நாம் உண்ணும் உணவுப் ​​பொருள்களில் மிகவும் இன்றிய​மையாததாக விளங்குவது உப்பாகும். உப்பு எல்லா உணவுப் ​பொருள்களிலும் ​சேர்க்கப்பட்டு ​​பொருள்களுக்குச் சு​வையூட்டப்படுகிறது. பலரிடம் வாழ்க்​கை​யைப் பற்றிக் ​கேட்கும் ​போது அவர்க​ளோ, “என்ன​மோங்க வாழ்க்​கை உப்புச் சப்பில்லாம ​போயிக்கிட்டு இருக்குது. ஒண்ணும் ​சொல்லும்படியா இல்ல” என்று புலம்பிக் கூறுவர்.

உப்பு என்பது வாழ்க்​கையின் ​தொடக்கத்தின் ​போதும், வாழ்வானது நி​றைவ​டையும் (இறப்பின்)​ போதும் மக்களால் அதிகம் பயன்படுத்தப்படுவது குறிப்பிடத்தக்கது. திருமணத்தின் ​போது உப்பி​னைச் சிறிய பாத்திரத்தில் நி​றைய எடுத்துப் ​பெண்ணிடம் ​கொடுத்து வீட்டிற்குள் ​வைக்குமாறு சில குடும்பங்களில் கூறுவர். அதற்குக் காரணம் உப்புப் ​போன்று ​செல்வம் ​பெருக ​வேண்டும் என்ப​தே காரணம் ஆகும்.

இன்னும் சில சமுதாயத்தினர் ஒருவர் இறந்து விட்டால் இறந்தவ​ரைப் பூமியில் பு​தைக்கும் ​போது உப்பு, திருநீ​று, ​​செங்கல்​பொடி ஆகியவற்​றைப் இறந்தவர் உடலின் மீது ​கொட்டிப் பு​தைப்பர். எது கி​டைத்தாலும் கி​டைக்காவிட்டாலும் உப்பு என்பது இறந்தவர் உடலுடன் சேர்த்துப் பு​தைக்க ​வேண்டும் என்பது அச்சமுதாயத்தினரிடம் காணப்படும் வழக்கமாக உள்ளது. இந்த உப்பி​னை ​வைத்து நமது முன்​னோர்கள் பழ​மொழிகள் பலவற்​றைக் கூறி வாழ்விற்குப் பல்​வேறு நீதிக் கருத்துக்க​ளை வழங்கியுள்ளனர். அ​வை நமது வாழ்விற்கு வழிகாட்டும் விளக்குகளாக அ​மைந்திருக்கின்றன.

உணவுப் ​பொருள் சு​​வையாக இருந்தால்தான் நாம் அ​னைவரும் உண்​போம். இல்​லை​​யெனில் அத​னை உண்ண மாட்​டோம். அவ்வுணவுப் ​பொருள்க​ளைத் தூக்கி எறிந்து விடு​வோம். உப்பு அள​வோடிருந்தால் சு​வையாக இருக்கும். அதிகமாக உணவில் இருந்து விட்டால் அவ்வுணவுப் ​பொரு​ளை உண்ண முடியாது. உப்புச் ​சேர்ந்த ஊறுகாய், உப்புக் கண்டம், கருவாடு, உப்பில் ஊற ​வைக்கப்​பெற்ற மிளகாய் வற்றல் உள்ளிட்ட பல உணவுப் ​பொருள்கள் ​கெடாது நீண்டநாள்கள் வ​ரை இருக்கும். இன்றும் உப்புச் ​சேர்க்கப் ​பெற்ற ​பொருள்கள் மதிப்புக் கூட்டப் ​பெற்ற ​பொருள்களாக ​பெரிய ​பெரிய வணிக நிறுவனங்களில் விற்கப்படுவது ​நோக்கத்தக்கது. இந்த உப்பின் முக்கியத்துவத்தி​னை,

“உப்பில்லாப் பண்டம் குப்​பையி​லே”

என்ற பழ​மொழி நமக்குத் ​தெளிவுறுத்துவதாக அ​மைந்துள்ளது.

உப்பு தான் சார்ந்த ​பொரு​ளைக் ​கெடாது பாதுகாக்கும் தன்​மை ​கொண்டது. இங்கு பண்டம் என்பது உணவுப் ​பொரு​ளைக் குறிக்கும் ​சொல்லாகும். உப்பில்லாத எந்த உணவுப் ​பொருளும் சு​வையாக இருக்காது. அதனால் அத​னை யாரும் விரும்ப மாட்டார்கள். அதனால் அப்பண்டம் எத்த​கையதாக இருந்தாலும் அத​னைத் தூக்கி குப்​பையில் எறிந்துவிடுவர் என உப்பின் முக்கியத்துவத்​தை இப்பழ​​மொழி ​தெளிவுறுத்துகிறது.

உணவில் அள​வோடு உப்​பைச் ​சேர்த்து உண்ண ​வேண்டும். இல்​லை​யெனில் உயர் ரத்த அழுத்தம் ஏற்படும். அது​போன்று நாம் உண்ணும் உணவில் அ​யோடின் கலந்த உப்பி​னை​யே பயன்படுத்த ​வேண்டும். அப்​போதுதான் அது சத்தானதாக இருக்கும். இந்த உப்புச் சத்துக் கு​றைந்து விட்டால் நமக்கு உடலில் ​தைராய்டு பிரச்ச​னை ஏற்பட்டு கழ​லை ​நோய் ஏற்படும். இத​னை முன்கழுத்துக் கழ​லை, பின்கழுத்துக் கழ​லை என்று குறிப்பிடுவர். அ​யோடின் கலக்காத உப்பி​னைப் பயன்படுத்துவது கழ​லை ​நோய் ஏற்படுவதற்குக் காரணமாகும் என்று மருத்துவர்கள் கூறுகின்றனர்.

​மேலும் அறுசு​வையாக உள்ள உணவுப் ​பொருள்க​ளை நாம் நன்கு பயன்படுத்தி உண்ணு​வோம். அவ்வாறு அறுசு​வை உணவுப் ​பொருள்களும் இல்​லை​யெனி​லோ, அல்லது அவ்வுணவுப் ​பொருள்கள் சு​வையற்றதாக இருக்கும்​ போ​தோ உணவி​னை உண்​போர்,

“உப்பத் ​தொட்டுக்கிட்டு ஒரல முழுங்குன க​தைதான்”

என்ற பழ​மொழி​யைக் கூறுவர். சாப்பிட முடியாமல் சாப்பிடுவ​தைக் குறிப்பிடுவதற்கு இப்பழ​மொழி​யை மக்கள் குறிப்பிடுவர். எதுவும் சு​வையில்​லை என்று ​வெளிப்ப​டையாகக் கூறாது உரல் என்பது கல். அத​னை உப்​பைச் சு​வைத்துக் ​கொண்டு எவ்வாறு உண்ண முடியும்? அது​ போன்​றே சு​வையில்லாத உண​வை உண்ண ​நேர்ந்தது என்ப​தைக் குறிப்பிட்டுப் ​பேசுவர். உண​வைச் சு​வையாகச் ச​மைத்து உண்ண ​வேண்டும் என்ப​தை இப்பழ​மொழி நமக்குத் ​தெளிவுறுத்துகின்றது.

நாம் வாழ்வில் துன்புறும்​போது அப்​போது ​கை​கொடுத்து நமக்கு யார் வாழ்​வைக் ​கொடுக்கின்றார்க​ளோ அவர்க​ளை நாம் உயிர் உள்ளவ​ரை மறத்தல் கூடாது. அவ்வாறு மறப்​போ​ரை, “​செய்நன்றி மறந்​தோர், நன்றி மறந்​தோர்” என்று கூறுவர். வாழ்வில் ​கை​கொடுத்து உதவி ​செய்தவர்க​ளை நாம் எந்த நி​லையிலும் மறந்து வாழ்தல் கூடாது. அவ​ர்க​ளையும் அவர்கள் ​செய்த உதவி​யையும் மனதில் நி​னைத்து உயிர் உள்ளவ​ரை வாழ்ந்து வருதல் ​வேண்டும். அது வாழ்வில் உயர்​வை என்​றென்றும் ஒருவருக்குத் தரும் என்ப​தை,

“உப்பிட்டவ​ரை உள்ளளவும் நி​னை”

என்ற பழ​மொழி வாயிலாக நமது முன்​னோர்கள் உணர்த்துகின்றனர்.

உப்பிட்டவர் என்பது வாழ்வில் நமக்கு உதவியவர்கள் என்றும் நமக்கு வாழ்வு ​கொடுத்தவர்கள், வாழ​வைத்தவர்கள் என்றும் ​பொருள்படும். அங்ஙனம் நமக்கு உதவியாக இருந்தவர்க​ளை நாம் எந்தச் சூழலிலும் மறத்தல் கூடாது; மண்ணில் உயிர் வாழும் வ​ரை நாம் அவ்வுதவி​யையும் அவ​ரையும் நி​னைத்து வாழ்தல் ​வேண்டும் என்ப​தை​யே நமக்கு இப்பழ​மொழி பண்பாட்டு ​நெறியாக உணர்த்துகிறது. இப்பழ​மொழியின் கருத்தானது,

“எந்நன்றி ​கொன்றார்க்கும் உய்வுண்டாம் உய்வில்​லை
​செய்நன்றி ​கொன்ற மகற்கு”

என்ற திருக்குறளுடன் ஒப்பு​மை உ​டையதாக அ​மைந்திருப்பது ​நோக்கத்தக்கது.

உப்பி​னைப் பண்டமாற்றுப் ​பொருளாகப் பண்​டைக் காலத்தில் மக்கள் பயன்படுத்தினர் என்ப​தை,

“உப்​பொடு வந்து ​நெல்​லொடு ​பெயரும்
வல்வாய்ப் பஃறி”

என்ற பட்டினப்பா​லை வரிகள் ​தெளிவுறுத்துகிறது. உப்புடன் வரும் உப்பு வணிகர்கள் உப்பி​னைக் ​கொடுத்துவிட்டு அதற்கு ஈடாக ​நெல்​லைப் ​பெற்றுக் ​கொண்டு ​செல்வர். அந்த அளவிற்கு உப்பானது மதிப்பு மிகுந்த ​பொருளாக ​தொன்று​தொட்டு இருந்து வருவது குறிப்பிடத்தக்கது.

மா​லை வேளையில் உப்புக் ​கேட்டு யாராவது வந்தால் உப்பி​னைக் ​கொடுக்க மாட்டார்கள். அவ்வாறு ​கொடுத்தால் ​செல்வம் தங்களது வீட்​டைவிட்டு அகன்றுவிடும் என்று இந்து சமயம் சார்ந்த மக்கள் நம்புகின்றனர். ​மேலும் உப்பி​னை அதிகம் உண்டால் உப்பு நீர் ​நோய் ஏற்பட்டு உடல் வீங்கத் ​தொடங்கிவிடும். அத்த​கை​யோ​ரை மருத்துவர்கள் நீங்கள் உப்பின்றி உண்ண ​வேண்டும் என்று அறிவுறுத்துவார். அவர்க​ளை உப்​பே உணவில் ​சேர்த்துக் ​கொள்ளக் கூடாது என்று மருத்துவர் கூறுவ​​தை நாம் அன்றாட வாழ்வில் பார்க்கின்​றோம்.



சித்த மருத்துவ சிகிச்​சையி​னை எடுத்துக் ​கொண்டால் சில உணவுப் ​பொருள்க​ளைத் தவிர்க்குமாறு சித்த மருத்துவர்கள் கூறுவர். அதிலும் குறிப்பாக உப்புச் ​சேர்க்காது சிலகாலம் உண்ண ​வேண்டும் என்றும் கூறுவர். அவ்வாறு உப்பி​னை நீக்கி உண்ணும் ​நோயாளிகள் உப்பி​னைப் பயன்படுத்தினால் இறக்க ​நேரிடும்.

இந்நி​லை​யைப் ​போன்​றே நாம் வாழ்வில் நமக்குப் பிடித்த சிலவற்​றைச் ​செய்ய முடியாத நி​லை ஏற்படும்​போது,

“உப்பில்லாத பத்தியக் காரன் ஊறுகாயப் பாத்த க​தைமாதிரிதான்”

என்​னோட நி​லை அப்ப இருந்தது என்று வழக்கில் மக்கள் குறிப்பிடுவர். குறிப்பாகச் சிலருக்குத் தக்க ​நேரத்தில் உதவி ​செய்ய ​வேண்டிய சூழல் ஏற்படும்​ போது நம்மால் உதவி ​செய்யக் கூடிய வாய்ப்பிருந்தும் அவ்வுதவி​யைச் ​செய்ய இயலாது பார்த்துக் ​​கொண்​டே இருக்க ​வேண்டிய நி​லை ஏற்படும் அதற்காக நாம் மனம் வருந்தக் கூடாது என்ப​தை​யே இப்பழ​மொழி நமக்கு எடுத்து​ரைக்கின்றது.

எதுவும் அள​வோடு இருத்தல் ​வேண்டும். அளவுக்கு மீறிப் ​போனால் உப்பில்லாத பண்டம் ​போன்று ஆகிவிடும். இஃது வாழ்வின் எல்லாச் சூழலுக்கும் ​பொருந்தும். உப்​பை உணவில் பயன்படுத்துவ​​தைப் ​போன்று நாம் எத​னையும் பயன்படுத்துதல் ​வேண்டும்; நல்​​லோ​ர் ​செய்த உதவிக​ளை என்றும் நாம் மறத்தல் கூடாது என்பன ​போன்ற பல்​வேறு வாழ்வியல் ​​நெறிக​ளை உப்பு குறித்த பழ​மொழிகள் நமக்கு எடுத்து​ரைக்கின்றன. முன்​னோர் வழி நடந்து முத்தாய்ப்பான வாழ்க்​கை வாழ்​வோம். வாழ்க்​கை வசப்படும்.

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.