தமிழ்ச் சிந்தனை மரபுகள் - பன்னாட்டுக் கருத்தரங்கம்
79.மலைபடுகடாம் - நன்னனின் அறச்சிந்தனை
ம. மணிமேகலை
முனைவர் பட்ட ஆய்வாளர், கந்தசாமிக் கண்டர் கல்லூரி, வேலூர், நாமக்கல் மாவட்டம்.
முன்னுரை
பழுமரம் நாடிச் செல்லும் பறவைகள் போல் வள்ளல்களை நாடிப் பரிசில் பெற்று மகிழ்வோடு திரும்பிய பாணரும், கூத்தரும், பொருநரும், விறலியரும் தம்மைஒத்த கலைஞர்கள் எதிர்ப்பட்டபோது அன்னோரும் தாம் பெற்ற இன்பத்தைப் பெறவேண்டுமென்று விழைந்து தமக்குப் பரிசில் நல்கிய வள்ளல்களை அடைவதற்குரிய வழியையும் பாராட்ட வேண்டிய முறைகளையும் அவர் பரிசில் நல்கும் பான்மையினையும் பிற செய்திகளையும் எடுத்துக் கூறுவது வழக்கம். வாழ்க்கையிலிருந்து முகிழ்ப்பதே உண்மையான இலக்கியம் என்பதற்கேற்ப, அந்நாட்டு கலைஞர் தம் வாழ்க்கையினின்றும் முகிழ்த்தது இவ்வாறுப்படை இலக்கியமாகும்.
நன்னனின் பண்பு நலன்
மலைபடுகடாமில் நன்னனின் பண்பு நலன் கூறும்பொழுது நன்னன் தானிருக்கும் நாள், கொடைப் புகழோடேயே கழிய வேண்டும் என்ற எண்ணத்தோடு கலைஞர்கட்கு மகிழ்ந்த நெஞ்சத்தோடே முகத்தானமர்ந்து இனிது நோக்கிக் கொடை செய்யும் பண்புடையவன் என்று பெருங்கௌசிகனார் கூறுகின்றார்.
மேலும் நன்னன்பால் செல்லும் நெறிக்கண் உளவாகிய நலம் தீங்குகளும், பிறர் நாட்டில் கிடைக்கப் பெறாத செல்வத்தை மாறாமல் அளிக்கும் அவன் நாட்டின் உணவுகளும், அவன் நாட்டிலுள்ள மயலயம், சோலையும் விலங்குகள் திரியும் காடும் நல்ல புகழ் என்றும் நிற்றற்கரியதாய்ப் பகைவர் பலரையும் புறங்கண்டு அவர் திறையாகத் தரும் பொருளை வரையாமல் புலவர்க்கு வழங்கும் அவன் வண்மைச் சிறப்பும் தன்னை இகழ்வாரைத் தன் ஆட்சியில அகப்படுத்தும் அவன் அறிவாற்றலும் தன்னைப் புகழும் சூதர் முதலியோர்க்கு தான் வென்ற பகைவருடைய அரசு முழுதும் கொடுத்தும் அமையாத உள்ளத்தோடு பருவமழை பொழிவதைப் போல் பின்னரும் மாறாமல் சொரியும் அவன் நல்ஒழுக்கச் சிறப்பும் கூறப்படுகின்றன.
நன்னனின் வீரம்
கலைஞர்களைப் பேணிய மன்னர்களின் வீரம்பற்றிய குறிப்பு அனைத்து ஆற்றுப்படைகளிலும் காணப்படுகிறது.
நன்னனின் வீரத்தைப்பற்றி மலைப்படுகடாம் அழகாகக் குறிப்பிடுகின்றது. நன்னன் வேல் வில் ஆகியவற்றில் சிறந்து விளங்கினான். அவனை அழிக்கவந்த பகைவர்களை ஓடஓட விரட்டினான். பிறநாட்டு மன்னன் தன்னை இழிவுபடுத்தினாலும், கோபம் கொள்ளாமல் அறிவினால் திருத்தினான்.
நன்னனின் கொடைச்சிறப்பு
ஆற்றுப்படை நூல்களில் கொடைச்சிறப்பு அதிகமாகக் கூறப்பட்டுள்ளது. ஆற்றுப்படை நூல்களில் சிறுபாணாற்றுப்படை நூலில் நல்லியக் கோடன், கடையேழு வள்ளல்களின் கொடையைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகின்றது. மலைபடுகடாமில் நன்னன் சிறப்பு, தனக்கென ஒரு பொருளும் பேணாத்தன்மை என்பது குறிப்பிடப்படுகின்றது.
கொடைச்சிறப்பு
“தொலையா நல்லிசை உலகமொடு நிற்பப்
பலர் புறங் கண்டவர் அருங்காலம் தாஇப்
புலவோர்க்குச் சுரக்கும் அவன் ஈகை மாரியும்”
பகைவர் திறையாகத் தந்த பொருளைப் புலவர்கட்கு வழங்கி உலகம் உள்ளவம் நல்ல புகழை நிலைநாட்டியவன் நன்னன் ஆவான். மற்ற அரசர்கள் எல்லாம் கூத்தர்களுக்கும் பாணர்களுக்கும் பரிசில் தந்து சிறப்பிக்கின்றார்கள். ஆனால் நன்னன் புலவர்களுக்கு மும்மாரிப் பொழியும் மேகம்போல பரிசு வழங்கிச் சிறப்பித்தான்.
“புரைத்தோல் வரைப்பின் சேவனிழல் புலவோர்க்குக்
கொடைக்கடன் இறுத்த அவன் தொல்லோர் வரவும்”
தான்வென்ற நாட்டையும், ஊரையும், அறிவுடையோர்க்குக் கொடுக்கும் மறக்குடி மறவர்க்குத் தலைவன் நன்னன் ஆவான்.
“தேம்பாய் கண்ணித் தேர்வீசு கவிகை
எள்ளறு சிறப்பின் வெள்ளரைக் கொள்இ
முடுவல் தந்த பைந்திணைத் தடியொடு
நெடுவெள் நெல்லின் அசிரிமுட் டாது”
தம்பால் இழைபோன இடம் காண்பார்க்குத் தெளியவராத நுண்ணிய நூலால் இயன்ற ஆடைகளை நுமது வறிய அரையில் உடுத்தி நீர் நும் மனத்திற்கு இசைதலான் ஆண்டுப் பலநாள் வெண்ணெல்லின் அரிசியும் வழங்குவதைக் காணலாம். இனி, நீயிர் ஆண்டுப் பலநாள் நில்லாமல் பொறுக்கும் முறையில் மெல்லெனச் சொன்னவுடன் நும்மில் தலைவன் ஆனவன் பொற்றாமரை சூடவும், விறலியர் விளங்கிய உயர்ந்த அணிகலன்களை அணியவும் செய்து பின்னர் ஒலியின்றி நீர் ஒழுக்குப் போன்று இயங்கும் தேர்களையும், மலை போன்ற யானைகளையும், ஒலிக்கும் மணிகள் ஆரவாரிக்கும் ஏறு குளையுடைய பல நிரைகளையும் பொன்னாலாகிய கலனை யணிந்த மயிர் கொய்த கழுத்தையுடைய குதிரைகளையும் மண்தின்னுமாறு கிடந்த பொருள்களோடு எல்லாப் பொருள்களையும் சேர்த்துத் தருவான் என்கிறார் புலவர்.
நன்னனின் பரிசில் நீட்டியாப் பண்புடைமை
ஆற்றுப்படை நூல்களில் சிறுபாணாற்றுப்படை, பெரும்பாணாற்றுப்படை, மலைபடுகடாம், பொன்ற நூல்களில் பரிசில் நீட்டியாப் பண்புடைமை கூறப்பட்டு உள்ளது.
சிறுபாணனுக்கு வேண்டும் பரிசில்களை நல்லியக் கோடன் நல்கி அவனை அன்றே விடுக்கிறான்.
பெரும்பாணனும் அவ்வாறே இளந்திரையானால் பரிசிலளிக்கப் பெற்ற அன்றே அனுப்பப் பெறுகிறான். பெரும்பாணாற்றுப்படையில் கரிகால் வளவன் மட்டும் பொருநன் பொருள் பெற்ற உடனே விடைபெறுவதை விரும்பாதவனாகக் காணப்படுகிறான். தன்னைவிட்டு விரைவில் நீங்குவதை விரும்பாது, செயிர்த்த நோக்கோடு, “வல்ல அகறிரே” எனக் கலைஞர்களை நோக்கிக் கூறியதால் பொருள் பெற்ற பொருநன் தன் அனுபவம் கூறும் வாயிலாகவும் குறிப்பிடுகிறான்.
அதேபோல் நன்னனும் கூத்தர்களுக்குப் பரிசில் வழங்கி முதல்நாளே அவர்களைப் போக விடுகிறான் என்பதை மலைபடுகடாம் கூறுகின்றது.
பெறும் பரிசில்
நீவிர் மன்னனிடம் சென்றால் உங்கட்கு இன்னின்ன பரிசில் மன்னன் தருவான் என விரிவாகக் கூறி பொருள்பெற்ற கலைஞன் பெறாத கலைஞர்களை ஆற்றுப்படுத்துவதுண்டு.
வறுமைக் கலைஞனுக்குப் பொருள் அளிக்கும் விதத்தை ஆற்றுப்படை நூல்கள் சிறப்பாக எடுத்துரைக்கின்றன. பெரும்பாணாற்றுப்படையில் கரிகாலனின் சிறப்பைப் பொருநன் குறிப்பிடும் பொழுது, பொன்னாலாகிய தாமரை மலரைப் பொருநன் தலையில் மன்னன் முதலிற் சூட்டுவான். பொன்னரி மாலையோடு முத்துமாலையைப் பாடினி சூடத்தருவான். யாழ்ப்பாணர்களுக்குக் கொடுப்பனவற்றை முறைப்படி கொடுப்பான் யானைக்கொம்பால் செய்த கொடிஞ்சியை உடைய தேரில், பொருநனை இங்ஙனமாக ஏற்றி அனுப்புவான். யானைகளைப் பரிசிலாகக் கலைஞர்கட்கு அளிப்பான்.
விருந்தோம்பல்
ஆற்றுப்படை நூல்களில் சிறுபாணாற்றுப்படை, பெரும்பாணாற்றுப்படை, மலைபடுகடாம் ஆகிய நூல்களில் விருந்தோம்பல்பற்றிக் கூறுப்படுகின்றது.
பொன்கலன்களில் அருச்சுனனின் தமையனாகிய வீமன் எழுதிய மடைநூல் நெறியில் தப்பாதவாறு சமைத்துப்பல்வேறு சுவையுடைய அடிசிலை இட்டுக் கலைஞர் உண்ணும் சுவையறிந்து விருப்பமுடன் தான் நின்று உண்ணச் செய்கிறான். விண்மீன் போன்ற வெள்ளிக் கலங்களில் இறைச்சி, பொறுக்கரிசியாலான சோறு அமிழ்தத்தையொத்த பிற உண்டிகள் ஆகியவற்றை நிரப்பி, தாய் பிள்ளையைப் பார்க்குமாறு பார்த்து, விருப்பமுடன் தானே நின்று உபசரித்துப் பெரும்பாணனை, உண்ணச் செய்கிறான் இளந்திரையன்.
ஓங்கிய மதில்களையுடையதாய், பழைய குடிமக்கள் நிறைந்தாய் மக்கள் நிறைந்த பெரிய அங்காடித் தெருக்களையுடையதாய்ப் பேரியாறுகள் கிடந்தாற்போன்று அகன்று நீண்டு கிடக்கும் பெருந்தெருக்களையும் திருவிழாவிப் போன்று எப்போதும் மக்கள் திரண்டு விளங்குவனவும், நன்னனை இகழுவோர் செல்ல அஞ்சும் குறுந்தெருக்களையும் உடையதாய், முழக்கம் உடையதாய், உயர்ந்த மாடங்களை உடையதாய், அங்கு உறையோர், விருப்பத்தோடு எஞ்ஞான்றும் இனிதமர்ந்து வாழ்வதற்குரிய பண்புடையதாய், பழைய வெற்றிமிக்க மூதூர் அச்சேயாற்றின் அணித்தே உள்ளது.
முடிவுரை
நன்னன் மக்களிடத்தில், கலைஞர்களிடத்தில் என்றென்றும் தம்மிடமுள்ள பொருள்களனைத்தும் பிறருக்கும் நலன் சேர்க்க வேண்டுமென்ற உயரிய நோக்கோடு வாழ்ந்தான். ஆதலால் அவனும், அவனுடைய நாடும் நாட்டில் வாழ்வோரும் துன்பம் என்றும் அறியார். இவை நன்னனின் அறச்செயல்களால் நடந்தனவேயாகும் என்பதை இனிது அறிய முடிகிறது.
*****
இது
முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.
|