கலைஞன், கலை ஆய்வாளன் என்ற இருபெரும் முத்திரைப் புகழோடு, 20-21 ஆம் நூற்றாண்டுகளின் திசையெங்கும் நிறைந்திருக்கிற கேஏஜி, தன் இறுதிக் காலத்தில் பதித்துவிட்டுப் போன உரைகள் எனும் உரைகல் குறித்து பதிற்றுப்பத்து (2010), பட்டினப்பாலை (2015) இந்தக் கட்டுரை பறைகிறது.

இன்றைக்கும் சரி, அன்றைக்கும் சரி... பண்டைய இலக்கியங்களை - செவ்விலக்கியங்களைப் பயில ஆர்வப்படுபவர்கள் தேடுவது உரையுடன் கூடிய புத்தகங்களையே! பழந்தமிழ்ச் செய்யுள் நடை - அதிலும் யாப்பிலக்கிணப் பாவமைப்பால் சிக்கும் சிடுக்குமாகத் தோன்றும் நடை - அதாவது இலக்கண அடிப்படையில் சீர் பிரிக்கும் போது ஒரு சொல்லின் ஒரு பகுதியும் தொடர்சொல்லின் முன்பகுதியும் புனர்ந்து பரிந்து, நிற்கும் நடை - கண்டு அஞ்சி உரையின்றி இவற்றைப் படிக்கவியலாது என்ற எண்ணவோட்டத்தால் பெரும்பான்மையோர் உரையையே நாடுகின்றனர். இத்தகைய வாசிப்புத் தேவையை எளிமைப்படுத்தவே உரைகள் தோன்றின. அந்த வகையில், உரைகளின் தேவையைப் புறந்தள்ளிவிடமுடியாது. ஆனால், உரை எழுதுபவர் அவரது புரிதலிலிருந்து மட்டுமே உரை எழுதுவார். இலக்கிய நூலாசிரியரின் கருத்தை உரை எழுதுபவர் விளங்கிக் கொண்ட வகையிலேயே உரை வரைவார். என்னதான் புலமைமிக்கவராயினும் நூலாசிரியரின் எண்ணக் கருத்தை முற்றுமுழுவதாக வெளிப்படுத்த வல்லவர் என்று எந்த உரையாசிரியரையும் குறிப்பிட்டுவிட முடியாது. இந்த நோக்குநிலையில், தமிழிலக்கிய உலகம் அறிந்த உரையாசிரியர்கள் பலரும் மேல்தட்டு மக்கள் சமூகத்திலிருந்து வந்தவர்கள் என்பதால் அவரவர் சார்ந்த சாதி, சமயங்களின் கண்கொண்டு உரைவரைந்துள்ள பகுதிகள் சிலவோ, பலவோ உண்டு. இதற்கான சமூக, வரலாற்றுப் பண்பாட்டுப் பின்னணிக்கு அடையளமாக அவரவர் கல்விபெற்ற காலக் கணக்கு விளங்குகிறது.

20-ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முந்தைய செவ்விலக்கிய - இலக்கண உரையாசிரியர்கள், இவர்கள் பற்றிய புரிதலைப் பிரிதொரு வேளையில் ஆராயலாம்.

20-ஆம் நூற்றாண்டில் இலக்கிய உரையாசிரியர்களாய்த் திகழ்ந்தவர்களின் பட்டியலிலிருந்து பார்வையை அணுகலாம் :

1. பொன்னம்பல சுவாமிகள் (1932 - 1904)

2. திருமயிலை சண்முகம் பிள்ளை (1958 - 1905)

3. சிவசம்புப் புலவர் (1830 - 1909)

4. பின்னத்தூர் நாராயணசாமி ஐயர் (1962 - 1914)

5. பூவை. கலியாணசுந்தர முதலியார் (1854 - 1918)

6. வெ.குப்புசாமி ராசு (___?____ - 1921)

7. குமராசுவாமிப் புலவர் (1854 - 1922)

8. ஆலாலசுந்தரம் பிள்ளை (1853 - 1953)

9. பானுகவியடிகள் (____ - 1926)

10. வேலுப்பிள்ளை (1847 - 1930)

11. கந்தசாமிக் கவிராயர் (_______)

12. டி. என். சேஷாசல ஐயர் (1891-1938)

13. கர. கோவிந்தராச முதலியார் (1972 - 1952)

14. திருவளங்கம் (_____)

15. சிவபாத சுந்தரனார் (______)

16. அரசன் சண்முகனார் (1868 - 1955)

17. கோ. வடிவேல் செட்டியார் (_______)

18. டாக்டர் உ. வே. சாமிநாத ஐயர் (_____)

19. வை. மு. கோபாலா கிருஷ்ணமாச்சாரியார்

20. ந. மு. வேங்கடசாமி நாட்டார் (1854 - 1944)

21. திரு. வி. க. (1883 - 1953)

22. மாகறல் கார்த்திகேய முதலியார் (1857 - 1915)

23. செல்வகேசவராய முதலியார் (1864 - 1921)

24. தி. த. கனகசுந்தரம் பிள்ளை (1863 - 1922)

25. சுன்னாகம் குமாரசாமிப் புவலர் (1855 - 1922)

26. ஆ.சிங்கராவேலு முதலியார் (1855 - 1934)

(பட்டியல் மட்டும், அரவிந்தன்., மு.வை. 2012 : 663 - 669).

இந்தப் பட்டியலில் இடம்பெற்றுள்ள 26 பேரில் தங்கள் சாதிப் பட்டத்தைப் போட்டுக்கொண்டவர்

முதலியார்-5

பிள்ளை-4

ஐயர்/ஐயங்கார் - 4

செட்டியார் - 1

நாட்டார் - 1

எனப் 15 பேர் (15/26) உள்ளனர். சாதிப்பட்டம் போடாவிட்டாலும் பிள்ளைஎன அறியப்படுவோர் சுமார் 7, சாதிப்பட்டம் அறியப்படாதோர் (அவர்களும் மேலாதிக்கச் சாதியினரே) - 4 என்றவாறு உள்ளனர்.

இவர்களில் பெரும்பான்மையோர் சைவ, வைணவ, வைதீக மதங்களைச் சார்ந்தவர்களாகவே உள்ளனர். இவர்களது வாழ்வியல் ஏற்புநிலை எந்தக் கருத்தியல் சார்ந்ததாக உள்ளதோ அதன் சார்புச் சாரம் அவர்களது உரைகளில் இடம்பெறுவதற்கு வாய்ப்புகள் அதிகம். அவர்களுள்ளும் வைதீக நெறியைச் சார்ந்தவராயினும் சமண நூலான சீவகசிந்தாமணிக்குப் பதிப்புரைக் குறிப்பு எழுதும் போது அறிவு நேர்மையுடன் நடந்து கொண்டவர்களும் ஒரு சிலர் இருத்தல் கூடும். விமர்சனத்துக்கு உட்பட்ட நிலையிலும் அப்பாற்பட்ட பாங்கு உள்ளவரென உ. வே. சா வை மதிப்பிடலாம்.

இதுவரையிலான உரையாசிரியர்களின் உரைகளில் நிகழ்ந்துள்ள தற்சார்புத் தாக்கம் குறித்து எவரேனும் விரிவாக ஆராய்தல் இதுபோன்ற புரிதலை உறுதிப்படுத்திக் கொள்ள உதவும்.

20-ஆம் நூற்றாண்டு உரையாசிரியர்களில் 26 பேரை முன்பே மதிப்பிட்டிருப்பதைக் கருத்தில் கொண்டு, 20-21 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் பதிற்றுப்பத்து, பட்டினப்பாலை ஆகிய இரு நூல்களுக்கு மட்டும் உரையெழுதியுள்ள உரையாசிரியர்கள் இவர் இவரெனப் பின்வருமாறு பட்டியலிடலாம்.

1. பழைய உரையாசிரியர் (உரை, முதற் பதிப்பாண்டு - 1904)

2. உ.வே. சாமிநாத ஐயர் (1904 உரையாசிரியரின் உரைப் பதிப்பின் குறிப்புரை)

3. ஔவை சு. துரைசாமிப்பிள்ளை (1950)

4. பண்டிதர் சு. அருளம்பலவனார் (1956)

5. மி. பொன். இராமநாதன் செட்டியார் (1964)

6. புலியூர்க் கேசிகன் (1974)

7. எம். நாராயணவேலுப் பிள்ளை (1994)

8. அ. மாணிக்கனார் (1999)

9. அ. மா. பரிமணம் (2003)

10. ஆ. ஆலிஸ் (2004)

11. ஞா. மாணிக்கவாசகன் (2008)

12. ச. வே. சுப்பிரமணியன் (2009)

13. கரு. அழ. குணசேகரன் (2010)

1. உ. வே. சாமிநாதையர் (1931) நச்சினார்க்கினியர் உரை

2. வை. மு. கோபாலகிருஷ்ணமாச்சாரியார் (1933)

3. பெருமழைப்புலவர் பொ. வே. சோமசுந்தரனார் (தேவர்) (1930)

4. மறைமலை அடிகள் (1956)

5. கதிர் முருகு (2009)

6. சாமி சிதம்பரனார் (1967)

7. ரா. ராகவ அய்யங்கார் (_____)

8. கரு. அழ. குணசேகரன் (2015)

(பட்டியல் முழுமையானதன்று)

இவ்வாறு பதிற்றுப்பத்து, பட்டினப்பாலை ஆகிய இரு நூல்களுக்கும் உரை எழுதியவர்களும் மேலாதிக்கச் சாதிகளைச் சார்ந்தவர்களாகவே உள்ளனர். அதேபோல், பெரும்பாலும் சைவப் பின்னணி கொண்டவர்களாகவும் விளங்குகின்றனர்.



உரையாசிரியர்களின் உரைத்திறன்களைக் குறித்துப் பேசாமல் அவர்களின் மதம், சாதி குறித்த ஆய்வு அவசியமா என்று கேள்வி எழுதல் இயல்பே. இரண்டு நூற்றாண்டுகளாகவும் (20, 21) அதற்கும் முன்பும் உரை எழுதியவர்களின் உரைகளிலிருந்து உரைகளின் நோக்குநிலைகளிலிருந்து கே ஏ ஜி வேறுபடுவதற்கும் மாறுபடுவதற்கும் புதுமையாக்கமாக - அவரே குறிப்பிட்டிருப்பதுபோல் - ஆராய்ச்சிப் புத்துரை எழுதுவதற்குமான புலமைத்துவத் தனித்தன்மை ஒளிரும் - மிளிரும் பாங்குளை எடுத்துக்காட்டுவதற்காகவே அவர்தம் சமய, சாதிப் பின்னணிகளைப் புரிந்துக்கொள்வது தேவையாகிறது.

இதுவரை உரை எழுதிய பெரும்பாலோர், மூலம், மூலப் பகுதியைப் பிரித்து அப்பகுதியின் ஒவ்வோரடிக்குமான பொருள் விளக்கம், விளக்கவுரை / தெளிவுரை / பொழிப்புரை, சொற்பொருள் விளக்கம், குறிப்புகள் என்ற வடிவமைப்பிலேயே உரை எழுதியுள்ளனர். பெரும்பான்மையான உரைகளில் புத்தம் புதிய உரை விளக்கங்களைக் காண்பது அரிதாகவே உள்ளது. பெரும்பாலும் ‘முன்னத்தி ஏர்’ சென்ற வழியிலேயே செல்லும் பின்னத்தி ஒர்களாகவே உரைகளின் வழித்தடங்கள் உள்ளன. இந்த ஏப்புமைகூடப் பொருத்தமாக இல்லை. பின்னத்தி ஏர்கள்கூட முன்னத்தி ஏர் உழவுச் சாலுக்கடுத்த மண்வரம்பைக் கிளறிக் கொண்டேதான் செல்லும். ஆனால், இந்த உரைகள் அவ்வாறானவையாக இல்லை.

முதல் உரைகாரர் என்ன எழுதியுள்ளாரோ - எந்தக் கருத்தியலை விளக்குகிறாரோ - எந்த இரசனையை, நுட்பத்தை உணர்த்துகிறாரோ - அந்த மரபொழுங்கு மாறாமல் சிற்சில புதிய விளக்கங்களை மட்டும் தன் சைக்சரக்காகச் சேர்த்து எழுதிஎழுதிக் குவித்துள்ளனர்.

இவ்வாறாகவே, ஒருபடித்தான உரைமரபைத் தொடர்ந்து கடைபிடிப்பதற்குப் பெரிதும் காரணமாகத் திகழ்வது பாடநூல்கள் எனும் பயனீட்டு நோக்கமே ஆகும். அதாவது, காலந்தோறும் தலைமுறை இடைவெளியால் ஏற்படும் மொழிப்புலநுட்பப் புரிதல் குறைதிறனை ஈடுகட்டும் - படிப்பவரின் புரிதல் திறனுக்கேற்ற உற்பத்தி - முயற்சிகளாகவே உரைகள் விளங்குகின்றன. ஓலைச்சுவடி முறையில் படிக்கத் தொடங்கிய காலம்முதல் படிப்புத் தேவைக்காக - அதன் எளிமைக்காக - உரைகள் காலந்தோறும் தோன்றிவருகின்றன. ஆக, மொழிநடை எளிமையாக்கமே பெரும்பாலான உரைகளின் உருவாக்கப் பின்புலமாகின்றது. இதற்குள் ஆங்காங்கே, ‘தன் தனித்தன்மையைக் காட்டாவிட்டால் எப்படி’ என்ற மனோபாவத்தில் அல்லது இயல்பாகவே உருவாகும் புதிய விளக்கங்களும் காணக்கிடைக்கின்றன என்பதும் உண்மைதான்!



இப்படி ஆங்காங்கே புதிய விளக்கங்கள் இடம்பெற்ற போதிலும், அடிப்படையில் எல்லா உரைகளும் ஒரே நேர்கோட்டில் பயணிக்கின்றன என்பதே இங்கு கவனத்தில் கொள்ளவேண்டிய செய்தியாகும். அத்தகைய ‘ஒற்றை நேர்க்கோடு’ எது என்றால் அதுதான் முதல் உரையாசிரியனின் கருத்தியல் புரிதலாகும். புதிதாக உரை எழுதப்புகும் உரையாசிரியர் அவருக்கு முன்பாக வந்த எந்தஒரு உரையை முன்மாதியாக எடுத்துக்கொண்டு உரை எழுதினாலும் அவ்வுரையில் தொடர்ந்துவரும் பொதுமைப் பண்புகளே மிகுதியாக அமைந்து வந்துள்ளன.

கட்டுரையின் விரிவு கருதி, இரண்டே இரண்டு பொதுமைப்பண்புமிகு உரைச்சான்றுகளை மட்டும் இங்கு எடுத்துக்காட்டலாம்.

உரைச்சான்றுகள் பதிற்றுப்பத்தை அறிமுகப்படுத்தும் இதர உரையாசிரியர்கள்

“இந்நூல் முழுவதும் சேர அரசர்களைப் பாராட்டுவது” (பழைய உரை, உ.வே.சா.குறிப்புரை, 1994: iii)

“முடியுடை வேந்தர்களாகிய சேரர் பதின்மர்கள்மீது சங்கப் புலவர்கள் பதின்மர்கள் இயற்றியது” (அய்யப்பன்.,கா. பழையஉரை, உ.வே.சா. பதிப்புரை 2009 : 143)

“சேரவரசருள் பதின்மரைப் போற்றுமுகத்தான் …. பதிற்றுப்பத்து” (புலியூர்க் கேசிகன் உரை., 2013 : 3)

“சேரமன்னர்களுடைய நாட்டுவளம், கொடைச்செயல், மக்கள் வாழ்க்கை, படைத்திறன், மனை மாட்சி முதலியவற்றை இந்நூலால் அறியலாம்” (மாணிக்கனார்.,ஆ. 1999 : 4)

“சேரர் போர்மறம் பாடும்புலமை ஊற்று” (மாணிக்கவாசகன்., ஞா. 2008 : 3)

உரைச்சான்றுகள் - 2

மூன்றாம்பத்தின் முதல்பாடலுக்குப் பிற உரையாசிரியர்களின் விளக்கம்

“(உக)” சொற்பெயர் நாட்டாங் கேள்வி நெஞ்சமென்றைந்துடன் போற்றி யவை துணையாக”

பெயர் : அடுநெய்யாவுதி

“(ப-ரை)” சொல் - சொல்லிக்கணஞ்சொல்லும் நூல் பெயர் - பொருளிலக்கணஞ் சொல்லும் நூல்;

“பெற்றபெரும் பெயர் பலரகை யிரீஇய” (பதிற்.90:23) இத்தொகையுள் மேலே வந்தமையால் பெயரென்பதும் பொருளாம்.

நாட்டம் - சோதிடநூல் ; கேள்வி - வேதம் நெஞ்சமென்றது இந்திரியங்களின் வழியோடாது உடங்கிய தூய நெஞ்சினை” (பழைய உரை, உ.வே.சா குறிப்புரை, 1994:38)

“21. அடுநெய் ஆவுதி?

சொல்லிலக்கண நூலும் பொருளிலக்கணத்தைச் சொல்லும் நூலும் சோதிட நூலும் வேதநூலும் இவற்றைக் கற்று உணர்ந்த உள்ளே அடங்கிய நெஞ்சமும் என்னும் இவை ஐந்து” (புலியூர்க் கேசிகன் உரை, 2013:57)

“பெயர்: அடுநெய் ஆவுதி

முனிவர்கள், சொல்லிலக்கண நூல்களும் பொருள் இலக்கணத்தைக் கூறும் நூலும் சோதிட நூலும் வேதமும் இவற்றைக் கற்றறிந்த நெஞ்கமும் என்ற இவை ஐந்தனையும் ஒருங்கே போற்றியவர்” (மாணிக்கனார்.,அ. உரை,1999 : 100)



“21. அடுநெய் ஆவுதி

வாக்காலும் (சொல்) செயலாலும் (பெயர்) கருத்தாலும் (நாட்டம்) நினைவாலும் (கேள்வி) என்று ஐம்பொறிகளையும் புலன்வழிச் செல்ல விடாது காத்து (போற்றி) (மாணிக்கவாசன்.,ஞா.உரை, 2008:62)

“சொல் இலக்கணம் சொல்லும் நூல், பொருளிலக்கணம் சொல்லும் நூல், சோதிட நூல், வேதம், புலன்வழிச் செல்லாது உள்ளே அடங்கிய தூய மனம் என்று சொல்லப்படும் ஐந்தையும் ஒருங்கே போற்றி... ... ... (மேற்கோள், ஆலிஸ்., அ. உரை, குணசேகரன். கரு.அழ.2010:50)

மேலே கண்ட இரண்டுவகைச் சான்றுகளில் பதிற்றுப்பத்து நூலை அறிமுகப்படுத்துவதில் அத்தனை பேரும் ஒரே கருத்தை அடிபிசகாமல் வழிமொழிந்துள்ளனர். எழுத்து நடையில் நளினம் தென்பட்டாலும் கருத்து உடை பழமைமரபு மாறாமல் அப்படியே தொடர்ந்து வந்துள்ளமை தெளிவாகிறது.

மூன்றாம் பத்தின் முதற்பாடலுக்கு உரை எழுதுவதில் மாணிக்கவாசனார் தவிர்த்து, பிறர் அனைவரும் ஒரே மாதிரியான விளக்கத்தையே முன்வைத்துள்ளனர். புலியூர் கேசிகன் மட்டும் பாடலின் பெயர் குறிப்பிடும்போது “அடுநெய் ஆவுதி”? என்று வினாக்குறிப் பதிவுடன் எழுதியுள்ளார். மற்றபடி விளக்கம் ஒற்றைப் பொதுமைத் தன்மையுடனேயே விளங்குகிறது நா. மாணிக்கவாசகனார் மட்டும் புதிய பொருள்காணும் முயற்சியை மேற்கொண்டுள்ளார்.

ஆக மொத்தத்தில், மொழிநடை மாற்றமும் விளக்க நூட்பமும்தான் மிகுந்துள்ளன ; புதிய உண்மைப் பொருள் தேடும் ஆய்வுப் பாங்கு குறைவாகவே காணப்படுகின்றன.

இதே இரண்டு இடங்களுக்கும் கரு. அழ. குணசேகரன் முன்வைக்கும் விளக்கம் இதுவரை உரையுலகம் காணாததும் புதுமைப் பொருள்காணும் நோக்குநிலையினதுமாக உள்ளது. கரு. அழ. குணசேகரனின் ஆராய்ச்சிப் புத்துரை விளக்கங்கள் முறையே பின்வருமாறு:

உரைச்சான்று -1 பதிற்றுப்பத்து குறித்து அறிமுக விளக்கம்



“பதிற்றுப் பத்தில் பாணர் மற்றும் கூத்தர் மரபினர் வழியேதான் சேரனின் சிறப்புகள் கூறப்பட்டுள்ளன.” “பதிற்றுப்பத்துப் பலரும் கூறுவது போலப் புறப்பொருள் சார்ந்த ஒரு நூல். எனினும், கலையியல் பார்வையில் பதிற்றுப்பத்தினை ஆராய்ந்து பார்த்திருப்பது. இந்த உரையின் தனித்தன்மை ஆகும்” (குணசேகரன்.,கரு.அழ. ஆராய்ச்சிப் புத்துரை, முன்னுரை, 2010: vii, ix)

உரைச்சான்று - 2 பாடல் - 21

“எவ்வம் சூழாது விளங்கிய
சமண நெறிகள் ஐந்து”
“சொல் பெயர் நாட்டம் கேள்வி நெஞ்சம் என்று
ஐந்துடன் போற்றி அவைதுணையாக
எவ்வம் சூழாது விளங்கிய கொள்கை
காலை அன்ன சீர்சால் வாய்மொழி”

பெயர்: அடுநெய் ஆவுதி

இப் பாடலுக்கு இவ்வுரையாசிரியர் இட்டபெயர் ஐந்தவைத்துணை பதிற்றுப்பத்தில் மூன்றாம் பத்தில் 21,22 பாடல்களில் சமணநெறி சுட்டப்பட்டுள்ள விதங்கள் குறித்து ஆராய்வது இங்கு நோக்கமாக அமைகிறது.

மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி எனும் ஐந்து புலன்கள் வழியே போற்றப்படும் ஒழுக்க நெறிகளைத் துணைகொண்டு பிறவிப் பெருங்கடல் நீந்தும் முறைமையை விளக்கி அமைகின்றது.”(குணசேகரன்.,கரு.அழ.ஆராய்ச்சிப் புத்துரை, 2010 : 46-48)

“உரையாசிரியர் பெருமக்கள் யாரும் இப்பாடலில் குறிப்பிட்ட ஐந்து நெறிமுறைகளும் சமணம் கண்ட அறநெறிக் கருத்துக்கள் என அவதானிக்கவில்லை” (மேலது :50)

“சொல் என்பது சொற்களில் கட்டமைத்து வெளிப்படுத்தக் கூடிய தத்துவத்தை வெளிப்படுத்தும் வாய்.
பெயர் என்பது உடம்பும் உயிரும் ஆகிய ஒரு மனிதனை மெய்ம்மைப்படுத்துவது அல்லது மெய்ப்படுத்துவது பெயராகும்.

நாட்டம் என்பது விருப்பம் என்பதாகும். அதாவது விரும்பிய போக்கினை உணர்த்துவது நாட்டம். பார்வைதான் அதாவது கண்கள்தான் நாட்டம் ஏற்படக் காரணமாக அமைகின்றன.

கேள்வி என்பது கேட்டறிவது கேட்டறிவது செவியின் செயலாகும். அனைத்தையும் அறிதலுக்குப் பயனாக அமைவது செவி.

நெஞ்சம் என்பது நுகர்தலும் உணர்தலும் குறித்ததாகும். உணரத் துணையாக இருப்பது மூக்கு. நெஞ்சகம் எண்ணிட நுகர்தல்வழி உணர்தலே அடித்தளமாக அமைகிறது.” (மேலது : 52)

இங்கு இந்தக் கட்டுரையைப் படிப்பதின் புரிதலுக்காக இரண்டே இரண்டு பகுதிகளுக்கு மட்டும் கேஏஜி - யின் ஆராய்ச்சிப் புத்துரைப் பகுதிகள் எடுத்துக் காட்டப்பட்டுள்ளன. இந்த இரண்டு பகுதிகளுக்கான கேஏஜி-யின் விளக்கங்கள் வியப்பூட்டுவனவாக உள்ளன. தமிழ்ச் செவ்விலக்கிய உரைமரபில் இதுவரை - அதாவது 100 ஆண்டுகளாக எவருடைய நோக்குநிலையிலும் புலப்படாத ஆய்வுநோக்கில் கேஏஜி - யின் ஆராய்ச்சிப் புத்துரை அமைந்திருக்கிறது. இது ஒரு மாபெரும் வரலாற்றுச் சாதனை எனலாம்.

காரண-காரிய இயைபான விளக்கத்தை சொல், பெயர், நாட்டம், கேள்வி, நெஞ்சம் என்ற ஐந்துக்கும் கொடுத்திருக்கும் பாங்கிலேயே கேரஜி- யின் உரை பிற எல்லா உரைகளையும் பின்னுக்குத் தள்ளிவிட்டு முன்னுக்கு நின்று மிளிர்கிறது. இனி, பதிற்றுப்பத்துக்கு முறையான உரையோ, ஆய்வோ நிகழ்த்துபவர்கள் கேஏஜி-யின் உரையைப் பார்க்காமல் நிகழ்த்த இயலாது என்கிற வகையில் ஒரு செம்மாந்த இடத்தைப் பெற்றுவிட்டது எனில் அது மிகையில்லை.

இந்த வகையில் ஆழ்ந்து கூர்ந்து நுணுகி அணுகினால்,

தமிழ்ச் செவ்விலக்கிய உரை மரபில் 21 ஆம் நூற்றாண்டில் கரு.அழ.குணசேகரன்,

அடித்தட்டுச் சமூக, சமய, கலை அறிவு மரபின் ஒளியீடு என்பதில் எள்ளளவும் ஐயமில்லை. இந்த மதிப்பீட்டில் எள்ளளவும் பொய்யுமில்லை. ஆராய்வார் மேலும் ஆராய்ந்து கண்டறிந்து உச்சிமேல் உரைஞர் கேஏஜி எனக் கொண்டாடுவராக!

பதிற்றுப்பத்திலிருந்து இரண்டு பகுதிகளுக்கான கேஏஜி-யின் உரை எடுத்துக்காட்டப்பட்டது போலவே பட்டினப்பாலை- ஆராய்ச்சிப் புத்துரையிலும் காணலாம்..

*****

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.