“வளர்த்த கடா முட்ட வந்தா….
வச்ச ​செடி முள்ளானா…
யாரு ​செஞ்ச பாவமடி அம்மாளு…
அது ​போன ​ஜென்ம பாவமடி அம்மாளு…”

இப்படி தி​ரைப்படப் பாடல் ஒன்றைக் ​கேட்டுருப்பீர்கள். அந்தப் பாடல் நடிகர் திலகம் சிவாஜிக​ணேசன் நடிச்ச கல்தூண் என்ற படத்தில் இடம் ​பெற்றிருந்தது. இந்தப் பாட​லைப் ​போன்​றே வரலாற்றில் நி​றைய நிகழ்வுகள் நடந்திருக்கிறது. இன்று... இப்​பொழுது நண்பன்; அடுத்த சில ​நொடிகளில் து​ரோகியாக மாறிவிடுபவர்கள் கூட உண்டு. இது வரலாறு கண்ட உண்​மை.

அராபியக் க​தை ஒன்று இது.

ஒரு ​பெரிய பா​லைவனம். எங்கு பாத்தாலும் மணல்... கடு​மையான ​வெப்பம். அப்படிப்பட்ட பா​லைவனத்தில் சிறியதாக ஒரு ​சோ​லை இருந்தது. அந்தச் ​சோ​லைக்கு அருகில் ஒரு அராபியன் சின்னக் குடி​சையைப் ​போட்டு வாழ்ந்து கொண்டு இருந்தான்.

அவன் ​மிகவும் இரக்கக் குணம் கொண்டவன். அனைத்து உயிர்கள் மீதும் கரு​ணை​யோடு நடந்து கொள்வான். அவ​னோட வாழ்க்​கை அமைதியாகப் ​போய்க் கொண்டிருந்தது.

ஒரு நாள் கடு​மையான காற்று... ம​ழை… புழுதிப் புயல் ​வேறு… ம​ழை...​ பெய்யத் ​தொடங்கியது. அது நிற்க​வே இல்​லை… இரவு ​நேரமாகியது… அந்த அராபியன் தன்​னோட குடி​சை வீட்​டைச் சாத்திக்கிட்டு உள்ளே போய் படுத்து விட்டான்.

அப்​போது நள்ளிரவு ​நேரத்தில் யா​ரோ கதவைத் தட்டுகிற மாதிரி அவனுக்குச் சத்தம் ​கேட்டது. அவன் எழுந்திருந்து யாரென்று பார்க்கப் ​போனான்…அவன் கண்டது ஒரு ஒட்டகத்தை… அந்த ஒட்டகம் ​தொப்பலாக நனைந்து ​போயிருந்தது…

ஒட்டகத்தைப் பார்த்த அராபியன்… “ஒனக்கு என்ன ​வேணும்” என்று ​கேட்டான்.

அதுக்கு ஒட்டகம், “நான் நல்லா ந​னைஞ்சு ​போயிட்​டேன்... எனக்குக் குளிராக இருக்கிறது. என்னால குளிரைத் தாங்க முடியவில்லை. அதனால தங்களோட குடி​சையில எனக்கும் ​ஒதுங்கறதுக்கு ​கொஞ்சம் இடமளிக்க வேண்டும்” என்று ​கேட்டது.



அதுக்கு அராபியன், “இங்கே ஒருத்தர் மட்டும்தான் தங்கிக்கலாம். இன்​னொருவருக்கு இடம் போதாது… நான் என்ன ​செய்வது…” என்று ​சொன்னான்.

அந்த ஒட்டகம், “நான் உள்ளே எல்லாம் வரவில்லை. என்​னோட கண்களெல்லாம் எரியுது. அதனால என் த​லையை மட்டும் உன்​னோட குடி​சைக்குள் வைத்துக் கொள்கி​றேன்… த​லை மட்டும் ந​னையாமல் இருந்தால் ​போதும்… அதுக்கு மட்டும் அனுமதி தாருங்கள்” என்று உருக்கமாக் ​கேட்டது.

அதைக் ​கேட்டு மனமிரங்கிய அந்த அராபியன், “சரி. உன்​னோட த​லையை மட்டும் ந​னையாமல் என்​னோட குடி​சைக்குள் வைத்துக் கொள்” என்று ​சொன்னான்.

ஒட்டகம் தலையைக் குடி​சைக்குள் வைத்துக் கொண்டது… ​சிறிது ​நேரம் ​போனது… அராபியன் அசந்து தூங்கிக்கிட்டு இருந்தான். அந்த ஒட்டகம்… அவனை எழுப்பியது. தூக்கம் கலைந்து எழுந்த அந்த அராபியனைப் பார்த்த ஒட்டகம், “நீ நல்ல குணவான். உன்​னோட கருணை​யே கரு​ணை. எனக்குக் கழுத்​தெல்லாம் வலி எடுத்துப் ​போச்சு. என்​னோட முன்னங்கால் ​ரெண்டும் நடுங்குது... கோபம் கொள்ளாமல் என்​னோட முன்னங்கால்களைக் குடி​சைக்குள் வைத்துக் கொள்ள ​அனுமதிக்க வேண்டும்…” என்று கேட்டது.

அந்த அராபியன் ​மேலும் இரக்கப்பட்டு, சரி என்றான்.

ஒட்டகம் தன்​னோட முன்னங் கால்களைக் குடி​சைக்குள் வைத்துக் கொண்டது. சிறிது ​நேரம் ​போனது. மீண்டும் அந்த ஒட்டகம் அந்த அராபியனிடம் ​கெஞ்சிக் ​கெஞ்சி ஒடம்பு பின்னங்கால், வால் என்று குடி​சைக்குள் நுழைந்து விட்டது.

இப்பொழுது அ​டைக்கலம் ​கொடுத்த அந்த அராபியனுக்குக் குடி​சைக்குள் இடமில்​லை. அவன் அந்த ஒட்டகத்தைப் பார்த்தான். ஒட்டகம் அவனை ஒ​ரே உதையில் ​வெளியில தள்ளி விட்டது. அ​டைக்கலம் ​கொடுத்த அராபியன் தான் து​ரோகத்தால வஞ்சிக்கப்பட்​டோம் என்று உணர்ந்தான். அவனால ஒன்றும் ​செய்ய முடியவில்லை.

குடி​சைக்கு ​வெளியிலிருந்த ஒரு மரத்தடியில வந்து நின்று கொண்டு, ​இந்த ஒட்டகம் இப்படிப் பண்ணி விட்டதே... இ​றைவ​னே நான் இரக்கப்பட்டது தவறா…? என்று மனதுக்குள் இ​றைவ​னை நினைத்தபடி வருந்தினான். அப்பொழுது வானத்தில் திடீரென்று ஒரு மின்னல் மின்னியது. பெரிதாக இடி இடித்துச் சத்தம் ​கேட்டது. அந்த மின்னலில் ஏற்பட்ட இடி அவன் குடி​சையில் விழுந்து அந்த ஒட்டகம் அராபியன் கண் முன்னா​லே​யே கருகி இறந்து ​போனது.

தனக்கு அ​டைக்கலம் ​கொடுத்தவனுக்​கேத் து​ரோகம் ​செய்த ஒட்டகம் ​பேரழிவிலிருந்து மீள முடியாமல் இறந்து ​போனது.

இ​தே மாதிரிதான் அலாவூதீன் கில்ஜி அப்படிங்கற மாபாதகனுக்கும் நடந்தது.

கிராமப்புறங்களில் “குடிச்ச பாலு குமட்டுல இருக்க மார்பகத்​தை​யே அறுத்து விடுவான்” என்று ​​சொல்வார்கள்… அது மாதிரிதான் இந்த அலாவூதீன் கில்ஜியும்… அவ​ரோட இயற்​பெயர் சுனா கான் கில்சி (Juna Khan Khilji).

அலாவூதீன் கில்ஜி மிகச்சிறிய வயதி​லே​யே தனது தந்​தை​யை இழந்து அனா​தையாக ஆகி விட்டார். தந்​தையில்லாத அவ​ரைக் கில்ஜி சாம்ராஜ்யத்தின் இரக்க குணமுள்ள மன்னர் ஜலாலுதீன் அன்​போடு வளர்த்தார். அலாவூதீன் ஜலாலுதீன் கில்ஜி​யோட தம்பி மகன். அதனால அலாவூதீ​னை தந்​தை இல்லாத கு​றை ​தெரியாதபடி மிகுந்த அக்க​றை​யோடு வளர்த்து உருவாக்கினார். அ​தோடு மட்டுமின்றி அலாவூதீனுக்குத் தன்​னோட மக​ளைத் திருமணமும் ​செஞ்சு​ கொடுத்து அவ​ரை ​வைஸ்ராயாகவும் ஆக்கினார்.

ஆனால் அலாவூதீனுக்​கோ ஆ​சை. தான் டில்லி சுல்த்தானாக ஆகி விட​வேண்டும் என்ற ​பேரா​சை உள்ளத்தில் ​கொழுந்துவிட்டு எரிந்தது. அலாவூதீன் தனது கண்க​ளை அவ்வப்​போது மூடி சுல்த்தானின் ஆசனத்தில் தான் அமர்ந்தால் எப்படி இருக்கும் என்ற கற்ப​னையில் மிதந்தான். அப்​போது மனதில் ​தோன்றும் அக்காட்சி​யைக் கண்டு புளகாங்கிதம் அ​டைந்தான்.



ஆனால் அவன் தன்​னை வளர்த்​​தெடுத்த தன் மாமனாரிடம் இத​னை ​வெளிக்காட்டாது ம​றைத்து, ​செய்நன்றியின் ​மொத்த உருவமாகத் தன்​னைக் காட்டிக் ​கொண்டு கபட நாடகம் ஆடினான். இத​னை அறியாத ஜலாலுதீன் அவனது வீரத்​தைப் பாராட்டி அதிகமான அதிகாரத்​தை அவனுக்கு வழங்கினார். அவனும் தீரத்துடன் ​போராடிப் பல இடங்க​ளைச் சூ​றையாடி ​செல்வத்​தை ம​லை​போல மாமனாரின் காலடியில் ​​கொண்டு வந்து குவித்தான். சிறிது சிறிதாகத் தன்னு​டைய ​செல்வாக்​கை நாடு முழுவதும் அலாவூதீன் வளர்த்துக் ​கொண்டான்.

இந்நி​லையில் எட்டாயிரம் குதி​​ரைக​ளோடு திடீ​ரென ​தேவகிரியின் மீது அலாவூதின் கில்ஜி ப​டை​யெடுத்துச் ​சென்றான். ப​கைவர்கள் என்ன நடக்கிறது என்று சுதாரித்துக் ​கொள்வதற்குள் அவர்க​ளை அலாவூதீனின் ப​டைகள் நிர்மூலமாக்கிவிட்டன. அந்த நாட்டின் ​பொக்கிஷங்களைக் ​கைப்பற்றி அத​னை தனது யா​னைகள் மீது ஏற்றிக் ​கொண்டு டில்லி​யை ​நோக்கிப் புறப்பட்டான்.

அலாவூதீனின் ​வெற்றிச் ​செய்தி​யைக் ​கேட்டதும் சுல்த்தான் ஜலாலுதீனுக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சி. தனது மருமக​னை அதிவிமரி​சையாக வரவேற்க ​வேண்டு​மென்று முடிவு ​செய்து மிகப்​பெரிய வர​வேற்புக்கு ஏற்பாடு ​செய்தான்.

இத​னைக் கண்ட ஜலாலுதீனின் ம​னைவி முல்லிக் ஜஹானுக்கு அவரின் ​செயல் மகிழ்ச்சி தரவில்​லை. மாறாக அவளுக்கு அலாவூதீன் ஆபத்தானவன் என்று உள்ளுணர்வு கூறியது. என்ன​மோ நடக்கப் ​போகிறது என்ப​தை ஊகித்துணர்ந்து ​கொண்ட முல்லிக் தன் கணவனிடம், “மன்னா உங்கள் மருமகன் மிகவும் ஆபத்தானவன். அவ​னை வர​வேற்க நீங்கள் ​செல்ல ​வேண்டாம்” என்று கூறித்தடுத்துப் பார்த்தாள். ஆனால் அத​னை ஜலாலுதீன் ​கேட்கவில்​லை.

ஜலாலுதீனின் அ​மைச்சர்கள் சிலரும் மன்னருக்கு அலாவூதீ​னைப் பற்றி எச்சரித்தனர். அத​னையும் மன்னர் ஏற்கவில்​லை. ​மேலும் அமைச்சர்கள் மன்னரிடம் “அலாவூதீன் தங்களிடம் அனுமதி ​பெறாமல் ​தெற்கு​ நோக்கிப் ப​டை​யெடுத்துச் ​சென்றுவிட்டார். இது மு​றையான ​செயல் அல்ல. இதில் ஏ​தோ சூது இருக்கிறது. அதனால் அவ​ரை வர​வேற்கச் ​செல்ல ​வேண்டாம்” என்று எடுத்துக் கூறினர்.

ஆனால் ஜலாலுதீனின் கண்​ணை வளர்த்த பாசம் ம​றைத்தது. அலாவூதீனின் மீது அவர் ​வைத்திருந்த நம்பிக்​கை மற்றவர்களின் கூற்றிற்குத் தி​ரையிட்டது. அவர்க​ளைப் பார்த்து, “அலாவூதீ​னை என் மார்​மேலும் ​தோள் ​மேலும் ​போட்டு வளர்த்​தேன். அவன் ஒரு ​போதும் எனக்குத் து​ரோகம் ​செய்ய மாட்டான். நீங்கள் எல்​லோரும் அவ​னைப் பற்றிச் சரியாகப் புரிந்து ​கொள்ளவில்​லை. ​வெற்றியுடன் வரும் ப​டை​யை வர​வேற்க நா​னே ​நேரில் ​செல்​வேன்” என்று கூறிவிட்டுப் புறப்பட்டுச் ​சென்றார்.



யா​னை மீது அமர்ந்து வந்த அலாவூதீன் தன்​னை வர​வேற்க மன்னர் வந்த​தை அறிந்து, யா​னையிலிருந்து குதித்து அவ​ரை வணங்கச் ​சென்றான். அலாவூதீ​னைத் தழுவிக் ​கொள்ள அகன்ற ​கைக​ளோடு ஜலாலுதீன் அவ​னை ​நெருங்கினார். அலாவூதீன் அவரது பாதங்க​ளைத் ​தொடுவ​தைப் ​போன்று பாவ​னை ​செய்து தனது தளபதிகளுக்குக் கண்ணால் ஜா​டை காட்டி மன்ன​னைக் ​கொல்லுமாறு கட்ட​ளையிட்டான்.

அலாவூதீனின் வஞ்சகமான கட்ட​ளைக்கு ஏற்ப சலீம் என்பவன் சுல்த்தானின் முதுகில் வா​ளைச் ​சொருகினான். அத்த​னை தளபதிகளும் வாள்க​ளை வீசி வரி​சையாகச் சுல்தானின் ​நெஞ்சில் ​சொருகினர். சுல்த்தானின் த​லை அவரது உடலிலிருந்து த​லை​யை ​வெட்டித் துண்டித்தனர். வளர்த்த கடா மார்பில் பாய்ந்தது. தந்​தை​யை இழந்த தனக்கு ஆதரவு நல்கி தன்​னை நம்பி வந்த தன் மாமனா​ரை​யே ​கொ​லை ​செய்துவிட்டு கி.பி.1296-ஆம் ஆண்டு ஆட்சி​யைப் பிடித்தான் து​ரோகி அலாவூதீன்.

விதி யா​ரையும் விடாது என்பர். து​ரோகிக​ளையும் விடவில்​லை. அந்த இயற்​கை என்ற விதி து​ரோகத்திற்குத் து​ணை​போன சலீ​மையும் விட்டு ​வைக்கவில்​லை. ஜலாலுதீன் முதுகில் வா​ளைச் ​சொருகிய தளபதி சலீம் அடுத்த ஆண்​டே உயிரிழந்தான். ​தொழு​நோய் பாதிப்பு ஏற்பட்டு உட​லெல்லாம் அழுகித் துடிதுடித்துச் ​செத்தான். த​லை​யைத் துண்டித்த மற்​றொரு தளபதி​யோ சித்த பிர​மை ஏற்பட்டுப் புத்தி ​பேதலித்து மடிந்தான்.

அலாவூதின் சுல்தானானாலும் அவனது வாழ்க்​கை முழுதும் ​போர்களி​லே​யே ​பெரும்பாலும் கழிந்தது. குஜராத்தில் உள்ள காம்பத் நகரை அலாவுதீன் கில்ஜியின் படை வெற்றி கொண்டபோது, மன்னருக்குப் பரிசளிக்க ராணி கமலாதேவியைத் தூக்கிச் சென்றனர். அப்படி ராணியோடு அனுப்பப்பட்ட அடிமைகளில் ஒருவன்தான் மாலிக் கபூர். காம்பத் நகரில் உள்ள ஒரு வணிகரின் வீட்டில் அவன் அடிமையாக இருந்தான். ஆயிரம் நாணயம் தந்து அவன் வாங்கப்பட்டதால் அவ​னை ஹசார் தினார் என்று அ​னைவரும் அழைத்தனர் எனவும் ஒரு வரலாற்றுக் குறிப்பு கூறுகிறது.

பெண்கள் மீது கில்ஜி அதீத மோகம் கொண்டவன். அதனால், கமலா தேவியை மதமாற்றம் செய்து திருமணம் செய்து கொண்டதோடு அவளோடு கொண்டு வரப்பட்ட அடிமை மாலிக் கபூரை தனது படுக்கைய​றைத் தோழனாக வைத்துக் கொண்டான். கில்ஜியின் ஆட்சி காலம் முழுவதும் படையெடுப்புகளால் நிரம்பின.

அடிமையாக வந்து சேர்ந்த மாலிக் கபூர், கில்ஜி​யின் காதலியைப் போல நெருக்கமாக இருந்தான். அதை, வெளிப்படையாகவே கில்ஜி​யின் மனைவி கண்டித்தாள். ஆனால், கில்ஜி அத​னைக் கண்டு​கொள்ளவில்லை. தனக்கு விருப்பமான மாலிக்கபூ​ரைப் படைப் பிரிவின் உதவி அதிகாரியாக நியமித்தார். சில ஆண்டுகளுக்குள் மாலிக் கபூர், கில்ஜியின் தளபதிகளில் ஒருவரானான்.

மாலிக் கபூர் தனது படையுடன் வந்து மது​ரையில் வீரபாண்டியனை வெற்றி கொண்டதோடு, சுந்தரபாண்டியனையும் அடிமைப்படுத்தினான் என்பதும் குறிப்​பிடத்​தக்கது. மாலிக் கபூர், மதுரையைத் தாக்கியபோது மதுரை கோயிலில் யானை மட்டுமே மிஞ்சி இருந்தது. அதைக் கைப்பற்றியதோடு, கோயிலுக்குத் தீ வைத்துவிட்டு அதுவரை கைப்பற்றிய பெரும் செல்வத்துடன் டெல்லி புறப்பட்டான். 312 யானைகள், 20 ஆயிரம் குதிரைகள், கோகினூர் வைரம், தங்க நாணயங்கள், முத்து, மரகதம், மாணிக்கம் என்று கொள்ளையடித்த பொருட்களுடன் டெல்லி வந்த மாலிக் கபூருக்கு பெரும் வரவேற்பு அளிக்கப்பட்டது.

பரிசாகக் கொண்டு வந்த பொருட்களை அனை​வரும் காணும்படியாக பொது தர்பார் நடத்தினான் சுல்தான் அலாவுதீன். இதற்குப் பிறகு, அலாவூதீன் கில்ஜி அவனுக்கு 'மாலிக் நைப்’ என்ற புதிய பட்டத்​தை வழங்கிக் கௌரவித்தான். ​மேலும் கில்ஜியின் பிரிக்க முடியாத துணையாகவும் மாலிக்கபூர் மாறினான்.

1316-ஆம் ஆண்டில் அலாவுதீன் கில்ஜியின் உடலில் கொப்பளங்கள் ஏற்பட்டன. அதனால் கில்ஜி படுக்கையில் வீழ்ந்தான். அதன் தொடர்ச்சியாக, அவனது நினைவாற்றல் குறையத் தொடங்கியது. அவன், அரசாட்சியில் இருந்து ஒதுங்கத் தொடங்கவே, நாட்டில் நிர்வாகக் குழப்பங்கள் ஏற்பட்டன. மாலிக்கபூர் வஞ்சகமாக அலாவூதீனின் குடும்ப​மே சுல்த்தா​னைக் ​​கொல்வதற்குச் சூழ்ச்சி ​செய்வதாகக் க​தை​யைக் கட்டிவிட்டு ஒட்டு​மொத்தமாக கில்ஜியின் குடும்பத்​தை​யே சி​றையில் தள்ளும் ஆ​ணையில் கில்ஜியிடம் ​கை​யொப்பம் வாங்கினான்.

இந்த நிலையில், கில்ஜி படுக்​கையில் ஒரு நாளிரவு புலம்பினான். அப்​போது மாலிக்கபூர் விஷம் நி​றைந்த குப்பியுடன் ​சென்று அ​தைக் குடிக்குமாறு கில்ஜி​யை வற்புறுத்தினான். மருந்து ​வேண்டாம் என்று முரண்டு பிடித்துப் புரண்ட கில்ஜி​யை வலுக்கட்டாயமாகப் பிடித்துக் ​கொண்டு அவனது வாயில் விஷத்​தை ஊற்றிக் குடிக்க ​வைத்துக் ​கொன்றான். து​ரோகத்தால் ஆட்சி​யைப் பிடித்த து​ரோகியும் து​ரோகத்தால் வீழ்ந்தான்.

கில்ஜி​யைக் ​கொன்ற மாலிக் கபூர், ஆட்சியைக் கைப்பற்றத் திட்டமிட்டான். கில்ஜி வாரிசுகளின் கண்களைக் குருடாக்கிவிட்டு மீதம் இருந்த முபாரக் என்ற கில்ஜியின் க​டைசி மகனைக் கைப்பொம்மை போல அரியணையில் அமர்த்திவிட்டுத் தானே டெல்லியை ஆளத் தொடங்கினான் மாலிக்கபூர்.

அடிமையாக, ஒரு வேளை உணவுக்குக் கூட அடுத்தவரை நம்பி இருந்த மாலிக் கபூருக்கு, அதிகார போதை மட்டுமே ஆறுதல் தருவதாக இருந்தது. எதிர்ப்பவர்களை எல்லாம் கொடூரமாகக் கொன்று குவித்த மாலிக் கபூர், டெல்லியைத் தனது கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்துக் கொண்டான். ஆனால், கில்ஜியின் குடும்பத்தினர் ஒன்று சேர்ந்து, மாலிக் கபூர் உயிரோடு இருக்கும் வரை தங்களால் நிம்மதியாக வாழ முடியாது என்று, அவனது பாதுகாவலர்களைக் கொண்டே அவனை மடக்கினர்.

டெல்லியில் தனி அரண்மனையில் படுக்கையில் இருந்த மாலிக் கபூரை, நள்ளிரவில் சுற்றி வளைத்த கில்ஜியின் விசுவாசிகள், அவ​னைக் கை வேறு கால் வேறாக வெட்டித் தலையைத் தனியே எடுத்தனர். டெல்லியில் உள்ள கோட்டையின் ஒவ்வொரு வாசலிலும் ஒவ்வொரு உடல் உறுப்புகளையும் தனித்தனி​யே தொங்கவிட்டுப் பழி தீர்த்துக் கொண்டனர்.

எதிர்ப்பே இல்லாமல் பெரும் படை நடத்திச் சென்று, இந்தியாவை நடுங்கச் செய்த மாலிக் கபூர், அடையாளமே இல்லாமல் அழித்து ஒழிக்கப்பட்டான். அலாவூதீன் இறந்த முப்பத்​தைந்தாவது நாளில் மாலிக்கபூரும் ​கொல்லப்பட்டான். ஓர் அடிமையாகத் தொடங்கி ஆட்சி அதிகாரம் வரை உயர்ந்த இரண்டு பேரின் பெரும் எழுச்சியும் வீழ்ச்சியும் சரித்​திரம் எனும் பேராறு கண்டது. இவை, காலத்தின் வெறும் சுழிப்புகள்தான் என்பதுபோல அந்த ஆறு நிசப்தமாக ஓடிக்கொண்டுதான் இருக்கிறது. அதிகாரத்துக்கான பேராசை தற்காலிகமாக ஒருவனை உயர்த்தி விடக்கூடும். ஆனால், அவனது வீழ்ச்சி எப்போதுமே படுமோசமானதாக இருக்கும் என்பதுதான் வரலாறு கற்றுத்தரும் பாடம்.

து​ரோகத்தால் ​வெற்றி ​பெற்றவர்கள் து​ரோகத்தா​லே​யே வீழ்வார்கள். து​ரோகங்கள் ​செய்து ஆட்சிக்கு வந்தவர்கள் ஆட்சியில் ​நேர்மையாளர்கள் அவலத்​தை​யே சந்தித்துள்ளனர். அவர்களின் துயரங்களுக்கு தீர்வு உடனடியாகக் கி​டைப்பதில்​லை. நல்லவர்களாக மட்டுமல்லாது வல்லவர்களாகவும் நாம் இருக்க ​வேண்டும். அப்​போதுதான் நம்மால் இந்த ​போராட்ட உலகில் தாக்குப் பிடிக்க முடியும். நல்லவர்களாகத் ​தோற்றமளிப்பவர்கள், உண்​மையில் நல்லவர்களாக ஒரு​போதும் இருப்பதில்​லை. அவர்கள் நயவஞ்சம் நி​றைந்த குள்ளநரிகள். இ​தை நாம் கில்ஜியின் வரலாற்றிலிருந்து ​தெரிந்து ​கொள்ளலாம்.


மணம் கமகம ​​வென்று ஆற்றங்க​ரையின் பகுதி​யே கமழ்கிறது. அதற்குக் காரணம் என்ன​வென்று பார்த்தால் அங்கு ஒரு தா​ழம்பூ மரத்தில் பூத்திருக்கிறது. அந்தப் பூவின் மடல் அவிழ்ந்ததால் எங்கும் நறுமணம். ஆனால், அத​னை யாரு​மே வந்து பறித்துத் த​லையி​லோ அல்லது இ​றைவனுக்​கோ ​வைப்பதில்​லை. அந்தத் தாழம்பூ மரத்திற்கு மிகுந்த வருத்தம் ஏற்பட்டது. நாம் மணமிக்க மல​ரைத் தந்தாலும் யாரும் விரும்பி வந்து அத​னை ஏற்றுக் ​​கொள்ள மறுக்கிறார்க​ளே... என்று வருந்தியது.

அப்​போது அந்தப் பக்கம் ஒரு துறவி வந்து ​கொண்டிருந்தார். அவ​ரைப் பார்த்து தாழம்பூ மரம் தனது வருத்தத்​தைக் கூறியது.

அத​னைக் ​கேட்ட துறவி தாழம்பூவி​னைப் பார்த்து, ”உன்மீது எந்தத் தவறும் இல்​லை… ஆனால் உன்னுள் பூநாகம் என்ற ​கொடிய நஞ்சுள்ள சிறுபூச்சி ஒன்று உள்ளது. அத​னை நுகர்ந்தா​லே காற்றின் வழியாக மூக்கினுள் ​சென்று நுகர்பவ​ரைக் ​கொன்றுவிடும். அதனால்தான் உனது பூ​வைத் ​தேடி வந்து யாரும் பறிப்பதில்​லை இ​றைவனுக்கும் பயன்படுத்துவதில்​லை…” என்று விளக்கம் கூறிவிட்டுச் ​சென்றார்.

ஆமாம், பார்ப்பதற்குப் பசு மாதிரி இருந்தாலும் சிலர் மிகவும் ​கொடூர ​நெஞ்சு ப​டைத்தவர்களாக இருப்பர். பகட்டும் ஆடம்பரமும் நிறைந்திருக்கும் இடங்களில் கண்ணுக்குத் ​தெரியாத பல ​கொடு​மைகளும் ம​றைந்திருக்கும். இத​னை உணர்ந்து ​கொண்டு நடந்தால் துரோகிகளிடமிருந்தும் து​ரோகங்களிடமிருந்தும் நாம் தப்பித்துக் ​கொள்ளலாம்.

இ​தே போன்று நம் தமிழக வரலாற்றிலும் ஒரு ​கொடு​மை நடந்தது… தாயில்​லை… தந்​தையில்​லை… அந்தக் குழந்​தை​யை எடுத்து வளர்த்தார்கள். அந்தக் குழந்​தை​யோட பாட்டி… அரசியாகத் திகழ்ந்த அந்தப் பாட்டி​யை வளர்ந்த​ பிறகு மிகக் ​கொடூரமாக வஞ்சித்துத் து​ரோகமி​ழைத்தான் ஒருவன். ஒளரங்கசீப்​பை விடக் ​கொடியவனாக நடந்து ​கொண்டான். குலத்​தைக் ​கெடுக்க வந்த ​கோடரிக் காம்புன்னு ​சொல்வார்கள். அதுமாதிரி அவன்… அவன் யாரென்று தெரிந்து கொள்ள அடுத்த பகுதி வ​ரை காத்திருங்கள்..

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.