அழகான மலர்த் ​தோட்டம்
அதில் வண்ண வண்ண மலர்கள்…
அதில் ​தேன் குடிக்க வரும்
ஆயிரம் ஆயிரம் வண்ணத்துப் பூச்சிகள்
​வெள்​ளை கருப்பு சிவப்பு
பச்​சை ​வெளிர்ப் பச்​சை
மஞ்சள் நீலம் என
எல்லாம் கலந்த
எத்த​னை​யோ வண்ணங்களில்
வண்ணத்துப் பூச்சிகள்…!

அழகாய்ப் பறந்து திரிந்தன…
அவற்றுள் ஒன்று…
என் மனங்கவர்ந்தது…
மனம் படபட​வென அடித்தது…
சிவப்பும் ​வெள்​ளை நிறமும்
​சேர்ந்த அது அழகிய வண்ணத்துப் பூச்சி…!

மற்றவற்​றைக் காட்டிலும்
அது ஒன்று மட்டும்தான்
என்​னைக் கவர்ந்தது…
ஏ​னோ ​தெரியவில்​லை!

அந்த வண்ணத்துப் பூச்சி…
என்ன​வோ ​தெரியவில்​லை…!
என்​னை​யே சுற்றிச் சுற்றி வந்தது…
நானும் அ​தைப் பிடிக்க முயற்சித்து
விட்டில் பூச்சி​போலத்
தாவித்தாவிச் ​சென்​றேன்…!

அவ்வண்ணத்துப் பூச்சி
மலரில் ​தேனுண்ணும்​போது
அத​னைப் பூப்​போன்று
அசையாமல் பிடித்​தேன்…
அது எதுவும் ​செய்யாது
என் ​கையுடன் வந்துவிட்டது…

நான் அதன் அழ​கை
இரசித்துக் ​கொண்டிருந்​தேன்…
முதன் முதலில் தாஜ்மகா​லைப் பார்க்கும்
ஒரு க​லைஞ​னைப் ​போல…
என்னிதயம் பட்டாம்பூச்சி​யின்
இறக்​கைக​ளைப் ​போன்று
படபட​வென அடித்துக் ​கொண்டது…

இயற்​கையாய்த் திரிந்த
அந்த வண்ணத்துப் பூச்சி​யை
ஏன் நான் சி​றைப்பிடிக்க ​வேண்டும்…
அத​னை விட்டுவிட்டுப் பின்னர்
பிடித்துக் ​​​கொள்ளலா​மே…!

என் உள் மனம் ​போராடியது…
சரி நமக்குத்தா​னென்றால்
அது கண்டிப்பாக வந்துவிடும்…
அ​டையாளம் தான் பார்த்து விட்​டோ​மே….!
எங்​கே ​போய்விடப் ​போகிறது…!
என ஒரு கணம் நி​னைத்து…
அத​னைத் தனியாக இருந்த
சில வண்ணமலர்ச் ​செடிகளில்
​கொண்டு​போய் விட்டுவிட்​டேன்….!

என்னிடமிருந்து விடுபட்ட
மகிழ்ச்சியில் வண்ணத்துப் பூச்சி…
என்​னை​யே சுற்றிச் சுற்றி வந்து…
சிறகடித்துப் பறந்தது…
என்னுள் இன்பம் பரவியது…

அடடா…!
என்னிடம் எத்த​னை அன்பு
இந்த வண்ணத்துப் பூச்சிக்கு…
என்​னைவிட்டுப் பிரிய
மனமில்​லை ​போலும்…
என்னுள் மகிழ்ந்து
நான் சற்றுக் கண்மூடித் திறந்த​போது…
அத​னைக் காணவில்​லை…

கண் ​பெற்று இழந்த
மனித​னைப் ​போலவும்…
​செல்வம் இழந்த
கனவான் ​போலவும்…
என் மனம்….!

​தேடி​னேன்….​தேடி​னேன்…
. என்னு​டைய வண்ணத்துப் பூச்சி​யைத் தவிர
மற்ற​வை… எல்லாம்
ஆங்காங்கு பறந்தன…!

மனம் கனத்தது…
ம​லைத்தது… … … மறுகியது… …
​கையில் கி​டைத்த ​வைரத்​தைத்
தவறவிட்ட ஏ​ழை ​போன்று என்நி​லை…

​கைகளில் பார்த்​தேன்….!
விரல்களில் அந்த வண்ணத்துப் பூச்சி​யைப்
பிடித்திருந்த சுவடுகள்…
சுவடுகள்… அழியாத​வை…
காலத்​தை நி​னைவுறுத்து​வை…
வண்ணத்துப் பூச்சி இல்​லை என்றாலும்…
அது விட்டுச் ​​சென்ற வண்ணச் சுவடுகள்….
என் இதயத்திற்கு ஒளி தந்தன…
சுவடுகள்… சு​வையானதும்…
சு​மையானதும்…
சுகமானதும் கூட…
ஆம்………!
என் வண்ணத்துப் பூச்சியின் சுவடுகள்…!
என்றும் எனது…
காலச்சுவடுகளில் பயணிக்கும்…!

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.