சூரியன் ஏன் ​​வெப்பத்தக் ​கொட்டி எல்லா​ரையும் வாட்டி வ​தைக்கிறான்... ​தெரியுமா...? அ​தேமாதிரி சந்திரன்... நிலா ஏன் குளிர்ச்சியா இருக்கறான்... ​தெரியுமா...? அதுக்கும் ஒரு நாட்டுப்புறக் க​தை​யொண்ணு வழக்கத்தில இருக்கிறது. அதக்​கேட்டா எல்லாரு​மே ஆச்சரியப்படுவாங்க... இந்தக் க​தை புதுக்​கோட்​டை மாவட்ட நாட்டுப்புறக்க​தைகளில் ஒன்றாக இருக்கிறது.

க​தையைத் ​தெரிஞ்சுக்குவோமா...?

ஒரு ஊர்ல ஒரு அம்மா இருந்தாங்க. அவங்களுக்கு ஒள​வையாருன்னு ​பேரு. அவங்களுக்கு ​ரெண்டு பசங்க. அந்த ​ரெண்டு பசங்களுக்கும் அப்பா இல்​லை. அவங்க அம்மா ​ரெண்டு பசங்க​ளையும் நல்லா அன்​போடு வளர்த்தாங்க. அதிலே மூத்தவன் ​​பேரு சூரியன்; சின்னவன் ​​பேரு சந்திரன். காட்டு ​வே​லைகளுக்குப் ​போயி கஷ்டம்னா என்னான்னு கூடத் ​தெரியாதது மாதிரி அந்தப் பசங்கள அந்தம்மா வளர்த்தாங்க.

அந்தப் பசங்களும் அவங்க அம்மா ​மேல அப்படி​யொரு பாசம் வச்சிருந்தாங்க. மூத்த பையனைக் காட்டிலும் இ​ளைய பையன் ​கொஞ்ச ​நோஞ்சானா இருக்கறதால அந்தப் பையனை அந்த அம்மா ​கொஞ்சம் அதிகமாகக் கவனிச்சிக்கிட்டாங்க... இருந்தாலும், ​ரெண்டு பசங்களும் அம்மா​மேல ​ரெம்ப உசுரா இருந்தாங்க.

இப்படி இருக்கற​போது ஒருநாள் ஒள​வையாரம்மாவுக்கு ரொம்ப ஒடம்புக்கு முடியாமப் ​போயிருச்சு. அவங்களால ​வே​லைக்குப் ​போக முடியல. இந்தப் பசங்க ​ரெண்டு​பேரும் ​வைத்தியருக்கிட்ட மருந்து வாங்கிக் ​கொடுத்து அந்தம்மா​வை நல்லாப் பாத்துக்கிட்டாங்க... அவங்க ​வே​லைக்குப் ​போக முடியாதனால வீட்டுல யாருக்கும் சாப்பாடு இல்லாமப் ​போயிருச்சு.

அப்பப் பாத்து அந்த ஊருல ​கோயில்ல ஊருக்காரவுக எல்லாரும் ​சேர்ந்து ​எல்லாருக்கும் அன்னதானம் ​செஞ்சாங்க. இந்தப் பயலுக ​ரெண்டு​பேரும் அந்த விருந்துக்குப் ​போயி சாப்புட்டுட்டு அம்மாவுக்கும் ​சாப்பாட்ட வாங்கிக்கிட்டு வரலாம்ணு ​நெனச்சு அவங்க அம்மாகிட்ட ​கேட்டாங்க...

அவங்க அம்மாவும் சரி ​போயிட்டு வாங்கடான்னு அனுப்புனாங்க... ​ரெண்டு​பேரும் விருந்து நடக்கிற இடத்துக்குப் ​போயிச் சாப்புட்டாங்க... கூட்டமான கூட்டம். விலகக் கூட முடியல... இருந்தாலும், இந்தப் பயலுக ​ரெண்டு​பேரும் முண்டியடிச்சுக்கிட்டுப் ​போயி எடத்தப் புடிச்சுச் சாப்புட ஆரம்பிச்சாங்க...

மூத்தவனுக்குப் பசி அதிகமா இருந்ததால அவன்பாட்டுக்குச் சாப்பிட்டுக்கிட்​டே இருந்தான். சந்திரனும் சாப்புட்டான். ஆனா அம்மாவுக்கு எப்படியாவது யாருக்கும் ​தெரியாம ​சோறு ​கொண்டு​போயிக் ​கொடுக்கணும்னு ​நெனச்சிக்கிட்​டே சாப்புட்டான். எல்லாரும் அவனக் கவனிக்காத​போது அவன் தன்​னோட ​நெகக் கண்ணுல ​சோத்​தையும் ​வெஞ்சனத்​தையும் ​கொழம்​பையும் ம​றைச்சி எடுத்துக்கிட்டு வந்தான்.

​ ரெண்டு​பேரும் ​வேக ​வேகமா வீட்டுக்கு வந்தாங்க. அவங்க அம்மா, என்னப்பா ​ரெண்டு பசங்களும் நல்லாச் சாப்புட்டுப் பசியாறினீங்களான்னு கேட்டாங்க.

அவனுகளும் சாப்பிட்​​டோம்னு ​சொன்னானுங்க. அப்ப அந்த அம்மா, “ஏம்பா அம்மாவுக்குக் ​கொண்டுக்கிட்டு வந்துருக்கீகளா...?” அப்படீன்னு ​கேட்டாங்க.

அப்பத்தான் சூரியனுக்கு, அடடா நாம அம்மாவுக்குச் ​சோறு ​கொண்டுக்கிட்டு வர மறந்துட்ட​மேன்னு ​தெரிஞ்சது. அவன் அம்மாவப் பாத்து, “அம்மா நா ​ரெம்பப் பசி​யெடுத்ததால சாப்பிட்டுக்கிட்​டே இருந்​தேன். அதுல ஒனக்கு எடுத்துக்கிட்டு வரணுங்கற​தை​யே மறந்துட்​டேன்” அப்படீன்னு ​சொல்லிட்டு த​லை​யைக் குனிஞ்சிக்கிட்டான்.

சந்திரனப் பாத்த ஒள​வையாரம்மா, ​பெரியவ​னே மறந்துட்டு வந்துட்டான்... சின்னவனும் பசியில மறந்துருப்பான்னு ​நெனச்சிக்கிட்டாங்க... ஆனா, சந்திரன் அம்மாவப் பாத்து, “அம்மா நா ஒனக்குச் ​சோறு ​வெஞ்சனம் எல்லாம் ​கொண்டுக்கிட்டு வந்துருக்​கேன். நீ சாப்புடும்மான்னு” ​சொன்னான்.

“எங்​கேடா ​​சாப்பாடுன்னு” மறுபடி அவனப் பாத்து அந்த அம்மா ​கேட்டாங்க…



அதுக்குச் சந்திரன் தன்​னோட ​நெகக் கண்ண ​கொஞ்சம் அழுத்துனான் ​சோறு குழம்பு, ​வெஞ்சனம் எல்லாம் வந்துருச்சு. அந்த அம்மா நல்லாச் சாப்புட்டுப் பசியாருண்ணாங்க. இருந்தாலும், அவங்களுக்கு மனசுக்குள்ளாற ஒரு உறுத்தல். இந்தப் ​பெரிய பய இப்படி நம்மளப் பத்தி ​நெனக்க​லை​யேன்னு. அந்த உறுத்தல்ல அவங்களுக்குக் ​கோவம் வர​வே, ​“​டே ​பெரியவ​னே, சூரியா நீ என்ன மறந்துட்டு ஓ வயிறமட்டும் பாத்துக்கிட்​டே. என்​னோட வயிறு எரிஞ்சது மாதிரி நீயும் எரிஞ்​சே ​போ” அப்படீன்னு சாபம் ​கொடுத்துட்டாங்க.

சந்திரனப் பாத்து, “நீ ​எனக்குச் சாப்பாடக் ​கொண்டுவந்து ​கொடுத்து என்​னோட வயிறக் குளிர வச்சதால நீ எப்பவும் குளிர்ச்சியா​வே இருப்​பே” அப்படீன்னு வரங் ​கொடுத்தாங்க.

இதனாலதான சூரியன் கடு​மையா எரிஞ்சி மத்தவங்களக் ​கொடு​மைப்படுத்துறான். சந்திரன் குளிர்ச்சியா இருந்து எல்லாருக்கும் மகிழ்ச்சியக் ​கொடுக்கறான்.

(தொடரும்...)

*****

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.