பழமொழிகளில் வழங்கப்படும் சொற்கள் ஒவ்வொன்றும் ஒரு பொருளில் ஆளப்படுவது குறிப்பிடத்தக்கது. ஒரு குறிப்பிட்ட பொருளில் வழங்கப்படும் சொல்லானது இடத்திற்கு ஏற்ப பொருள் மாறுபட்டு வழங்கப்படுகிறது. ஓடு என்பது வினைச் சொல்லாக இருக்கும் நிலையில் ஒரு பொருளும், பெயராக இருக்கும்போது ஒரு பொருளும் வழங்கப்படுகின்றது (ஓடு - வீட்டின் கூரைக்குப் பயன்படுவது, ஓடு - வேகமாக ஓடு). பழமொழிகளில் ஓடு என்ற வினைச் சொல்லே பயன்படுத்தப்பட்டிருப்பது குறிப்பிடத்தக்க ஒன்றாகும். ஓடு, ஓடி என்ற சொற்களை வைத்து வாழ்வியல் நெறிகளை நமது முன்னோர்கள் தெளிவுறுத்தியுள்ளனர்.

ஒருவர் எதையாவது பார்த்துப் பயந்து ஓடுதல் கூடாது. அவ்வாறு பயந்து ஓடினார் என்றால் அவர் பயந்த பிரச்சனையானது மேலும் மேலும் அவரைத் துரத்துமே தவிர முடிவடையாது. பயம் மனிதனை முன்னேற விடாது முடக்கிவிடும். இதனை உணர்ந்து வாழ்க்கையில் ஏற்படும் பிரச்சனைகளை எதிர்கொள்ளக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். அங்ஙனம் எதிர்கொள்பவரை எந்தவிதமான துன்பமும் வந்து நெருங்கிவிடாது. திரும்பி ஓடிவிடும். தமிழ்ப் பெரியார் வள்ளுவரும்,

‘‘இடும்பைக்கு இடும்பைப் படுப்பர் இடும்பைக்கு
இடும்பைப் படாத வர்’’

என்று குறிப்பிடுவது நோக்கத்தக்கது.



துன்பத்தைக் கண்டு துவண்டு பயந்து எவரொருவர் ஓடாது இருக்கின்றாரோ அவரைக் கண்டு துன்பம் பயந்து ஓடிவிடும் என்பதே வள்ளுவப் பெருந்தகையின் வாழ்வியல் நெறியாகும். இந்த நெறியை விளக்கும் வகையில்,

‘‘ஓடுறவனக் கண்டா வெரட்டுறவனுக்குத் தொக்காம்’’

என்ற பழமொழி அமைந்திருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

வாழ்வில் பிரச்சனைகளைக் கண்டு பயந்து ஓடுபவனை அவன் மேல் பிரச்சனையைச் சுமத்துபவன் துரத்திக் கொண்டே இருப்பான். அவனுக்குப் பிரச்சனையைக் கண்டு ஓடுபவனை விரட்டுவது எளிதாகும் (தொக்கு - வாடிக்கை). எதற்கெடுத்தாலும் அவனையே எதுவாக இருந்தாலும் குறைகூறிக் கொண்டே இருப்பான். எதிர்த்து நின்றால் விரட்டுபவன் ஓடி ஒளிந்து கொள்வான்.

தெருவில் போகும் போது நாய் ஒன்று நம்மை விரட்டி வருகின்றது. அங்ஙனம் விரட்டி வருகின்ற நாயைப் பார்த்து நாம் ஓடினால் அந்த நாயும் வேகமாக ஓடிவந்து நம்மைக் கடிக்க முயலும். ஆனால் ஓடுவதை நிறுத்திவிட்டு நாயை எதிர் கொள்ள நின்று விட்டால் நாய் பயந்து போய் நின்றுவிடும். துரத்தி வருவதை நிறுத்திவிட்டு எதிர்த்திசையில் ஓடத் தொடங்கும். இந்த நாயைப் போன்றதே வாழ்க்கையில் ஏற்படும் பிரச்சனைகளும். அதனால் எதுவாக இருந்தாலும் நம்மை நோக்கி வரும் துன்பத்தை மனத் துணிவுடன் எதிர் கொண்டு அதனைத் துரத்திவிட்டு வாழ்தல் வேண்டும் என்ற வாழ்க்கையில் கடைப்பிடிக்க வேண்டிய அரிய பண்பாட்டு நெறியை இப்பழமொழி நமக்கு எடுத்துரைக்கின்றது.

அனைவருக்கும் பொதுவாக உள்ள ஒரு செயலைச் செய்யும் போது அதனை நாமும் செய்தல் வேண்டும். அவ்வாறு செய்யாதிருந்தால் அதனால் பெரிய இழப்பு நமக்கு ஏற்படும். மழை பொழிகின்றது. வயலுக்குச் சென்று ஊரில் உள்ளவர்கள் உழவு செய்து விவசாய வேலைகளைத் தொடங்குகின்றனர். அப்போது விளைநிலத்திற்குச் சென்று எந்த வேலையும் பார்க்காது வீட்டில் ஒருவன் வெறுமனே சோம்பேறியாக இருந்தால், மற்றவர்கள் பலனடையும்போது சோம்பேறியாக உழைக்காதிருப்பவன் பலனின்றி பிறரது கையை எதிர்பார்த்துக் கொண்டே இருப்பான். இதனை,

‘‘ஊரு ஓடுறபோது ஓக்க ஓடணும்’’

என்ற பழமொழி தெளிவுறுத்துகிறது.



அனைவரும் உழைக்கின்ற போது நாமும் உழைத்தால் தான் வாழ்வில் முன்னேற்றம் காண முடியும். அவ்வாறு உழைக்காது வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தால் வாழ்வில் வறுமையே நிலைக்கும் என்பதை இப்பழமொழி எடுத்துரைக்கின்றது. இதனை பஞ்சதந்திரக் கதைகளில் ஒன்று நன்கு விளக்குவதாக அமைந்துள்ளது.

வெயில் அடித்துக் கொண்டிருந்தது. அப்போது காட்டில் பெரிய எறும்புப் புற்றிலிருந்து எறும்புகள் வயல் வெளிக்குச் சென்று உதிர்ந்து கிடந்த தானியங்களை எடுத்துக் கொண்டு வந்து தங்களது புற்றில் சேமித்துக் கொண்டிருந்தன. இந்த வேலையில் அனைத்து எறும்புகளும் சுறுசுறுப்பாக செயல்பட்டுக் கொண்டிருந்தன. அவ்வயல் வெளியில் உள்ள மரத்தில் இருந்த குயில் ஒன்று அங்குமிங்கும் சென்று பாடிக் கொண்டு திரிந்தது.

அக்குயிலானது சுறுசுறுப்பாக உழைத்துக் கொண்டிருந்த எறும்புகளைப் பார்த்து, ‘‘ஏய் எறும்புகளே என்ன இப்படி வாழ்நாளை இன்பமாகக் கழிக்கத் தெரியாமல் ஓடி ஓடி உழைக்கின்றீர்கள்? நீங்கள் வாழத் தெரியாதவர்கள். என்னைப் பாருங்கள் எப்படி மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறேன் தெரியுமா? ஆடிப்பாடித் திரிகின்றேன். நீங்கள் வாழ்நாளை வீணடிக்கின்றீர்கள்’’ என்று கூறியது. இதனைக் கேட்ட எறும்புகள் எதுவும் கூறாது தங்களது வேலையில் கவனமாக இருந்தன.

நாள்களும் கடந்தன. பருவங்கள் மாறியது. கோடை முடிந்து மழைக்காலம் வந்தது. கடுமையான மழை பெய்தது. காட்டு விலங்குகள் எல்லாம் தங்கள் இருப்பிடத்திலேயே தங்கிக் கொண்டன. வெளியில் வரவில்லை. எறும்புகள் தங்களது புற்றினுள்ளேயே தங்கிக் கொண்டன. இருப்பிடம் ஏதுமில்லாத குயில் குளிரால் வருந்தியது.

உடல் நனைந்து மிக வருந்திய குயிலுக்குப் பசி ஏற்பட்டது. உணவு கிடைக்குமா என்று பல இடங்களில் தேடித் திரிந்தது. எந்தவிதமான உணவும் அதற்குக் கிடைக்கவில்லை. யாரிடம் கேட்பது என்று அது தவியாய்த் தவித்தது. அதற்குச் சட்டென்று எறும்புகள் நினைவுக்கு வந்தது. எறும்புகளிடம் சென்று உணவு கடன் கேட்டால் நிச்சயம் கிடைக்கும் என்று கருதி எறும்புப் புற்றுகள் இருக்கும் இடம் நோக்கிப் பறந்து சென்றது.

புற்றுக்கு வெளியில் இருந்து கொண்டு குரல் கொடுத்தது. புற்றுக்குள்ளிருந்து வெளியே எட்டிப் பார்த்த எறும்புகள் வெளியில் குயில் நிற்பதைப் பார்த்து, ‘‘என்ன குயிலாரே என்ன வேண்டும்? கொட்டும் மழையில் இப்படி எங்களைத் தேடி வந்திருக்கிறீர்கள்?’’ என்று கேட்டது.

அதற்குக் குயில், ‘‘எறும்பாரே எனக்கு மிகவும் பசியாக இருக்கிறது. பசி உயிர் போய்விடும் போல் உள்ளது. சிறிது உணவு தந்தீர்களேயானால் நான் உயிர் பிழைப்பேன். உங்களிடம் கடனாக வாங்கிய உணவைத் திருப்பித் தந்து விடுகின்றேன். தயவு செய்து இல்லை என்று சொல்லி விடாதீர்கள்’’ என்று கெஞ்சிக் கேட்டது.

அதனைப் பார்த்த எறும்புகள், ‘‘ஆமாம் நீ கோடை காலத்தில் என்ன செய்து கொண்டிருந்தாய்?’’ என்றது.

அதற்குக் குயில், ‘‘பாடித் திரிந்து கொண்டிருந்தேன்’’ என்றது. அதனைக் கேட்ட எறும்புகள், ‘‘நாங்கள் உணவு சேகரிக்கும் போது எங்களைப் பார்த்து நகைத்தாயல்லவா? மேலும் எங்களைப் பிழைக்கத் தெரியாதவர்கள் என்றும் இழிவாகப் பேசினாயல்லவா. அப்போது பாடினாய். இப்போது ஆடு’’ என்று கூறிவிட்டுப் புற்றுக்குள் போய்விட்டது.

இதனைக் கேட்ட குயிலுக்கு, தான் கோடைகாலத்தில் எறும்புகளைப் பார்த்துக் கேலியாகப் பேசியது நினைவுக்கு வந்தது. அப்போது எல்லோரும் உழைத்தார்கள். நான் மகிழச்சியாகச் சுற்றித் திரிந்தேன். இப்போது உழைத்தவர்கள் மகிழ்வாக இருக்கின்றார்கள். ஊரு ஓடுறபொது ஓக்க ஓடாம நான் இருந்ததால இப்பத் துன்பத்தில் வாடிக் கொண்டிருக்கின்றேன் என்று நினைத்துக் கொண்டு வருந்தியபடியே பறந்து சென்றது. அனைவரும் உழைக்கின்றபோது நாமும் உழைத்து முன்னேற வேண்டும் என்ற நன்னெறியை இப்பழமொழி நமக்கு உணர்த்துகின்றது.

சோதிடத்தில் இருப்பது போன்று சில சமயங்களில் நடந்து விடுவதும் உண்டு. துல்லியமாகச் சோதிடத்தைக் கணித்தால் அதன்படியே அனைத்தும் நடக்கும். இச்சோதிடத்தைத் தவறாகக் கணித்தல் கூடாது. சோதிடத்தில் நல்ல தேர்ச்சி பெற்றவரே உண்மையாக நடக்கப் போவதைக் கூறுவர். ஒருவருக்கு சாதகத்தில் ஒன்பதாம் இடத்தில் குரு இருந்தால் அவன் இருக்கும் இடத்தை விட்டுவிட்டு வேறு இடத்திற்கோ, எங்கோ கண்காணாதபடி ஓடிப் போய்விடுவான். இது சோதிடத்தில் உள்ள கணிப்பாகும். சோதிடத்தில் காணப்படும் இத்தகைய நம்பிக்கையை,

‘‘ஓடிப்போனவனுக்கு ஒன்பதாம் இடத்துல குரு’’

என்ற பழமொழி தெளிவுறுத்துகிறது. இவ்வாறு சாதக அமைப்பு உள்ளவன் உறவை விட்டு, உற்றாரை விட்டு, குடும்பத்தை விட்டுவிட்டு ஓடி விடுவான் என்று இச்சோதிடம் பற்றிய பழமொழி எடுத்துரைக்கின்றது. இது மக்களின் நம்பிக்கை சார்ந்த, நம்பிக்கையை விளக்குகின்ற வகையில் அமைந்த பழமொழியாகும்.

ஒன்றும் செய்ய இயலாதவனை யாரும் சென்று பார்க்க மாட்டார்கள். அது போன்று எதற்கும் தகுதியற்றவனையும் யாரும் பார்க்க மாட்டார்கள். ஒருவனால் ஏதாவது பயன் இருக்கும் என்றால் மட்டுமே இவ்வுலகில் அவனைத் தேடி வருவர். அவனிடம் எந்தவிதமான பயனும் கிடைக்கவில்லை எனில் அவனைத் தேடி யாரும் வரமாட்டார்கள்.

அதனால் பிறருக்குப் பயன்படக் கூடிய மனிதனாக ஒருவன் விளங்குதல் வேண்டும். தேங்கிக் கிடக்கும் சாக்கடையை யாரும் விரும்ப மாட்டார்கள். ஓடுகின்ற ஆற்றைத் தான் அனைவரும் விரும்புவர். நொண்டிக் குதிரை மீது யாராவது பந்தயத்தில் பணம் கட்டுவார்களா? மாட்டார்கள். ஓடுகின்ற குதிரை மீதுதான் பணம் கட்டுவார்கள். அதனால் அனைவரும் தேடி நாடிவருபவராகப் பிறருக்குப் பயனுள்ளவர்களாக மனிதர்கள் விளங்க வேண்டும் என்ற கருத்தை,

‘‘ஓடுற குதிரையிலதான் பணம் கட்டுவான்’’

என்ற பழமொழி வாயிலாக நமது முன்னோர்கள் விளக்கிச் சென்றுள்ளனர்.

சமுதாயத்திற்குப் பயனுள்ளவர்களாக மனிதர்கள் விளங்க வேண்டும் என்ற பண்பாட்டு நெறியை இப்பழமொழி தெளிவுறுத்துகிறது. மேலும் ஓடுதல் என்ற சொல்லமைந்த பழமொழிகள் உழைத்து வாழ வேண்டும் என்ற சிந்தனையையும், சோம்பேறியாகக் கையேந்தித் திரிதல் கூடாது என்ற பண்பாட்டு நெறியையும் விளக்குவதாக அமைந்துள்ளது. பயனுள்ளவர்களாக, பண்பாடு வழுவாது பண்பட்ட வாழ்வை வாழ்வோம். வாழ்வும் மகிழ்வுறும்.

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.