மேகமாய் மலை உச்சியில்
நான் தவழ வேண்டும்
அமுதமாம் மழையாகிப்
பூமியில் பொழிய வேண்டும்
பாய்கின்ற ஆறாக
விரைந்து மண்ணில் ஓடி
காய்கின்ற நிலங்களுக்கு
நல்லுயிர் ஊட்ட வேண்டும்
மீனாகிக் கடலில் நீந்தி
மகிழ்ந்திட​வே வேண்டும்
மானாகிக் காட்டில் துள்ளி
ஓடி மகிழ வேண்டும்
வண்டாகி மலர்கள் மேல்
அமர்ந்து மகிழ வேண்டும்
தேனுண்டு மனதாற
ரீங்காரம் செய்ய வேண்டும்
மயிலாகி தோகைகளை
விரித்திட​வே வேண்டும்
அழகுற​வே நடனமாடிக்
காண்போரை மகிழ்விக்க வேண்டும்
குயிலாகி இனிய குரலிசையில்
கூவிட​வே வேண்டும்
துயில் எழுப்பும் இன்னி​சையாய்
அது ஒலித்திடல் வேண்டும்
விழுதுகள் தாங்குகின்ற
ஆல மரமாக வேண்டும்
நிர்ப் பய​மின்றி அண்டி​னோர்க்கு
நிழல் தர​வே வேண்டும்
மனங்களிக்கும் தென்றலாய்
வீசிட​வே வேண்டும்
அ​தை அனுபவிக்கும் அ​னைவரு​மே
அகம் குளிர்ந்திட வேண்டும்
பூத்துக் குலுங்குகின்ற
பூஞ் ​சோ​லையாக வேண்டும்
மா​லையாகி மாலவனின்
மடியில் தவழ ​வேண்டும்
​வேயாகி கண்ணன் ​
கையில் குழலாக ​வேண்டும்
​தெவிட்டாது இனிக்கின்ற
இசையாக வேண்டும்
அலையாகி செந்திலவன்
கழல் தழுவ வேண்டும்
மலையாக ஓங்கி நின்று குமரன்
தாள் தாங்க வேண்டும்
பச்சைப் பசும் வயலினி​லே
நெற்பயிராக வேண்டும்
இச்சைப்படி காற்றில் கலந்து
தலையசைக்க வேண்டும்
வான்​வெளியில் ஒளிர்கின்ற
விண்மீனாக வேண்டும்
கண்குளிரக் காணும் வண்ணம்
வானவில்லாக வேண்டும்
கால​மெலாம் உன் மடியில்
நான் துயில​வேண்டும்
காத​லோடு கலக்கின்ற
உன் இதயமாக ​வேண்டும்
கனிவாக நான் விரும்பும்
தமிழ்ச் ​சொல்லாக ​வேண்டும்
இனிப்பாக மாறுகின்ற
உன் இதழாக ​வேண்டும்
இல்லறத்தில் இருக்கின்ற
நல்லன்பாக ​வேண்டும்
நா​ளெல்லாம் நான் விரும்பும்
நீயாக ​வேண்டும்
நா​ளைவரும் அந்நா​ளை
எதிர்பார்க்க ​வேண்டும்
இயற்​கையாய் மாறி நான்
உன் இ​டையிலாட ​வேண்டும்
இனி​மை தரும் தமிழாக
என்றும் வாழ ​வேண்டும்
அகிலத்​தை ஆளுகின்ற
அன்பாக ​வேண்டும்
அன்பாகத் திகழ்கின்ற
சிவமாக ​வேண்டும்
அன்பாகச் சிவமாக
என்றுமாக ​வேண்டும்...!

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.