உலக உயிர்கள் அனைத்திற்கும் முதன்மையானதாக முகம் விளங்குகின்றது. குறிப்பாக மனிதனுக்கு ஏனைய உடல் உறுப்புகளை விட முகம் என்பது வாழ்வில் இன்றியமையாத ஒன்றாக அமைந்துள்ளது. வழக்கில் இம்முகத்தை, ‘மொகம், மொகறைக் கட்டை மூஞ்சி’ என்று குறிப்பிடுகின்றனர். ஏதவாது ஒன்றைத் தவறாக ஒருவர் குறிப்பிட்டால் ‘மூஞ்சியப் பாரு மூஞ்சிய’ என்றும், ‘மொகறையப் பேத்து விடுவேன்’ என்றும் கோபமுற்றுக் கூறுவர். அது போன்று யாரேனும் ஒருவர் தவறு செய்து விட்டால், அவரால் பாதிக்கப்பட்டவர், ‘‘நான் உங்க அப்பா முகத்துக்காக உன்னை விட்டுட்டுப் போறேன். இல்ல கொன்னேயிருப்பேன்’’ என்று கூறுவதையும் வழக்கத்தில் பார்க்கின்றோம்.

தாங்கள் செய்யும் செயல்களில் ஏதேனும் இடையூறு ஏற்பட்டுச் செய்ய இயலாமல் போனால், ‘சே… இன்று யாரு முகத்தில் விழித்தோமோ? இப்படி ஆகிவிட்டதே!’’ என்று விரக்தியுடன் புலம்புவர். தமது செயல்கள் சரியாக நடந்தால், ‘‘இன்றைக்கு நல்ல முகத்தில முழிச்சிருக்கேன். எல்லாம் நல்லதாக நடக்குது’’ என்று கூறுவர். தாம் எதிர்பார்த்ததைப் போன்று மிகச் சிறப்பானதாக அனைத்தும் நடந்தால், ‘நரிமுகத்தில விழித்தாயோ?’’ என்று நம்மைப் பார்த்து நமது நண்பர்கள் கூறுவர்.



இங்ஙனம் ஒருவரது முகத்தைப் பார்ப்பது குறித்த நம்பிக்கை தொடர்பான பழமொழிகள் மக்களிடத்தில் வழங்கப்பட்டு வருகின்றன. இப்பழமொழிகள் மக்களின் மனநிலையைச் சித்திரிப்பனவாக அமைந்திருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

காலையில் எழுந்தவுடன் கண்களால் எதை எதைப் பார்த்தால் நல்லது நடக்கும் என்று கருதி அந்தப் பொருள்களைப் பார்க்கின்ற நம்பிக்கை மக்களிடையே காணப்படுகின்றது. அது போன்று வெளியில் செல்லும் போது எவற்றைப் பார்த்தால் நல்லது, எவற்றைப் பாராதிருந்தால் நல்லது என்ற சகுனம் பார்க்கின்ற நிலையும் மக்களிடையே தொன்றுதொட்டு இருந்து வருகின்றது. காலையில் எழுந்தவுடன் பெரிய மரங்கள், தாயின் முகம், மழலையின் முகம், மலைகள், கோவில் கோபுரம், இரு உள்ளங்கைகள், தெய்வங்களின் படங்கள், ஆறு ஆகியவற்றைப் பார்த்தால் அன்றைய நாளில் நல்லன நடக்கும் என்று மக்கள் நம்புகின்றனர். அதுபோன்று சிலருடைய முகத்தில் விழித்து விட்டுச் சென்றால் அனைத்தும் தமக்குச் சாதகமாக நடக்கும் என்று கருதுவாருமுண்டு. இதனை முகராசி என்று மக்கள் வழங்குவர்.

எதற்கும் ராசி பார்க்கும் பழக்கம் மக்களிடையே காணப்படுகின்றது. சிலர் தங்களுக்கு எதுவும் தடங்கலாகவே நடந்து கொண்டிருந்தால் அதற்கு என்னுடைய முகராசி அப்படி. நான் யாரைச் சொல்லி நோவது? என்று விரக்தியுடன் மற்றவரிடம் கூறுவர். மக்களின் இத்தகைய பண்பை,

‘‘அவுசாரியாடப் போனாலும் மொகராசி வேணும்’’

என்ற பழமொழி எடுத்துரைக்கின்றது. அவுசாரி என்பது விலைமகளைக் குறிக்கும். அதாவது பொருட்பெண்டிரைக் குறிக்கும் சொல்லாகும். விலைமகளாகச் சென்றாலும் அதற்கும் ராசி இருந்தால்தான் இயலும். இல்லையெனில் அத்தகைய கீழ்த்தரமான செயல்கூட நடைபெறாது என்ற மக்களிடையே காணலாகும் நம்பிக்கை பற்றிய பழக்கத்தை விளக்குவதாக இப்பழமொழி அமைந்துள்ளது.

சிலருடன் சேர்ந்து சென்றால் நடக்கின்ற செயல்கள் கூட நடவாது போய்விடும். அதுமட்டுமல்லாது சிலரது முகத்தினைப் பார்த்து விட்டுச் சென்றாலும் இயல்பாக ஆகக் கூடிய செயல்கள் கூட நடவாமல் போகும். இதனால் இவர்களுடன் சேர்ந்து செல்வதையோ, இவர் எதிரில் வந்தால் பார்த்து விட்டுச் செல்வதையோ ஊரில் தவிர்ப்பர். இவரைப் பார்த்தால் உடன் சகுனம் சரியில்லை என்று வீடு திரும்பி விடுவர். ராசியில்லாத இத்தகைய நபருடன் செல்வதைத் தவிர்ப்பர். இவர்களை ‘விடியாமூஞ்சி’ என்று வழக்காற்றில் குறிப்பிடுவர்.

மேலும் சிலரைப் பார்த்து, ‘‘ஓம் மூஞ்சியில முழிச்சிட்டுப் போனால் பொடிக்குக்கூடப் புகையிலை கிடைக்காது’’ என்றும் மக்கள் வழக்கில் கூறுவர். மக்களின் இத்தகைய மனப்பண்பினை,

‘‘விடியாமூஞ்சியோடு சந்தைக்குப் போனாளாம்
வெறுங் கூடையோடு திரும்பி வந்தாளாம்’’

என்ற பழமொழி தெளிவுறுத்துகின்றது.

ராசியில்லாத முகத்தையே விடியா மூஞ்சி என்று குறிப்பிடுகின்றனர். ராசியில்லாதவருடன் பொருள்களை வாங்குவதற்குச் சந்தைக்குச் சென்றால் வெறுங்கூடையுடன்தான் திரும்பி வருதல் வேண்டும். இப்பழமொழியில் உள்ள விடியா மூஞ்சி என்பதற்கு வெறுங்கையுடன், பணமின்றிச் சென்றால் வெறுமையுடன் தான் திரும்பி வருதல் வேண்டும் என்ற பொருளும் கொள்ளலாம். ஏனெனில் விளங்காத அதாவது விடியாத முகம் என்ற ஒன்று இல்லை என்பது நோக்கத்தக்கது. ஒருவரிடம் பொருள் இல்லாத நிலையைச் சுட்டும் வகையில் இப்பழமொழி அமைந்துள்ளதாகக் கொள்ளலாம்.

ஒருவரின் முகத்தை வைத்தே இவர் இப்படிப்பட்டவர் என்று கூறிவிடுவர். ஒழுக்கத்தை மட்டுமல்லாது அவரின் குணம், திறமை ஆகியவற்றையும் உளவியல் நிபுணரைப் போன்று ஒரு சிலர் முகத்தைப் பார்த்தே தெளிவாக எடுத்துரைத்து விடுவர். சிலரை நல்லவர் என்று நாம் எண்ணியிருப்போம். ஆனால் அவர் மிகவும் மோசமான பழக்கமுள்ளவராக இருப்பர். அவரது நடவடிக்கைகள் வெளிப்பட்டவுடன் அவரைப் பற்றி, ‘‘நான் அன்றைக்குப் பார்த்த போதே அவன் முகஞ் சரியில்லை. இன்றைக்குச் சாயம் வெளுத்துப் போச்சு’’ என்று இழிவாகக் கூறுவர்.

சிலர் முகத்தைப் பார்த்தே இவரிடம் இந்த வேலையை ஒப்படைக்கலாம் ஒப்படைக்கக் கூடாது என்று தீர்மானித்து விடுவர். திறமையான முகமானது ஒருவித ஒளி நிரம்பியதாக விளங்கும். இதனை,

‘‘மொசப் (முயல்) பிடிக்கிற நாயை மூஞ்சியப் பாத்தாத் தெரியாதா?’’

என்ற பழமொழி தெளிவுறுத்துகின்றது.

முயல் வேகமாக ஓடக் கூடியது. அதன் வேகத்திற்கு ஈடு கொடுத்து அதை விடச் சற்று வேகமாக ஓடக்கூடிய நாயினால்தான் ஓடும் முயலைப் பிடிக்க இயலும். இல்லையெனில் பிடிக்க இயலாது. அது போன்று வேகமாகச் செய்யக் கூடிய செயலைச் சிலரால்தான் செய்ய இயலும். அத்தகையோரை அவரது முகத்தை வைத்தே கண்டுபிடித்து விடலாம் என்பதை இப்பழமொழி எடுத்துரைக்கின்றது. இப்பழமொழியின் விளக்கமாக,

‘‘இதனை இதனால் இவன்முடிக்கும் என்றாய்ந்து
அதனை அவன்கண் விடல்’’

என்ற திருக்குறள் அமைகின்றது.

அகம் நலமாக இருந்தால்தான் முகம் நன்றாக இருக்கும். அகம் (உள்ளம்) குழப்பமுடன் காணப்பட்டால் முகமும் குழப்பத்துடனும் கவலையுடனும் இருக்கும். எல்லாவிதமாக மெய்ப்பாடுகளையும் வெளிப்படுத்திக் காட்டக் கூடிய தன்மை வாய்ந்ததாக முகம் அமைந்துள்ளது. நகை, அழுகை, இளிவரல், மருட்கை, அச்சம், பெருமிதம், வெகுளி, உவகை என்ற எண்வகையான மெய்ப்பாடுகளையும் முகம் வெளிப்படுத்தும்.

மருத்துவர்களும், உளவியல் நிபுணர்களும் ஒருவரின் முகத்தைப் பார்த்தே அவருக்கு இதனால்தான் பாதிக்கப்பட்டுள்ளார் என்று கூறிவிடுவர். அதனால்தான் வள்ளுவர் பெருந்தகை,

‘‘அடுத்தது காட்டும் பளிங்கு போல் நெஞ்சம்
கடுத்தது காட்டும் முகம்’’

என்று குறிப்பிடுகின்றார்.

தன் எதிரே தோன்றும் முகத்தைக் காட்டும் பளிங்கினைப் போன்று உள்ளத்து உணர்வுகளை முகமானது காட்டிக் கொடுத்து விடும் என்ற இத்திருக்குறளின் கருத்தினை உணர்த்துவதாக,

‘‘அகத்தின் அழகு முகத்தில் தெரியும்’’

‘‘அகத்துல உள்ளது முகத்துல தெரியும்’’

என்ற பழமொழிகள் அமைந்துள்ளன. அகமாகிய உள்ளத்தில் எந்தவிதமான உணர்ச்சிகள் தோன்றினாலும் அதை முகம் நமக்கு வெளிப்படுத்திக் காட்டிக் கொடுத்து விடும். அதனால் தான் அகத்தை (உள்ளத்தை) நன்றாக மாசில்லாது வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று பெரியோர்கள் கூறுகின்றனர். இக்கருத்தினையே இப்பழமொழிகள் நமக்கு எடுத்துரைக்கின்றன. அகத்தை மாசில்லாது வைத்துக் கொண்டு மாசுமருவற்ற முகத்துடன் இனிது வாழ் வோம். இன்முகம் கொண்டு இன்புற்று வாழ்வோம்.

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.