ஓர் ஊரில் அமைதியான இடத்தில் ஓர் ஆலயம் இருந்தது.

அந்தக் கோவிலில் திருவிழா நடைபெற்றது. பக்தர்கள் பலர் கூடி, பகவானது நாமத்தை ஜபம் செய்து கொண்டு இருந்தார்கள்.

அப்போது ஓர் இளைஞன் அவ்வழியே சென்றான். அவனுக்கு இவற்றில் நம்பிக்கை கிடையாது.

எனவே அவன், “ஏன் இப்படிக் கூச்சல் போடுகிறார்கள்? இதனால் என்ன கிடைத்து விடும்?" என்று பரிகசித்தான்.

இதனைக் கேட்ட ஒரு முதியவர், “தம்பி! பகவானது திவ்ய நாமத்தைப் பழிக்காதே. பகவானை விட அவரது திருநாமம் உயர்ந்தது. அதனால் ஆகாதது ஒன்றும் கிடையாது" என்றார்.

இளைஞன் முதியவரிடம், "பகவானது நாமத்தினால் ஆகாதது ஒன்றும் இல்லை என்கிறீர்களே! அவன் நாமம் சோறு போடுமா?" என்று கேலியாகக் கேட்டான்.

முதியவர் உறுதியான குரலில், “நீ பகவானது நாமத்தை நம்பிக்கையுடன் உச்சரித்தால் பகவானே உனக்குச் சோறு ஊட்டியும் விடுவார்" என்றார்.

இளைஞன் இதனைச் சோதனை செய்ய விரும்பினான். அதற்காக அவன் அருகிலுள்ள காட்டிற்குச் சென்றான். ஏனென்றால் காட்டில் ஜன நடமாட்டம் இருக்காது. அது மட்டுமல்லாமல் ஒரு மரத்தின் மேல் ஏறி உட்கார்ந்து கொண்டான். கீழே தரையில் அமர்ந்திருந்தால் போவோர் வருவோர் இரக்கம் கொண்டு ஒரு வேளை உணவுக்கு வழி செய்து விடுவார்கள் அல்லவா? இவ்வாறு ஒருவர் கண்ணுக்கும் புலப்படாமல் அவன் உட்கார்ந்து கொண்டான். 'இனி இறைவன் எப்படி உணவு தருகிறான் பார்க்கலாம்!' என எண்ணினான். ஆயினும் முதியவர் கூறியபடி, பகவானது நாமத்தை முழுமனதுடன் கூறினான்.


இரண்டு நாட்கள் சென்றன. ஒன்றும் நடக்கவில்லை. இளைஞன் நம்பிக்கையுடன் நாமத்தைக் கூறிக் கொண்டே இருந்தான்.

அன்று மதியம் அவ்வழியே ஒரு வழிப்போக்கன் வந்தான். அவன் காட்டுவழியே செல்வதனால் இரண்டு நாளைக்கு உரிய உணவை கட்டுச் சாதமாகக் கொண்டு வந்திருந்தான். இளைஞன் இருந்த மர நிழலில் அமர்ந்து அவன் மதிய உணவு உண்டான். பின்பு சாதமூட்டையைத் தலைக்கு வைத்து உறங்கினான். மாலையில் எழுந்து கட்டுச்சாத மூட்டையை மறந்து நடந்தான். இளைஞன் இவற்றையெல்லாம் கவனிக்காமல் இறைவனது நாமத்தை உச்சரித்துக் கொண்டிருந்தான்.

அந்தக் காட்டில் பல நாட்களாக ஒரு கள்வர் கூட்டம் இருந்தது. பக்கத்து ஊர்க்காரர்கள் பல முயற்சிகள் செய்தும் அவர்களைப் பிடிக்க முடியவில்லை. வழிபோக்கன் சாதமூட்டையை வைத்துவிட்டுச் சென்ற அன்றைக்குக் கள்வர்கள் தாங்கள் கொள்ளையடித்த பொருளுடன் அதே மரத்தடிக்கு வந்தார்கள். அவர்கள் அந்தச் சாமான்களைப் பங்கிட ஆரம்பித்தார்கள்.

அப்போது அவர்களுள் ஒருவன் சாதமூட்டையைக் கண்டான். அனைவருக்கும் பசியாக இருந்ததனால் முதலில் அதைச் சாப்பிட எண்ணினர்.

ஆனால் அவர்களின் தலைவன், “நாம் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும். இது நம்மைக் கொல்ல ஊரார் வைத்த விஷ உணவாக இருக்கலாம்" என்றான்.

சுற்றுமுற்றும் தேடிய கள்வர்கள் மரத்தின் மேலிருந்த இளைஞனைக் கண்டனர். அவனே உணவை வைத்தவன் என்று எண்ணி அவனை மிரட்டினார்கள். அவன் ஒன்றும் புரியாமல் விழித்தான்.

கள்வர்தலைவன், ''எனக்குச் சந்தேகமாக உள்ளது. முதலில் இவனையே சாப்பிடச் சொல்லுங்கள்" என்றான்.


இளைஞனோ சாப்பிட மறுத்தான். இது அவர்களது சந்தேகத்தை மேலும் வலுப்படுத்தியது.

கள்வர்தலைவன், ''நம்மைக் கொல்லவே இந்த உணவை இவன் வைத்திருக்க வேண்டும். இவனைப் பிடித்து உணவை வாயில் ஊட்டுங்கள்" என்றான் கோபத்தோடு. கள்வரும் அவ்வாறே செய்தனர்.

இதனைக் கண்ட இளைஞன் முதியவர் கூறியபடியே அனைத்தும் நடப்பதைக் கண்டு பகவானது திருவருளை நினைந்து ஆனந்தக் கண்ணீர் சொரிந்தான். அந்தக் கணமே அவனுக்குப் பகவானது எல்லையில்லாத சிறப்புகள் தெரியலாயின.

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.