உலகில் உன்னதமான உறவு தாய்தான். எத்தனையோ உறவுகள் வரலாம், போகலாம், ஆனால் தாய் எனும் உறவு ஒன்றே எப்போதும் இதயத்துடன் உறவாடும் உறவாகும். எந்த இடத்திலும், எந்தச் சூழலிலும் மாறாத எதையும் போறுமையாக ஏற்றுக் கொள்கின்ற உறவே தாய் எனும் புனிதமான உறவாகும். ஒவ்வொரு உயிருக்கும் இறைவனே தாயாக விளங்குகிறான். தாய்தான் உலகில் ஒவ்வொருவருக்கும் உயர்வான உறவாக விளங்குகிறாள். இத்தாய்மையின் சிறப்பினைக் குறித்து சில பழமொழிகள் வழக்கில் மக்களால் வழங்கப்படுகின்றன. அவை தாய்மையின் பெருமையை எடுத்துரைப்பனவாக உள்ளன.
நீ எங்கு வசிக்கிறாய்? என்று ஒருவனைப் பார்த்துக் கேட்டால் அவன் நான் இல்லத்தில் வசிக்கிறேன் என்பான். சிலர் எனது தாய் தந்தையருடன் வசிக்கிறேன் என்பான், தாய் தந்தையருடன் அன்போடு வசிப்பவன் கோவிலுள் இறைவனுடன் வாழ்கிறான் என்று பொருள். தாய் தந்தையே உலகம். அதுதான் கோவில். தாயைவிடச் சிறந்த கோவில் எதுவும் இல்லை. அவள், நாம் ஒவ்வொருவரும் குடியிருக்கும் கோவிலாக, குடியிருந்த கோவிலாக விளங்குகிறாள். இத்தாயின் பெருமையினை,
“தாயின் காலடியிலேதான் சொர்க்கம் உள்ளது”
என்றார் நபிகள் நாயகம்.
இதனையே,
“தாயிற் சிறந்த கோவிலுமில்லை”
என்ற பழமொழி எடுத்துரைக்கின்றது.
தாய் நம்மைப் பேணிப் பாதுகாக்கின்ற கடவுளாக விளங்குகிறாள், அதனால்தான் தாயைக் குடியிருந்த கோவில் என்று கூறுகின்றனர். தாயின் சிறப்பினையும், தெய்வீகத்தையும் விளக்குவதாக இப்பழமொழி அமைந்துள்ளது எனலாம்.
தாய் சொல்வதை என்றும் கேட்க வேண்டும், இல்லை என்றால் துன்புற நேரிடும்.
ஒரு காட்டில் ஒரு கோழி தனது குடும்பத்துடன் வசித்து வந்தது. அது தனது கணவனுடன் இரை தேடிச் சென்றபின் மாலை நேரத்தில் தனது இருப்பிடத்திற்குத் திரும்பும். இரை தேடப் போகும்போது தனது குஞ்சுகளிடம் தாய்க்கோழியானது, “குழந்தைகளே நீங்கள் இந்த இடத்தைவிட்டுச் சென்று விடாதீர்கள்! அவ்வாறு சென்றால் துன்பம் அடைவீர்கள்” என்று கூறிவிட்டுச் செல்லும்.
அதில் இருந்த குஞ்சுகளுள் ஒரே ஒரு சிறிய குஞ்சிற்குக் காட்டின் பிற பகுதிகளைப் பார்க்க வேண்டும் என்று ஆசை. தனது தாய் சென்றவுடன் அக்குஞ்சு யாரிடமும் சொல்லாமல் காட்டைச் சுற்றிப் பார்க்கக் கிளம்பி விட்டது. மற்ற குஞ்சுகள் எவ்வளவோ அதனிடம் கூறியும் அக்குஞ்சு கேட்காது சென்றுவிட்டது.
அன்று இரைதேடிவிட்டு விரைவில் திரும்பி வந்த தாய்க்கோழி சிறிய குஞ்சைக் காணாது தவித்தது. மற்ற குஞ்சுகளிடம் கேட்டுவிட்டுச் சிறிய குஞ்சைத் தேடிச் சென்றது. காட்டைச் சுற்றிப் பார்க்கச் சென்ற சிறிய குஞ்சு ஓரிடத்தில் இருந்த கண்ணியில் சிக்கிக் கொண்டு கால்களை எடுக்க முடியாது கத்தியது.கதறியது. ஐயோ! எனது அம்மாவின் பேச்சைக் கேட்காது வந்து இங்கு அகப்பட்டுக் கொண்டேனே! கடவுளே! என்னை உடனடியாகக் காப்பாற்று! என்று கடவுளிடம் மன்றாடிக் கொண்டு அழுது கொண்டிருந்தது.
வெகுநேரம் சென்ற பிறகு தனது குஞ்சைத் தேடிவந்த கோழிஅதன் நிலை கண்டு வருந்தியது. குஞ்சைக் கண்ணியிலிருந்து விடுவித்த போது வேடன் வரவே தனது குஞ்சை அழைத்துக் கொண்டு வேகமாகத் தனது இருப்பிடத்திற்குச் சென்று சேர்ந்தது. தாய்க்கோழியிடம் தனது தவறைக் கூறி குஞ்சு மன்னிப்புக் கோரி வருந்தியது. தாயின் பேச்சைக் கேட்காததால்தான் தான் துன்புற நேர்ந்தது என்று வருந்தியது. பின்னர் தனது தாயின் பேச்சைக் கேட்டுக்கொண்டு வாழ்ந்தது.
இக்கதை தாயின் பேச்சைக் கேட்காத சிறு கோழிக்குஞ்சு அடைந்த துன்பத்தை நமக்கு எடுத்துக் காட்டுகிறது.
தாய் என்ன கூறுகிறாளோ அதனைக் கேட்டு நடந்து கொள்வது குழந்தைகளுக்கு மகிழ்வைத் தரும், தாயின் சொல்லை ஏற்று, இராமன் கானகத்திற்குச் சென்று மீண்டது அனைவரும் அறிந்த ஒன்றாகும். தாய் சொல்லும் சொல்லின் பெருமையை,
“தாய் சொல்லு தலையில
மாதா சொல்லு மடியில”
என்ற பழமொழி எடுத்துரைக்கின்றது.
தாய் சொல்வதனை தலையால் ஏற்று நடந்து கொள்ள வேண்டும். அது எப்போதும் நமக்குப் பெருமையைத் தரும். மாதா என்பதும் தாயைக் குறிக்கும் சொல்லாகும். இது வடசொல்லாகும். தாய் சொல்லும் சொல் ஒருவனது வாழ்க்கைப் பாதுகாப்பிற்கு உரியது. இதனை உணர்ந்து தாய் கூறும் கருத்துக்களைக் கேட்டு, அதனை மதித்து நடக்க வேண்டும் என்று இப்பழமொழி தெளிவுறுத்துகிறது.
இராமன் தன் தாய் கைகேகியின் சொல்லைத் தட்டாது ஏற்றுக் கொண்டதால் பல்வேறு சிறப்புகளைப் பெற்றான். அரண்மனையிலேயே தங்கி இருந்திருந்தால் அவனால் வீரன் என்று பெயர் எடுத்திருக்க முடியாது. அவனுக்குப் பல நண்பர்கள் கிடைத்திருக்க மாட்டார்கள். இத்தகைய காரணங்களால்தான் தாயை மிக உணர்வான இடத்தில் வைத்து நமது முன்னோர்கள் போற்றினார்கள்.
தாய்மைப் பண்பு மிகவும் உயர்வானது. தாய்மை எப்போதும் தனது குழந்தைகள் நலமுடன் வாழ வேண்டும் என்றே விரும்பும். அதுவே தாய்மையின் குறிக்கோளாகும். இறைவன் தாய்மைப் பண்புடன் விளங்குவதால்தான் இறைவனை, “தாயுமானவன்” என்று அழைக்கின்றோம்.”அம்மை அப்பன்” என்றும் குறிப்பிடுகின்றோம். முதலில் அம்மையையும் பின்னர் அப்பனையும் நமது முன்னோர்கள் குறிப்பிடுவது நோக்கத்தக்கது.
தாய் தனது குழந்தைகளுக்கு நல்லனவற்றையே கூறுவாள். தீயனவற்றைக் கூறமாட்டாள். ஆகவே தாய் கூறுவதை மதித்து நடக்க வேண்டும். இத்தகைய பண்பாட்டு நெறியை,
“தாய் சொல்லைத் தட்டாதே”
என்ற பழமொழி எடுத்துரைக்கின்றது.
இது வழக்குத் தொடர் போன்று காணப்பட்டாலும் வழக்குத் தொடரன்று. இது முன்னோர் கூறிய பொன்மொழியாம் பழமொழியாகும். தாய் தெய்வம் போன்றவள். தெய்வம் கூறுவதை மீறலாமா? மீறி நடத்தல் கூடாது. அவ்வாறு நடப்பின் இன்னல்கள் ஏற்படும்.
மகாபாரதத்தில் வரும் குந்திதேவி கூறிய வார்த்தைகளைப் பாண்டவர்கள் கேட்டு நடந்தனர். அவள் கூறிய எதையும் மீறி நடக்கவில்லை. அதனால் அவர்கள் வாழ்வில் வளம் கொழித்தது. துன்பங்கள் வந்தாலும் அவற்றை எல்லாம் கடந்து வெற்றி பெற்றனர். அதனால் ஒவ்வொருவரும் தாய் கூறுவதைக் கேட்டு நடத்தல் வேண்டும். அதனால்தான் வேதங்கள், “மாத்ரு தேவோபவ” என்று குறிப்பிடுகின்றன.
தாய்மையைப் போற்றி தாய் கூறும் நன்னெறிப்படி வாழ்வோம். அப்போதுதான் நமது வாழ்வும் நம்மைச் சார்ந்தவர்களின் வாழ்வும் வளமுறும். தாய்மையைப் போற்றி தரணியில் உயர்வோம்! வாழ்வும் மலரும்.