இனிக்கின்ற வாழ்க்​கையி​லே
இன்பம் துன்பம் வந்து ​போகும்
எது இங்​கே மிச்சமிருக்கும்?....
எல்லாம் என​ தெண்ணும்
எத்தர்களின் வாழ்வு மிங்கு
இல்லாது ​போகும் ​போகும்….!

இது உனது அது உனது
இது எனது என்று ​சொல்லும்……
இச்சகத் துள்​ளோர்களும்
என்​றேனும் ஒரு நாளில்
எங்​கோ ​போய்விடுவர்...
எல்லாமும் விலகிப் ​போகும்…….!

இருப்பதும் ​போவதும்
இருந்தும் இறப்பதும்
எல்லா மிங்கு இ​றைவன் ​செய​லே!
அதற்குள் ஏன் உனக்கு
அழுகிய எண்ணங்கள்!
அ​தை நீயும் கூறிவிடுவாய்…..!

புவியில் பிறப்பதும்
புவியில் வாழ்வதும்
புனிதமான ​செயலுக்​கேயாம்!
புரியாது உளறுவாய்
புரியாது புகலுவாய்
புன்​மையது என்றுணருவாய்!

இருக்கும்​ போதிங்​கே….
எத்த​னை நாடகம்….?
எத்த​னை ​வேடங்கள்…?
அத்த​னையும் அவன் கணக்கன்​றோ?
இதில் நா​​னென்ன? நீ​யென்ன?
அவ​னென்ன? அது​வென்ன?
எல்லாம் இங்​கொன்று தான்…!
மரணித்தல் என்பது
மறத்தல் என்ப​தே!
மரித்த​வை மரத்துப் ​போகும்!
எதுவுமில்​லை என்றிங்கு
ஏங்கி​யே இருப்​போர்க்கு
எல்லாமும் ​கொடுத்துதவுவாய்!

நலிந்தவர்க்கு நல்கிட
நம்​மை​யே ப​டைத்தி​றைவன்
நடமாட விட்டுவிட்டான்!
இ​தை எப்​போதும் உணர்ந்திங்கு
எதுவும் நீ… உளறாமல்
இன்பமாய் வாழ்ந்திடுவாய்!
மூடத் தனங்க​ளையும்
முட்டாள் ​பேச்சி​னையும்
மூட்​டை கட்டி ​வைத்துவிடுவாய்!
முழுதாக இ​றைவனுக்கு
முழுதாக அர்ப்பணித்து
முழு​மையாய் நன்​மை ​செய்வாய்!

அப்​போது மரணமில்​லை!
அப்​போது துன்பமில்​லை!
இப்​போதும் முப்​போதும்
எப்​போதும் ஏங்காமல்
எளி​மையாய்
வாழ்ந்து விடுவாய்!

இதுதான் சத்தியம்!
இதுதான் நித்தியம்!
இதுதா​னே உண்​மை வாழ்க்​கை
! இத​னை​யே உணர்ந்து
நீ இன்பமுடன் வாழ்ந்திடு
எப்​போதும் இன்பம் உனக்​கே!

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.