போர்க்காலம்
கரைந்தது திசை, மங்கியது மண்,
காய்ந்தது மனம், தணியாதது கண்ணீர் துளி.
கத்திமறை வாள் மின்னியது வானில்,
காலத்தின் கோபம் புரளியது காணில்.
வீரத்தின் மொழியில் எழுந்தது சத்தம்,
வெற்றியின் வேட்டை எங்கும் எச்சம்.
மண்ணின் மீது சிந்திய உதிரம்,
மனிதர் விரும்பிய தீய விளையாடல்.
அம்மாவின் அழுகை வீதியில் ஒலிக்க,
அந்தப்பிள்ளையின் சிரிப்பு மறைய.
கற்றவன் வாளுடன் களமிறங்க,
கற்பனை உலகம் எங்கோ போக.
அழியாத சுவடுகள் மண்ணில் தங்க,
அமைதி எப்போது வந்து தங்கும்?
நீதி என்றால் இது எந்த வகை?
போரின் விளைவுகள் இதையாவது நிறுத்துவதை.
பாரெங்கும் விழிகளின் தேடல்,
புகலிடமின்றி உயிர்களின் பாடல்.
போர்காலம்! நீயே எது காட்டுகிறாய்?
உலகம் ஒருநாள் அமைதியில் மறைந்திடுமா?
- த. ரூபன், திருகோணமலை, இலங்கை..

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.