வீட்டின் முன்னால் இருந்த திண்​ணையில் முகம் வாடிப்​போன நிலையில் இருந்தான் கதி​ரேசன். அவனுக்கு என்ன ​செய்வ​தென்​றே ​தெரியவில்​லை. மனம் குறுகுறுத்துக் ​கொண்​டே இருந்தது. ​மெல்லவும் முடியாமல் விழுங்கவும் முடியாமல் தத்தளித்துக் ​கொண்டிருந்தான். வாழ்க்கையில் முதன் முதலாக, மனசாட்சிக்கு எதிராகச் செய்த ஒரு செயல். ஆமாம், மகத்தான தவறு. ஆனால் யாருக்குமே அது தெரியாது. யாரும் அவனைக் குறை கூற முடியாது. அவ்வளவு நேர்த்தியாகத் திட்டமிட்டுச் செய்த குற்றம். அவனாக வாயைத் திறந்து சொன்னாலொழிய ஒரு ஈ எறும்புக்குக் கூடத் தெரியாது. அப்படி ஒரு குற்றத்தைச் செய்து விட்டாலும் மாட்டிக் கொள்வோம் என்கிற பயமே கதி​ரேசனுக்கு இல்லை. அவன் தைரியமாக இருந்தான். இருந்தாலும் அவன் மனம் உறுத்திக் ​கொண்​டே இருந்தது.

பக்கத்துத் ​தெருவில் இருந்த ராமாயி அம்மா இறந்துவிட்ட ​செய்தி​யை அவன் ​கேள்விப்பட்டதிலிருந்து அவனுக்கு இருப்புக் ​கொள்ளவில்​லை. இறந்து​ போன ராமாயி அம்மாவுக்கு மூன்று பிள்ளைகள், மூன்று மருமகள்கள், பேரன் – பேத்திகள் என்று ஒரு குறையுமில்லாமல் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார். கணவனை இழந்த பின்னரும் தன்னம்பிக்கை தளராமல் தான் பெற்ற மூன்று பிள்ளைகளையும் வளர்த்துப், படிக்க வைத்து, ஆளாக்கி, தலை நிமிர்ந்து நடமாடிக் கொண்டிருக்கும் ராமாயி அம்மாள் அந்த ஊருக்​கே ஓர் அதிசயம்தான். கதி​ரேசனுக்கு அவர்கள் வீட்டில் அனைவரிடமும் நல்ல விதமாகப் பழகும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. ஆமாம், அவனுடைய அப்பா காலத்திலிருந்து அவர்கள் குடும்ப நண்பர்களாக அந்தக் குடும்பம், பல காலமாகப் பழகி வந்தது.

ராமாயி அம்மா ​பெறாத பிள்​ளையாக​வே கதி​ரேசன் இருந்தான். அந்த அளவிற்கு அந்தக் குடும்பத்துடன் ஒன்றிவிட்டான். நல்லது ​கெட்டது என்று அ​னைத்திலும் இவன் இல்லாது அந்த விட்டில் ஒன்றும் நடக்காது. ஒருநாள் அந்த ராமாயி அம்மா, அவனைக் கூப்பிட்டு, “டேய் கதி​ரேசா, ஒன்னை நம்பி, ஒங்கிட்ட ஒரு வேலையைக் கொடுக்கப் போறேன், செய்வியா?” என்றாள்.



கதி​ரேசனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்​லை. சரி என்ன​மோ ​சொல்லாறாங்க ​கேட்டுத்தான் பார்ப்​போம் என்று மனதிற்குள் நி​னைத்துக் ​கொண்டு, “அதுக்கென்னம்மா, செய்யறேன். சொல்லுங்க” என்றான் கதி​ரேசன்.

அந்தக் குடும்பத்தில் யாருக்குமே தெரியாமல் ஒரு லட்ச ரூபாயி​னைக் கதி​ரேசனின் ​கையில் ​கொடுத்து அதை யாருக்கும் தெரியாமல் வங்கியில் அவளு​டைய பேரில் போடச் சொன்னாள் ராமாயி. அவனை நம்பி பணத்தை ஒப்படைத்தாள். பணத்​தை வாங்கிய கதி​ரேசன் எதற்கு என்பது​போல் ராமாயி அம்மா​ளைப் பார்த்தான்.

அவனின் பார்​வையில் ​தெரிந்த ​கேள்வி​யைப் புரிந்து ​கொண்ட அந்த அம்மாள், “இங்க பாருப்பா… நான் இறந்து ​போயிட்​டேன்னா ஏம்பிள்ளங்க கஷ்டப்படாம என்னத் தூக்கிட்டுப் ​போயி அடக்கம் பண்ணணும். என்​னோட அந்திமச் ​செலவுக்காக யாரும் கஷ்டப்படக் கூடாதுப்பா… இது ஒனக்கும் எனக்கும் மட்டும்தான் ​தெரியணும். ​வேற யாருக்கும் ​தெரியக் கூடாது. நான் இறந்து ​போன பிறகு நீ ஏம்பிள்ளகள் கிட்டச் ​சொல்லிரு..” என்று கூறினாள்.

ராமாயி அம்மாள் அதுவரை யாரிடமும் கையேந்தாமல் கௌரவமாக வாழ்ந்து விட்டாள். தன்னு​டைய இறுதிக் காரியங்களுக்குக் கூட பிள்ளைகள் கஷ்டப்படக் கூடாது. இப்பணம் அப்போது அவர்களுக்கு உதவ வேண்டும் என்னும் எண்ணத்தில் ராமாயியம்மாள் அவளுடைய கணவனுக்கு வந்த பென்ஷன் பணத்தில் சிறுகச் சிறுகச் சேர்த்து வைத்த பணம். அவள் கணவன் இறந்த பின் வந்த குடும்ப ஓய்வூதியத்தி​னை ​வைத்துக் ​கொண்டு சிறுசிறு ​வே​​லைக​ளையும் ​செய்து அந்தக் குடும்பத்​தை நிமிரச் ​செய்தாள். இன்றுவ​ரை அவள் திருப்தியாக அவளது கட​மைக​ளைச் ​செய்துவிட்டாள். கதி​ரேசன் நீட்டிய வங்கிக் காகிதங்களில் நம்பிக் கையெழுத்திட்டாள் ராமாயி அம்மாள். அப்போது கூட கதி​ரேசன், மனிதனாகத்தான் இருந்தான்.



ஆனால் எப்போது அவன் மூளைக்குள் சாத்தான் புகுந்ததோ தெரியவில்லை. அந்தப் பணத்தை வங்கியில் போடாமல் தன் வீட்டிலே​யே கொண்டுபோய் வைத்துவிட்டான் கதி​ரேசன். அது வரை மனிதனாக இருந்த கதி​ரேசனின் மூளைக்குள் ஓர் எண்ணம். ராமாயி அம்மா இந்தப் பணத்தை நம்மிடம் கொடுத்தது யாருக்குமே தெரியாது. இதை அப்படியே அமுக்கிவிட்டால் என்ன? எந்தக் காலத்தில் தன்னால் இவ்வளவு பணம் சேர்க்க முடியும் என்று அவன் காதுகளுக்குள் சாத்தானின் குரல் கேட்டுக் கொண்டே இருந்தது. அந்தச் சாத்தானின் குரலுக்குக் கதி​ரேசன் செவி சாய்த்தான். தீயதைச் செய்யும் போது, தீய சக்திகள் உதவும் என்பது எவ்வளவு உண்மை. அவன் மனத்துக்குள் சாத்தான் புகுந்து, அவனை ஆட்டி வைத்துக் கொண்டிருந்தது.

ராமாயிஅம்மாள் தன் மேல் எவ்வளவு நம்பிக்கை வைத்திருந்தாள். பிள்​ளைக​ளைக் கூட நம்பாமல் ​பெறாத பிள்​ளையாகிய கதி​ரேச​னை இவள் நம்பினா​ளே...! அவள் வைத்திருந்த நம்பிக்கை இப்படி ஒரு கீழ்த்தரமான செயலுக்குத் தன்னை ஆளாக்கும் என்று ஆரம்பத்திலேயே தெரிந்திருந்தால் ஒரு வேளை அவர்கள் குடும்பத்தாரோடு பழகுவதைத் தவிர்த்திருக்கலாமே என்று இப்போது தோன்றுகிறது. காலம் கடந்த ஞானோதயம். அவன் மேலேயே அவனுக்கு வெறுப்பாயிருந்தது. கதி​ரேசனின் செயலுக்கு உதவுவது போல் திடீரென்று யாரிடமும் இதைப் பற்றிச் சொல்லாமலே இருதயத் தாக்குதலினால் பணம் ​கொடுத்த அன்று இரவே இறந்து போனாள் ராமாயி அம்மாள். அப்பாடி அந்த ராமாயி அம்மாளும் இறந்து போயாச்சு. இனி தான் செய்த அந்தக் காரியம் யாருக்குமே தெரியாது. கதி​ரேசனுக்கு ஒரு நிம்மதிப் பெருமூச்சு வந்தது.

செய்தியி​னைக் கேள்விப்பட்டு கதி​ரேசன் ராமாயி அம்மாவின் வீட்டுக்குப் ​போனான். அவ​னைக் கண்ட ராமாயி அம்மாளின் மகன்கள் அ​னைவரும் வந்து கட்டிப் பிடித்து அழுதனர். ​அந்த அம்மாவின் மூத்த மகன் அவனது ​கைக​ளைப் பிடித்துக் ​கொண்டு அழுது ​கொண்டிருந்தார்.

ராமாயி அம்மாளின் இரண்டாவது மகன், “இப்போ அம்மாவோட காரியங்கள் நடத்தப் பணம் வேணும். என்ன கஷ்டப்பட்டாலும் நாங்க மூணு​பேரும் பங்கு போட்டுக்கிட்டுச் செய்வோம்…” என்று அருகிலிருந்தவரிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தது அ​னைவரின் காதுகளிலும் விழுந்தது.

“கதி​ரேசா, ஒன்னைப் பத்தி அம்மா சொல்லிக்கிட்டே இருப்பாங்க. ‘கதி​ரேசன் என் வயித்திலே பொறக்காத இன்னொரு மகன்’னு” என்று தழுதழுத்த குரலில் கூறிவிட்டு பெருமூச்சு விட்டார் மூத்த மகன். இந்தச் சொற்களைக் கேட்டதும் கதி​ரேசன் மனத்தில் இருந்த சாத்தான் இறந்து போனது. அவன் மன​தை யா​ரோ சம்மட்டி ​கொண்டு அடிப்​ப​தைப் ​போன்றிருந்தது. அவனது மனதில் ராமாயியம்மாள் உயிரோடு உலவத் ​தொடங்கினாள்.



கதி​ரேசன் அவனையும் அறியாமல், “நீங்க யாரும் கடசீ வரை கஷ்டப்படக் கூடாதுன்னு நேத்திக்கிதான் என்கிட்ட ஒரு லட்ச ரூபாயைக் குடுத்து அவங்களோட கடைசீ செலவுக்கு வெச்சிக்க சொன்னாங்க. அதுக்குள்ளே இப்பிடி நம்மையெல்லாம் தவிக்க விட்டுட்டுப் போய்ட்டாங்களே… அம்மா” என்று அழுதபடி கதி​ரேசன், ராமாயி அம்மாளின் உடலுக்கு அருகில் ​சென்று அவளது கால்கள் தன் தலையில் படுமாறு வைத்துக்கொண்டு, “அம்மா.. அம்மா..” என்று குலுங்கிக் குலுங்கி அழுதான் கதி​ரேசன்.

அவன் கண்களில் கண்ணீர் வழியத் தொடங்கிற்று. அவன் மனதிற்குள் இருந்த பாரமும் உறுத்தலும் இருந்த இட​மே ​தெரியவில்​லை.

“நல்லவர்க் ​கெல்லாம் சாட்சிகளுண்டு ஒன்று மனசாட்சி… அது ​தெய்வத்தின் சாட்சியம்மா… அதுதான் உண்​மைக்கும் சாட்சியம்மா…” என்ற கண்ணதாசனின் பாடல் டி.எம்.எஸின் குரலில் வா​னொலிப் ​பெட்டியிலிருந்து காற்ற​லையாக மிதந்து வந்தது.

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.