சங்ககால மக்கள் காதலையும் வீரத்தையும் தம் இரு கண்களாகப் போற்றினர். எனவேதான் சங்க இலக்கியங்களில் காதலும் வீரமும் பாடுபொருளாக அமைந்தன. காதலை அக நூல்களும் வீரத்தைப் புற நூல்களும் எடுத்தியம்பினும், அகநூல்களில் புறச்செய்திகளும், புறநூல்களில் அகச்செய்திகளும் இடம் பெறுவதைக் காணலாம். இவ்வகையில் பத்துப்பாட்டு நூல்களில் செம்பாதியாக விளங்கும் ஆற்றுப்படைப் புறநூல்களில் மேலாண்மை பற்றிய செய்திகள் பரவிக் கிடக்கின்றன. ஆட்சி மேலாண்மை, நில மேலாண்மை, தொழில் மேலாண்மை, வணிக மேலாண்மை, பண்டமாற்று மேலாண்மை, ஆடை சார்ந்த மேலாண்மை, உணவு மற்றும் அவை சார்ந்த மேலாண்மை, சமய மேலாண்மை என்பனவாகப் பகுத்து இக்கட்டுரை ஆராய முற்படுகிறது.

மன்னன் என்பவன் தன் நாட்டில் அரசியல் (அ) ஆட்சியை நல்ல வழியில் நடுநிலையோடு ஆட்சி புரிதல் வேண்டும். ‘கோல்’ என்பது ஆகுபெயராய் நீதியைக் குறிக்கும். நீதியைப் பற்றி, “முறை செய்தல் கோலறமாகும். மன்னன் மக்கள் காணுவதற்கு எளியனாகக் காட்சி தந்து அறக்கடவுளை ஆராய்ந்தது போல ஆராய்ந்து நீதி வழங்குதல் வேண்டும்” என்று புறம் (பா.எ.35) கூறுகின்றது. “மன்னரின் செங்கோல் துலாக்கோலின் சமன் வாய் போல நடுவு நிலையை மாறாது செயல்பட வேண்டும்” (தி.அ.சொக்கலிங்கம், காப்பியச் சிந்தனைகள், ப.113) என்று கரிகிழார் அறம் உரைப்பர். இவ்வகையில் ஆற்றுப்படையில் கூறப்பட்ட மன்னர்கள் அறத்தோடு ஆட்சியை நல்கியுள்ளனர்.

கரிகாலன், நானிலங்களும் ஒரு சேரத் திரண்ட இம்மண்ணுலகத்தே குற்றமறத் ஒரு குடையாலே தன் ஆணையையே உலகம் கூறும்படியாக நெடுங்காலம் ஆட்சி செய்தான். குடிமக்களின் குறைகளைக் கேட்டறிந்தும் அறங்கூறும் நூல்களை அறிந்து அதனைப் பின்பற்றியும் ஆட்சி செய்தான். தீமை இல்லாத ஆட்சியையும் ஆண்மையையும் பாராட்டுகின்றவன் என்பதனை;

“ஒரு குடையின் ஒன்று கூறப்
பெரிதாண்ட பெருங் கேண்மை
அறனொடு புணர்ந்த திறனரி செங்கோல்
அன்னோன் வாழி வென்வேற் குரிசில்”(பொருநர்: 228-231)

இவ்வடிகள் வழி அறிய முடிகின்றன. இக்கருத்துகள் மூலம் மன்னனின் ஆட்சிச் சிறப்பையும் அவன் குடிமக்கள் மீது கொண்டுள்ள கேண்மையையும் அறிய முடிகிறது.

சிறுபாணாற்றுப்படையில் நல்லியக்கோடனின் ஆட்சிச் சிறப்பானது. தன்னைப் பாடி வந்த பொருநர்களுக்கும், பாணர்களுக்கும், புலவர்களுக்கும், அந்தணர்களுக்கும் பல காலம் வறுமை தீரும் அளவிற்கு வேண்டுவனவற்றை விரும்பிக் கொடுத்தவன். இமயம் போன்ற அவனுடைய உயர்ந்த மாளிகையின் கதவும், அரண்மனை வாயிற் கதவும் எப்பொழுதும் அவர்களுக்காகத் திறந்தே இருக்கும் என்பதை (203-206) இவ்வடிகள் உணர்த்துகின்றன. மேலும், இவன் உழவனின் பெருமையை உணர்ந்து அவர்களால் உணவு மிகும் என்பதை அறிந்து அவர்களுக்கு ஒரு துன்பமும் வராமல் காத்து நன்மை செய்யும் செங்கோலை உடையவனாக விளங்கியுள்ளான் என்பதனை;

“ஏறேர்க்கு நிழன்ற கோலின்” (சிறுபாண்: 231)

என்ற அடி உணர்த்துகிறது.

இளந்திரையனது செங்கோல் ஆட்சியானது, சூரியன் தன் ஒளிக்கதிர்களைப் பரப்பினாற் போன்று திரையன் தான் பரந்த அருள் உணர்ச்சியுடன் சுற்றம் சூழ வீற்றிருந்து தன்னிடம் வரும் வழக்கினை நடுவு நிலையில் நின்று தெளிவான முடிவுகளைத் தரும் பேரறிவாளன் இல்லையென்று, வந்தவர்க்கு வேண்டியவர்க்கு வேண்டியவற்றைக் கொடுத்து அவர்களின் குறையை நீக்கும் ஆட்சியை உடையவன் (பெரும்பாண்: 441-444) என்ற இவ்வடிகள் மூலம் அறிய முடிகிறது.


நன்னனது செங்கோல் ஆட்சியால் நாடு அமைதியாகத் திகழ்கிறது. அவனது நாட்டிலுள்ள சிறிய மலை வழியில் தொடுத்த அம்பினை உடையவராய்த் தம் மனைவியுடன் கூடி வாழும் கானவர் வழிச் செல்வாரைத் துன்புறுத்தாது இருக்கின்றது என்று ஒரு கூத்தன் எதிர்ப்பட்ட கூத்தனிடம் கூறும் நிலையில் அவனது செங்கோல் ஆட்சியினைக் காண முடிகிறது. இதனை;

“தொடுத்த வாளியர் துணைபுனை கானவர்
இடுக்கண் செய்யாது இயங்குநர் இயக்கும்” (மலைபடு: 17-18)

இவ்வடிகள் எடுத்துரைக்கின்றன.

சங்க காலத்தில் மன்னனின் அரண்மனையில் அறவோர் மன்றம் இருந்திருக்கின்றது. அம்மன்றத்தில் மக்களின் குறைகளைக் கேட்டு அதனைச் சரி செய்யும் வழக்கம் மன்னனிடத்தில் காணப்பட்டது. அறவோர் மன்றம் தற்போது நீதிமன்றம் என்ற பெயரில் வழங்கப்பட்டு வருகின்றது. மக்களின் குற்றம் குறைகளைக் குறைத்து, மக்கள் நல்லிணக்கமாக வாழ உறுதுணையாக இருக்கின்றது. இவ்வகையில் கரிகாலன் நடுவுநிலையோடு இளமையில் நீதி வழங்கியமையை, முதியோர் இருவர் நீதி வேண்டி அறவோர் மன்றம் ஏறியபோதே அவருடைய உள்ளத்தே கிடந்த பகைக்குக் காரணமான மாறுபாடு அகன்று பகை தோன்றியவிடத்தே அன்பு கொள்ளுமாறு நீதி வழங்கியுள்ளான் என்பதன் மூலம் அறவோர் மன்றம் இருந்துள்ளது என்பதை அறிய முடிகிறது. இதனை;

“… … … … … … … … … முதியோர்
அவைபுகு பொழுதிற் பகைமுரண் செலவும்” (பொருநர் 187-188)

எனும் அடிகள் உணர்த்துகின்றன.