“தேவையற்ற வருணனைகள் சிறுகதையில் இடம் பெறக்கூடாது. ஆனால் சொற்கட்டு மிக முக்கியமானது. பயனற்ற ஒரு சொல் கூட சிறுகதையில் அமையக்கூடாது. கதையின் நடை எளிமையாகவும், இனிமையாகவும் இருக்க வேண்டும். ஒரு கதையைப் படித்து முடித்த பின்னர் அதில் முழுமையும் நிறைவும் இருப்பது புலனாக வேண்டும். இத்தகைய முழுப் பண்பைப் பெறாதவை வெறும் நிகழச்சிக் கோவையாக அமையுமேயன்றி சிறுகதை ஆகா” என்று தமிழ் இலக்கிய வரலாறு, முனைவர் கா.வாசுதேவன் குறிப்பிடுகின்றார். ஒரு கதையின் பொருளும் நோக்கும் எதுவாகவாயினும் இருக்கலாம். ஆனால் அதன் இயல்பு ஒரு வகையில் உறுதியாக இருக்க வேண்டும். கதையில் இடம் பெறும் ஒவ்வொரு நிகழ்வுகளும் கதையின் நோக்கத்தை நிறைவேற்றுவதாக அமைந்திருத்தல் வேண்டும். கதைக்குரிய கருப்பொருளை முடிவு செய்து அது முற்றுப் பெறப் பாத்திரங்களை அமைத்தல், கருவால் வந்த கதை என்பர். குறிப்பிட்ட குணச் சித்திரத்தை முடிவு செய்து கொண்டு நிகழ்ச்சிகளையும் சூழல்களையும் அமைத்தல் குணச்சித்திரத்தால் வந்த கதை என்பர். மேலும் குறிப்பிட்ட உணர்வைத் தோற்றுவிக்க ஒரு குறிப்பிட்ட இயற்கைச் சூழலைக் கொண்டு கதை அமைத்தல், உணர்ச்சி பதிவால் வந்த கதை என ஸ்டீவன்சன் கூறுகின்றார்.

இலக்கியத் தரமுடைய சிறுகதைகள் 19ம் நூற்றாண்டில் தோற்றம் பெற்றது என அறிஞர்கள் தங்கள் கருத்துக்களைக் கூறியுள்ளனர். அவற்றுள் சில கருத்துக்கள் எட்கர் ஆலன்போ, “சிறுகதை என்பது தன் பெயருக்கு ஏற்ப சிறிய வடிவைப் பெற்றிருத்தல் வேண்டும். ஒரே மூச்சில் படித்து முடிக்க வேண்டும். அளவிலும் அது சொல்லும் கருத்திலும் முழுமை பெற்றிருத்தல் வேண்டும்” என்று கூறுகின்றார். ‘சிறுகதை’ என்பது, எளிமையான அல்லது ஒளிமையாக விளங்க வேண்டிய ஒரு படைப்பு ஆகும். கற்பவனது கவனம் ஒருமுகப்பட்ட நிலையில் இடையீடு நேருமுன் அல்லது அயர்ச்சி தோன்றுமுன் முற்றி முடிவுபெற வேண்டும் என்கின்றார். பிராங் ஓ கானர், ‘சிறுகதை’ என்பது பிரச்சினைகளை அலசிடும் படைப்பன்று. பிரச்சனைகளைத் தீர்ப்பதற்கான தீர்வுகளைக் கொண்டதன்று. அது மனித சூழமைவு பற்றி உள்ளவாறு கூறுவதாகும்”

அட்சன், “ஒரே மூச்சில் படித்து முடித்தற்குரிய கதையே சிறுகதையாகும்” என விளக்கம் தருகின்றார். ஸ்டீவன்சன், “எனக்குத் தெரிந்த வரையில் மூன்றே மூன்று வழிகளே உள்ளன. ஒரு கதையை மையப்படுத்திப் பாத்திரங்களைப் பொருத்தலாம் அல்லது ஒரு பாத்திரத்தைக் கொண்டு, அதை வளர்ப்பதற்கான நிகழ்ச்சிகளைப் படைக்கலாம் அல்லது குறிப்பிட்ட ஒரு சூழ்நிலையில் தாக்கத்தை விளக்கும் வகையில் செயல்களையும் மாந்தர்களையும் படைத்து கதையை உருவாக்கலாம் என பல்வேறு அறிஞர்கள் பலவிதங்களில் எல்லாம் சிறுகதை பற்றிய தங்களது கருத்துக்களை வெளிப்படுத்தியுள்ளனர். இவ்வாறாக சிறுகதை என்பது சீக்கிரத்தில், அதாவது, குறைந்த கால அளவில் சமூகத்தில் காணப்படும் நன்மை, தீமைகளை மையப்படுத்தி, அம்பு தைத்தார் போல் மனித மனங்களில் பதியச் செய்யும் சிறப்புக்குரியது. மேலும் சிறுகதை எவ்வாறெல்லாம் அமைக்க வேண்டும் என்ற நிலைப்பாடு மற்றும் சிறுகதை பற்றி அறிஞர்கள் கருத்துக்கள் ஆராய்ந்து அறிந்து விளக்கப்பட்டுள்ளன.

*****

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.