இறுக்கிக்கட்டிய சரமாய்
தொடுத்தபின்னும்
மணம்பரப்பும் மலர்போல
அடக்கிப்பின்னலிட்டும்
அடங்கமறுக்கும்
முன் உச்சிமுடிபோல
குடம்குடமாய் நீர்விட்டும்
மழையை விரும்பும்
மலர்ச்செடிபோல
எத்தனையோ மனிதர்கள்
அருகில் இருந்தும்
தொலைதூரத்திலிருக்கும்
உன்னையே எதிர்பார்க்கும்
என் மனசு...
பசியால் வாடி வருந்தி உணவிற்காக
ஏங்கித் தவிக்கும் குழவி ​போன்றும்...
கதிரவனின் கடு​மையான ​வெப்பத்த​தைத்
தாங்காது வாடி வதங்கிக் ​கொண்டிருக்கும்
பயிர்கள் வானத்தின் அமுதத் துளி​யை
எதிர்பார்ப்பது ​போல...
வாளால் அறுத்தாலும் அத​னைப் ​​பொறுத்துக்
​கொண்டு தனது ​நோய்தீர்க்க
மருத்துவ​னை​யே நம்பி எதிர்​நோக்கும்
​நோயாளி​ போல...
தாய் தன்​னை அடித்துத் துன்புறுத்தினாலும்
அத​னைப் ​பொறுத்துக் ​கொண்டு
தாயின் காலடி​யை​யேச் சுற்றிச் சுற்றி வரும்
குழந்​தை ​போல...
எத்த​னை ​சோத​னைகள் வந்தாலும்
அவற்​றை​யெல்லாம் ​பொறுத்துக் ​கொண்டு
தனக்கு அருள்புரிய ​வேண்டும்
என்று இ​றைவ​னை​யே எப்​போதும் நாடும்
அடியா​ரைப் ​போல...
எப்​போதும்... உன்​னை​யே...
என் மனம் எதிர்​நோக்கிக் ​கொண்டிருக்கும்...
அதில் என் காதல் ​தோய்ந்திருக்கும்...

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.