங்களுக்குத் தெரியும். நான் அவருக்குப் பணிவிடை செய்து கொண்டிருந்தேன். ஒரு சமயம் ஆசிரமத்தில் விறகே இல்லை. மழைக்காலம் நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது. ஆசிரமத்தில் சிஷ்யர்களும் விருந்தினர்களும் இருந்தும் யாரும் விறகை வெட்டி எடுத்து வர முன்வரவில்லை.

“ஆகவே மதங்க முனிவர் தம் தள்ளாத வயதையும் பொருட்படுத்தாமல் கோடரியைத் தூக்கித் தோள்மேல் வைத்துக்கொண்டு விறகு வெட்டக் கிளம்பினார். இதைக் கண்ட சிஷ்யர்களும் மற்றவர்களும் ஆளுக்கொரு கோடரியை எடுத்துக்கொண்டு அவர் பின்னாலேயே சென்றனர். மாலை வரை விறகுகளை வெட்டிக் கட்டி எடுத்துக் கொண்டு ஆசிரமத்திற்குத் திரும்பினர்.


''அடுத்த நாள் காலை விழித்தெழுந்தால் எங்கும் நறுமணம் வீசிற்று. திடீரென்று இப்படி நறுமணம் வீசுவதற்குக் காரணம் என்னவென்று பார்த்தால் பக்கத்திலுள்ள வயலில் திடீரென்று பூத்திருந்த மலர்களிலிருந்துதான் அந்த நறுமணம் வீசியது என்று தெரிந்தது. அந்த மலர்கள் எப்படி வந்தன என்று ஆராய்ந்த போது முதல் நாள் மாலை விறகு வெட்டியவர்களின் நெற்றி வியர்வை எங்கெல்லாம் நிலத்தில் விழுந்ததோ அங்கெல்லாம் இந்த நறுமணம் வீசும் மலர்கள் தோன்றியுள்ளன என்று தெரிந்தது"

சபரி சொன்னதைக் கேட்டதும், ''உடலுழைப்பின் பெருமையே பெருமை'' என்றார் ராமர்.

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.