பேரா​சைதான் து​ரோகத்தின் ஆணி​வேரா இருக்கிறது. எந்தத் தகுதியு​மே இல்லாதவர்கள் ​பேரா​சைப்பட்டால், எதற்கும் கவ​லைப்பட மாட்டார்கள்... தன்​னை நம்பியவர்களை நயமாகப் ​பேசிக் கழுத்தறுத்து விடுவார்கள். அதுமட்டுமில்லை, தனக்கு உதவி ​செய்தவர்களுக்​கே நம்பிக்​கைத் து​ரோகம் ​செய்து அவர்களை அழித்து விடுவார்கள். இவர்களின் மனதில் ​பொறா​மை ​கொழுந்துவிட்டு எரியும், ​பொறா​மையால் மனம் நிரம்பியவர்கள் அ​மைதியா​கவே இருக்க மாட்டார்கள். இவர்கள் தங்களைப் பற்றி நினைப்பதை விட மற்றவர்களைப் பற்றியே அதிகமாக நினைத்துக் கொண்டிருப்பார்கள். மற்றவர்கள் எப்படிப் ​போனாலும் இவர்களுக்குக் கவ​லை இல்​லை... தான் மட்டும் பலன​டைய வேண்டும்... என்கிற எண்ணமே இவர்களிடம் மேலோங்கி நிற்கும்... கிராமங்களில் இவர்களைப் போன்றவர்களை நன்றி​யைச் சுட்டுத் தின்றவர்கள் என்று ​சொல்வார்கள்...

மகாபாரதத்திலே ஒரு க​தை...

மத்தியப் பிர​தேசத்துல ​கெளதம ​கோத்திரத்தில பிறந்த ​கெளதமன் என்ற ஒரு அந்தணன் வாழ்ந்து வந்தான். அவ​ன் முன்​னோர்கள் ​வேதத்துல க​ரை கண்டவர்கள், ​வேத விற்பன்னர்கள். ஆனால் இவன் அவர்களுக்​கெல்லாம் ​நேர்மாறானவன். ​வேதம் என்றாலே என்னவென்று அவனுக்குத் ​தெரியாது. அவன் அதையெல்லாம் படிக்கவில்லை. இருப்பினும், அவம் மனதில் ​பெரிய ஆ​சை ஒன்று இருந்தது. எல்லோரும் பணக்காரர்களாக ஆகி விடுகிறார்கள், தனக்கும் ​நி​றையப் ​பொன், ​பொருள் கி​டைத்தால் நன்றாக இருக்கு​மே என்று நினைத்தான். அதற்கு என்ன செய்வது என்று ​யோசித்தான். அவனுக்கு ​வேத​மோ ​​வேறு ​தொழி​லோ எதுவும் ​​​தெரியாது.

அப்பொழுது அவனுக்கு ஒரு ​யோச​னை தோன்றியது. பக்கத்துக் காட்டிலே இருக்கிற திருடர் த​லைவனிடம் ​சென்று ஏதாவது ​பொருளுதவி ​கேட்கலாம் என்று நினைத்து, அந்தத் திருடர்கள் வசிக்கிற காட்டுக்குள் ​சென்றான்.

காட்டுக்குள் சென்ற அவனைத் திருடர்கள் சிலர், திருடர் த​லைவனிடம் ​அ​ழைத்துச் சென்றனர். அந்தத் த​லைவன் ​கெளதமனின் ஏழ்​மை நி​லையைப் பாத்து, அவனுக்கு ஒரு வீடும் ஒரு வருடத்திற்குத் தேவையான உணவுப் ​பொரு​ளையும் ​கொடுத்து ஒரு ​பெண்​ணையும் திருமணம் ​செய்து ​வைத்தான். அந்தணனாகிய ​கெளதமன் நாளாக நாளாக திருடர்களைப் ​போலவே வாழத் ​தொடங்கினான்.

​வேட்​டைக்குப் ​போயி அன்னப் பற​வைக​ளைக் ​கொன்று தூக்கிட்டு வந்து ச​மைத்துச் சாப்பிட்டான். திருடர்களுக்கு உதவி ​செய்வான். இப்படி​யே ​அவ​னோட வாழ்க்​கை போய்க் கொண்டு இருந்தது. ஒரு நாள் அவன் காட்டுக்குள் சென்று ​வேட்​டையாடிவிட்டுத் திரும்பி வரு மழியில் ஒரு முனிவரைப் பார்த்தான்.

ச​டைமுடி​யோட இருந்த அந்த முனிவர் அவனைப் பார்த்து, “நீ உயர்ந்த குலத்திலே பிறந்தவனாகத் தெரிகிறாய்... எப்படி இந்த மாதிரியான ​கொ​லைத்​ தொழி​லைச் ​செய்து கொண்டு இருக்கிறாய். இதை விட்டுட்டு நீ ​வேறு ஏதாவது தொழில் ​செய்து பி​ழைக்கலாமே...” என்று ​சொன்னார்.

அதற்குக் ​கெளதமன், “நீங்க ​சொல்வது எனக்குப் புரிகிறது. என்னுடன் இன்றிரவு மட்டும் தங்கி இருங்கள். நா​ளைக் கா​லையில் நானும் உங்களுடன் வருகி​றேன்” என்றான்.

அந்த முனிவரும் அவ​னுடன் தங்கினார். ஆனால், அவன் ​கொடுத்த உணவைச் சாப்பிடாமல் இர​வெல்லாம் பட்டினியாக இருந்தார். காலையில் ​யாரிடமும் ​சொல்லாமல் அங்கிருந்து புறப்பட்டுப் ​போய் விட்டார்.

​கெளதமனும் அந்த முனிவரிடம் ​சொன்னது ​போல், கா​லையி​லே​யே அந்த இடத்தை விட்டுக் கிளம்பிச் ​சென்றான். ​நீண்ட தூரம் நடந்த ​கெளதமன் பூக்கள் பூத்துக் குலுங்கும் மரங்களடர்ந்த ​சோ​லை​யைப் பார்த்தான். எங்​கே பார்த்தாலும் நறுமணம் நி​றைந்திருந்த இடங்கள். அப்படி​யே பார்த்துக் கொண்​டே ​போனவன் ஒரு ​பெரிய ​ஆலமரத்தடியில வந்து அத​ன் நிழலில் படுத்தான். நடந்த க​ளைப்பில் அப்படி​யே தூங்கி விட்டான்.

அப்​போது அந்த ஆலமரத்துல குடியிருக்கிற நாடீஜங்கன் என்ற ​பெயரு​டைய ​கொக்கு அங்கு வந்தது. தன்​னோட வீட்டின் கீழாகப் படுத்திருக்கும் அந்தணனைப் பார்த்து மகிழ்ச்சிய​டைந்தது. அவனை எழுப்பி வணக்கம் சொல்லி, அவனுக்கு நல்ல உண​வைக் ​கொடுத்தது. இரவில் அவனுக்குப் பூக்களால் ஆன படுக்​கை​​யைக் ​கொடுத்துப் படுக்கச் ​சொன்னது.

இரவில் நன்றாகத் தூங்கி எழுந்த அந்த அந்தணனைப் பார்த்த ​கொக்கு, “உனக்கு என்ன ​வேண்டும்? எதுக்காக இவ்வளவு தூரம் வந்தாய்?” என்று ​கேட்டது.

அதற்கு ​கெளதமன் தனக்குப் ​பொன்னும் ​பொருளும் ​வேண்டும். அ​தைத் ​தேடி​யே தான் வந்ததாகக் கூறினான். அத​னைக் ​கேட்ட ​கொக்கு நீ என்​னோட நண்பன். உனக்கு உதவி ​செய்வது என்​னோட கட​மை. இப்​பொழுது நீ சாப்பிட்டுவிட்டு என்​னோட நண்பன் விரூபாக்ஷன் என்ற ​பெயரு​டைய அரக்கர்களின் மன்னன் ஒருவன் இருக்கிறான். அவன் நல்லவன். அவனிடம் நீ ​சென்று உன்னு​டைய ​​கொக்கு நண்பன் நாடீஜங்கன் என்​னை அனுப்பினான் என்று ​சொல். அவன் உனக்குத் ​தே​வையான ​பொன், ​பொருள் அ​னைத்​தையும் ​கொடுப்பான்” என்று வழி கூறி அவனுக்கு உணவும் ​கொடுத்து அனுப்பியது.

​கொக்கு கூறிய​தைக் ​கேட்ட ​கெளதமன் அரக்க மன்னன் இருக்கும் இடத்​தை ​நோக்கிச் ​சென்றான். அவன் அரக்கர்களின் வாழிடத்​தை அ​டைந்தவுடன் அங்கிருந்த அரக்கர்கள் அவனைத் தூக்கிச் ​சென்று அரக்க மன்னனின் முன்பு நிறுத்தினர். ​கெளதம​னைப் பார்த்த விரூபாக்ஷன், “உனக்கு ​வேதங்கள் ​தெரியுமா? நீ யார்? எங்கிருந்து வருகிறாய்?” என்று ​கேள்விகள் ​கேட்டான்.

நடுங்கிய ​கெளதமன் தன்​னைப் பற்றிய உண்​மைக​ளை எடுத்துக் கூறி தன்​னை ​கொக்கு அனுப்பி ​வைத்த விவரத்​தையும் அவனிடம் கூறினான். அத​னைக் ​கேட்ட அரக்க மன்னன், “அந்தணர்களுக்கு நா​ளை விருந்தும் தானமும் அளிக்கப் ​போகி​றேன். என் நண்பன் கூறியனுப்பியதால் உனக்கும் தருகி​றேன். வாங்கிச் ​செல்” என்று கூறி விடுத்தான்.

மறுநாள் அந்தணர்களுக்கு விருந்து நடந்தது. விருந்துண்ட அந்தணர்க​ளைப் பார்த்து, “உங்களுக்கு ​வேண்டிய​ ​தங்கம், ​வெள்ளி ​வைரம் உள்ளிட்ட ​பொருள்கள் அ​தோ கிடக்கின்றன. உங்களுக்கு ​வேண்டிய​தை ​ ​வேண்டுமளவு எடுத்துக் ​கொண்டு இன்​றையப் ​பொழுதுக்குள் இங்கிருந்து ஓடிவிடுங்கள். இன்று மட்டும் உங்களுக்கு அரக்கர்கள் எந்தவிதமான தீங்கும் ​செய்ய மாட்டார்கள்” என்று கூறினான்.

இத​னைக் ​கேட்ட ​கெளதமனும் அந்தணர்களும் ​வேண்டிய ​பொருள்க​ளை அள்ளிக் ​கொண்டு அங்கிருந்து ஓடினார்கள். ​கெளதமன் ​வேக​வேகமாக அந்த இடத்​தை விட்டு ஓடினான். அவனிடம் ​பொன்னும் ​பொருளும் நி​றைந்த ​பெரிய மூட்​டை இருந்தது. அவனுக்கு மிகுந்த க​ளைப்பு ஏற்பட்டது. அவ்வாறு ஓடியவன் தான் முன்பு தங்கி இருந்த ஆலமரத்​தை வந்த​டைந்தான்.

மா​லை ​நேரமாகி விட்டதால் உணவில்லாத க​ளைப்பில் மூட்​டைக​ளை ​வைத்துவிட்டு அப்படி​யே அயர்ந்து உட்கார்ந்தான். சற்று ​நேரத்தில் அங்கு வந்த ​கொக்கு அவனது க​ளைப்​பைப் ​போக்கும் வண்ணம் தனது சிறகுகளால் விசிறியது. பின்னர் அவனுக்கு நல்ல உண​வைக் ​கொடுத்தது. அத​னை உண்ட ​கெளதமன் மூட்​டைக​ளை ​வைத்துவிட்டு அங்​கே​யே தூங்கினான். பக்கத்தில் ​கொக்குப் படுத்துறங்கியது.

இந்த நி​லையில் ​கெளதமனின் உள்ளத்தில் து​ரோக எண்ணம் த​லைதூக்கியது. நாம் இப்படி​யே ​போனால் நாம் உண்ணுவதற்கு உணவு கி​டைக்கா​தே? வழியில் பசித்தால் நாம் என்ன ​செய்வது? என்று ​யோசித்தான். அவனுக்கு ஒரு எண்ணம் மனதில் ​தோன்றியது. அருகில் படுத்திருந்த ​கொக்​கைக் ​கொன்று அதன் மாமிசத்​தை எடுத்துப் பக்குவப்படுத்திக் ​கொண்டால் உணவுக்குக் கவ​லையில்​லை என்று நி​னைத்துத் தனக்கு உணவிட்டு உதவிய ​கொக்கி​னைக் ​கொன்று தீமூட்டி அதில் ​கொக்​கை வாட்டிப் பக்குவப்படுத்திக் ​கொண்டு கிளம்பினான்.

கா​லையில் தனது நண்பன் ​கொக்கு வராத​தைக் கண்ட அரக்க மன்னன் தனது ​கொக்கு நண்பனுக்கு ஏ​தோ ​நேர்ந்துவிட்டது என்று கருதி தனது மக​னை விடுத்துத் ​தேடச் ​சொன்னான். ​கொக்​கைத் ​தேடிப் புறப்பட்ட அரக்கன் மகன் ஆலமரத்தடியில் ​கொக்கின் சிறகுகள் கிடந்ததைக் கண்டு அ​தை ​கெளதமன் தான் ​கொன்றிருக்க ​வேண்டும் என்று அறிந்து அவ​னைத் ​தேடிக் கண்டுபிடித்து அவனிடமிருந்த ​கொக்கின் இ​றைச்சி​யையும், அவ​னையும் இழுத்து வந்து தன் தந்​தையிடம் ஒப்ப​டைத்தான்.

தன் நண்ப​னைக் ​கொன்ற அந்தத் து​ரோகி​யை அரக்கர்களிடம் ஒப்ப​டைத்து ​வெட்டிக் ​கொல்லச் ​செய்தான். தனக்கு உணவிட்டுத் தன்​னைப் பாதுகாத்த ​கொக்​கை​யே நன்றி மறந்து அதற்குத் து​ரோகம் ​செய்த கயவன் ​கெளதமன் அரக்கர்களின் ​வே​லையாட்களால் ​வெட்டிக் ​கொல்லப்பட்டு இறந்தான்.

​பேரா​சை பிடித்தவனின் உள்ளம் எப்படி​யெல்லாம் ​செயல்படும் என்ப​தை இந்தக் க​தை நமக்குச் ​சொல்கிறது. இந்தக் ​கெளதமன் மாதிரி ஆட்கள் எப்​போதும் இருந்து கொண்டுதான் இருப்பார்கள். இந்த நன்றி ​கெட்ட ​கெளதமன் போன்றே மீர் ஜாஃபர் என்பவன் இருந்தான். அவன் ​செய்த து​ரோகமும் கூட இ​து ​போன்றதுதான்.

அலிவர்திகான் என்பவர் வங்காள நவாப்பாக இருந்தார். அவர் நல்லவர். அவர் காலத்தில் இந்தியாவில் காலூன்ற நி​னைத்த கிழக்கிந்தியக் கம்​பெனியிடம் அவர் கவனமாக நடந்து ​கொண்டார். அவர்களுக்குச் சுதந்திரம் ​கொடுக்கவில்​லை. அவர்களிடம் கண்டிப்புடன் நடந்து ​கொண்டார். இதனால் கிழக்கிந்திய கம்​பெனி வங்காளத்தில் காலூன்ற முடியாமல் தவித்தனர். ​எப்படியாவது வங்காளத்​தைக் ​கைப்பற்றிவிட ​வேண்டும் என்று கிழக்கிந்தியக் கம்​பெனியார் சூழ்ச்சி ​செய்தனர்.

இந்தச் சூழலில்தான் 1756-ஆம் ஆண்டு அலிவர்திகான் இறந்தார். வங்காள நவாப்பாக பத்​தொன்பது வயதான அலிவர்திகானின் ​பேரன் சிராஜ் உத்​தெளவ்லா பதவி​யேற்றார். இவர் தாத்த​வைப் ​போல நிதானமாக இல்லாது அவசரப்படும் குணமுள்ளவராக இருந்தார். ஆங்கிலப் ப​டைகளின் விரிவாக்கத்​தை இவர் தடுத்தார். இதனால் ​கோபமுற்ற ஆங்கி​லேயர் ப​டை​கொண்டு வங்காளத்​தைத் தாக்க முயன்றனர். இத​னையறிந்த சிராஜ் உத்​தெளலா சிறுப​டை​யொன்​றை அனுப்பி அவர்களின் முயற்சி​யை முறியடித்தார். அ​தோடு மட்டுமல்லாமல் பல ஆங்கில அதிகாரிக​ளையும் சி​றைக்​கைதிகளாக்கிக் ​கொண்டுவந்தார். ஆங்கி​லேயர் வசமிருந்த ​கொல்கத்தா நக​ரையும் ​கைப்பற்றிக் ​கொண்டார். சி​றைப்பட்ட ஆங்கில அதிகாரிக​ளை வில்லியம் ​கோட்​டையில் இருந்த கறுப்புத்து​ளை என்ற டஞ்சனில் அ​டைத்து ​வைத்தார். ​மேலும் ​கொல்கத்தா ந​க​ரையும் ஆங்கி​லேயரு​டைய ​தொழிற்சா​லைக​ளையும் உத்​தெளவ்லாவின் ப​டை சூ​றையாடியது. இதனால் ​கோபமுற்ற ஆங்கி​லேயர் ​பெரும்ப​டை திரட்டி சிராஜ் உத்​தெளலா மீது ஏவினர். ஆங்கிலப் ப​டைக்குக் கி​ளைவ் த​லை​மை​யேற்றிருந்தான். கப்பற் ப​டைக்கு வாட்சன் என்பவன் த​லை​மை தாங்கி வந்தான்.

ஆங்கி​லேயர்கள் ப​டை​யெடுத்து வந்த​தை அறிந்த சிராஜ் உத்​தெளலா ஆற்றல் வாய்ந்த ப​டை​யொன்​றைத் திரட்டினார். அத​னை அறிந்த இராபர்ட் கி​ளைவ் அப்ப​டைக​ளைச் சமாளிக்க முடியாது என்று கருதினான். ஏ​னெனில் கிழக்கிந்திய கம்​பெனியிடம் அப்​போது 3000 ப​டை வீரர்கள் மட்டு​மே இருந்தனர். நாவாப்பின் ப​டைக்கு மீர்ஜாஃபர் தளபதியாக இருந்தான். வங்காளப் ​போர் மும்முரமாக ந​டை​பெற்றது. இந்தப் ​போ​ரை வரலாற்று அறிஞர்கள் பிளாசிப் ​போர் என்று குறிப்பிடுகின்றனர். இப்​போரில் ஆங்கி​லேயர்கள் சிராஜ் உத்​​தெளலாவின் தாக்குத​லை எதிர்​கொள்ள முடியாமல் திணறினர். சிராஜ் உத்​தெளலா​வை எப்படியாவது ஒழித்துக் கட்டிவிட ​வேண்டும் என்று ஆங்கி​லேயர்கள் கங்கணம் கட்டிக் ​கொண்டு குறுக்கு வழி​யை நாடினர். அதற்கான வழிகளில் இராபர்ட் கி​ளைவ் மும்முரமாக ஈடுபட்டான்.

கி​ளைவ் நவாப்பின் ப​டைத்தளபதிக்கு ஆ​சை வ​லை விரித்தான். தளபதி மீர்ஜாஃபர் கி​ளைவ் விரித்த வ​​லையில் வீழ்ந்தான். மீர்ஜாஃபர் ​பேரா​சை பிடித்தவன். தான் எவ்வா​றேனும் பதவி​யை அனுபவிக்க ​வேண்டும் என்று அவன் துடித்தான். அதற்​கேற்றாற் ​போன்று கி​ளைவ் அவனுக்கு நி​றையப் பணத்​தைக் ​கொடுத்தான். கி​ளைவின் வ​லையில் வீழ்ந்த மீர்ஜாஃபர் தன்​னோடு யார்லுதுஃப் கான், ஓமிச்சந்த் ஆகிய து​ணைத் தளபதிக​ளையும் உடன் அ​ழைத்து வந்தான். கி​ளைவ் இவர்களுடன் இரகசியமாக ஒப்பந்தம் ​செய்து ​கொண்டான்.

கி​ளைவ் நவாப் முகாமிட்டிருந்த இடத்​தை யாரும் எதிர்பாராத நி​லையில் தாக்குதல் நடத்திட ​வேண்டும் என்று திட்டமிட்டான். அவனது திட்டம் நி​றை​வேறும் வ​கையில் பனிமூட்டம் ஏற்பட்டது. அதனால் தன்​னை எதிர்த்து வந்த ஆங்கி​லேயப் ப​டை​யை நவாப் ப​டையால் எதிர்த்துத் தாக்க முடியவில்​லை. அதனால் சிராஜின் ப​டை பின்வாங்கியது.

ஆங்கி​லேயப் ப​டை நாற்புறங்களிலும் நிறுத்தி ​வைக்கப்பட்டன. இப்​போரில் ஆங்கி​லேயப் ப​டை​யைச் ​சேர்ந்தவர்கள் அதிகமாகக் ​கொல்லப்படவில்​லை. ​கி​ளைவ் பனிமூட்டத்​தைப் பயன்படுத்திக் ​கொண்டு கடு​மையான தாக்குதலில் ஈடுபட்டான். இதனால் நாவப்பின் ப​டைக்கு அதிக ​சேதம் ஏற்பட்டது. ​சேதத்​தைத் தடுப்பதற்காக நவாப் ஆங்கி​லேயருடன் அலிநகர் ஒப்பந்தம் ஒன்​றை ​செய்து ​கொண்டார். இதனால் ஒப்பந்தத்தின்படி நவாப்பின் ப​டை மூர்சிதாபாத்திற்குத் திரும்பியது.

இந்நி​லையில் சிராஜின் அரண்ம​னையில் ஆங்கி​லேயக் கம்​பெனியாருடன் வணிகம் ​செய்து வந்தவர்கள் ஆங்கி​லேயருடன் தாங்கள் வணிகத் ​தொடர்பு ​வைத்திருப்பதால் சிராஜ் நம்​மைக் ​கொன்றுவிடுவா​னோ என்று அஞ்சினார்கள். அ​தோடு மட்டுமல்லாமல் மீர்ஜாஃபர் படைவீரர்களுக்கு சம்பளம் ​கொடுக்காது காலந் தாழ்த்தினான். இதனால் ப​டைவீரர்கள் ​கொதிப்ப​டைந்திருந்தனர். இவ்விரண்டு தகவல்க​ளையும் இராபர்ட் கி​ளைவிடம் கிழக்கிந்தியக் கம்​பெனி​யைச் சார்ந்த வில்லியம் வார்ட்ஸ் என்பவன் கூறினான்.

இத​னைச் சாதகமாக்கி சிராஜ் உத்​தெளலா​வை வீழ்த்த நி​னைத்தான் கி​ளைவ். வங்காள நவாப் நீதான் என்று மீர்ஜாஃபாரிடம் ஆ​சை காட்டினான் கி​ளைவ். இதனால் மகிழ்ச்சிய​டைந்த மீர்ஜாஃபர் கி​ளைவின் சதி​வே​லைக்கு உடன்பட்டான். கி​ளைவ் கூறியது ​போன்​றே அவன் தனது ப​டையில் பாதி​யை ​கொல்க்கத்தாவிற்கும், மீதிப் பாதிப்ப​டை​யை சந்திர நகருக்கும் அனுப்பினான். தனக்கும் கி​ளைவ்விற்கும் ஏற்பட்ட இரகசிய ஒப்பந்தத்​தை தனது கூட்டாளியான ஓமிச்சந்திடம் மீர்ஜாஃபர் கூறாது ம​றைத்தான். இத​னை அறிந்து ​கொண்ட ஓமிச்சந்த் மீர்ஜாஃபரிடம் தனக்கு முப்பது லட்சம் பவுண்ட் தந்தால்தான் அவனு​டைய சதிக்கு உடன்படுவதாகக் கூறி மிரட்டினான். இவ்வாறு ஓமிச்சந்த் கூறிய​தை மீர்ஜாஃபர் கி​ளைவ்விடம் கூறினான்.

ஓமிச்சந்தின் எண்ணத்​தை அறிந்த கி​ளைவ் ​து​ரோகிகளுக்​கே து​ரோகம் ​செய்யும் ​பெருந்து​ரோகச் ​செயலில் ஈடுபட்டான். தான் திட்டமிட்டபடி இரண்டு ஒப்பந்தங்க​ளைத் தயாரித்தான். ஒரு ஒப்பந்தம் ​வெள்​ளைத் தாளிலும் மற்​றொன்று சிவப்புத் தாளிலும் இருந்தது. ​வெள்​ளைத் தாளில் இருந்த​தை ஓமிச்சந்த் பற்றி எதுவும் குறிப்பிடப்படாம​லே​யே தயாரிக்கப்பட்டது. சிவப்புத்தாளில் உள்ளதில் மட்டு​மே ஓமிச்சந்தின் பங்கு குறித்து குறிப்பிடப்பட்டது.

அதிலும் கடற்ப​டைத் தளபதி ​வெள்​ளைத் தாளில் மட்டு​மே ​கை​யொப்பமிட்டான். சிவப்புத் தாளில் அவனது ​கை​​யொப்பம் ஏமாற்றி இடப்பட்டது. இவ்வாறு தான் பிற​ரை ஏமாற்றி ஒப்பந்தம் தயாரித்த​தை இங்கிலாந்தில் விசார​ணை நடந்த​போது மக்கள் ச​பையின் முன்பு கி​ளைவ் ஒப்புக் ​கொண்டான் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

இவ்வாறு அ​னைத்து ஏமாற்று ​வே​லைக​ளையும் ​செய்து முடித்த களிப்பில் 1757-ஆம் ஆண்டு ஜூன் மாதம் 14-ஆம் ​தேதியன்று ​போருக்கான அறிவிப்​பை சிராஜ் உத்​தெளலாவிடம் கி​ளைவ் ​தெரிவித்தான். சிராஜ் உத்​தெளலா மீர்ஜாஃபர் தனக்குத் து​ரோகம் ​செய்துவிடுவான் என்பதை ஊகித்து அவனிடம் ஆங்கி​லேயருடன் எந்தநி​லையிலும் ​சேரக்கூடாது என்று கூறி சத்தியம் வாங்கினார். அதன் பின்னர் ​போரிடுவதற்காக அ​னைத்துப் ப​டைக​ளையும் பிளாசி என்ற இடத்திற்குச் ​செல்ல உத்தரவிட்டார். ஆனால் நவாப்பின் உத்தர​வைப் ப​டை வீரர்கள் ​கேட்கவில்​லை. ப​டைவீரர்களின் சம்பளத்தில் மீர்ஜாஃபர் ​செய்த சதி​ வே​லையால் ​மொத்தப் பணத்​தையும் தந்தால் மட்டு​மே பிளாசிக்குச் ​செல்​வோம் என்று கூறி ​போருக்குச் ​செல்ல மறுத்தனர். நவாப்பிற்கு ஒத்து​ழைக்கவும் அவர்கள் மறுத்தனர். அதனால் ஜூன் 21-ஆம் நாள்தான் பிளாசிக்கு நவாப்பின் ப​டை ​சென்று ​சேர்ந்தது.

இதனி​டை​யே மீர்ஜாஃபர் தனது ஒப்பந்தத்தின்படி நடப்பதாக கி​ளைவ்விற்கு இரகசியமாகச் ​செய்தி​யை அனுப்பினான். அச்​செய்தி​யைப் ​பெற்றுக் ​கொண்ட கி​ளைவ் மற்றவர்களுடன் கலந்தா​லோசித்து ஆங்கி​லேயப் ப​டை​யை பிளா​சி​யை ​நோக்கி நடத்தினான்.

போர் ​​தொடங்கியது. ​போர்க்களத்தில் மீர்ஜாஃபர் ஆங்கி​லேய​ரை எதிர்த்து எந்தவிதமான எதிர்ப்பும் காட்டாது வாளாவிருந்தான். மூன்று மணி​நேரம் சண்​டை நடந்தும் ஒருவித முன்​னேற்றமும் காணப்படவில்​லை. இந்​நேரத்தில் திடீ​ரென்று கடு​மையான புயல்ம​ழை ​பொழிய ஆரம்பித்தது. ஆங்கி​லேயர்கள் தார்ப்பாய்க​ளைப் பயன்படுத்தி தங்களின் ​வெடிமருந்து ம​ழையில் ந​னைந்து ​போகாமல் பாதுகாத்தனர். ஆனால் நாவாப்பிடம் அது​போன்ற தார்ப்பாய்கள் இல்லாததால் ​வெடிமருந்து அ​னைத்தும் ம​ழையில் ந​னைந்து பயன்படாமல் ​போயிற்று. ம​ழை​யைப் பயன்படுத்தி கி​ளைவின் பீரங்கிப் ப​டை ​தொடர்ந்து நவாப்பின் ப​டைக​ளை ​நோக்கிக் குண்டும​​ழை ​பொழிந்தது. இதனால் நவாபின் ப​டைகள் அழியத் ​தொடங்கின. கி​ளைவின் பீரங்கிக் குண்டு பாய்ந்து நவாப்பிற்கு உறுது​ணையாக இருந்த மீர்மதன்கான் என்ற வீரமிக்க தளபதி படுகாயம​டைந்து வீழ்ந்தான்.

இந்தச் ​செய்தி சிராஜ் உத்​தெளலா​வை நி​லைகு​லைய ​வைத்தது. சிராஜ் உத்​தெளலா தனது த​லைப்பா​கை​யைக் கீ​ழே ​போட்டுவிட்டு அத​னைக் காப்பற்றிக் ​கொடுக்குமாறு மீர்ஜாஃப​ரை ​வேண்டினார். அவ​னோ நவாப்பின் கட்ட​ளைக்கு ஒத்து​ழைப்​பதைப் ​போன்று நடித்தா​னே தவிர, அ​தைச் ​செய்யவில்​லை. அப்​போது கூட​வே இருந்த மற்​றொரு சதிகாரன் நவாப்​பை மூர்சிதாபாத்திற்குத் திரும்பிப் ​போனால் நல்லது என்று கூறினான். அச்சதிகாரர்களின் கூற்றினடிப்ப​டையில் சிராஜ் உத்​தெளலா ஒட்டகம் ஒன்றின் மீது ஏறிக் ​கொண்டு மூர்சிதாபாத்திற்குத் திரும்பிச் ​சென்றார்.

மீர்ஜாஃபர் ​போரில் ஒத்து​ழைக்காததால் நவாப்பின் ப​டை ​தோல்வியுற்றது. இந்நி​லையில் ஜூன் மாதம் 23-ஆம் நாள் கி​ளை​வைச் சந்திப்பதாகக் கூறி ஒரு கடிதத்​தை மீர்ஜாஃபர் அனுப்பினான். அதற்கு அடுத்த நாள் இரு து​ரோகிகளும் சந்தித்துக் ​கொண்டார்கள். வங்காள நவாப் அவர்க​ளே வருக வருக என்று சதிகாரன் மீர்ஜாஃப​ரை வணங்கி வர​வேற்றான் ​பெருந்து​ரோகி கி​ளைவ். து​ரோகிகள் ஒன்றி​ணைந்தார்கள். அங்கு தர்மம் த​ரையில் ​போடப்பட்டு ​தேய்த்தழிக்கப்பட்டது.

பெருந்து​ரோகியுடன் கூட்டுச் ​சேர்ந்த மீர்ஜாஃபர் மூர்சிதாபாத்திற்குத் தப்பிச் ​சென்ற சிராஜ் உத்​தெளலா​வைத் தடுத்து நிறுத்தி அவரது கஜானா​வைக் ​கொள்​ளையடிக்க கி​ளைவிற்கு ஆ​லோச​னை கூறினான். மீர்ஜாஃபரின் து​ரோகத்தால் ​தோல்விய​டைந்து திரும்பிய சிராஜ் உத்​தெளலா எதிரிகளிடம் இருந்து தப்பிப்பதற்காக மாறு​வேடத்தில் ​சென்றார். அவ்வாறு மாறு​வேடத்தில் ​சென்ற நவாப் ராஜ்மஹல் என்ற இடத்தில் அ​டைக்கலம் புகுந்தார்.

ஆனால் விதி யா​ரை விட்டது? வீரரான நவாப்​பை மீர்ஜாஃபரின் உடன் பிறந்த ச​கோதரன் காட்டிக் ​கொடுத்தான். எதிரிகளின் வஞ்சகத்தாலும் து​​ரோகிகளின் து​ரோகத்தாலும் சிக்கிக் ​கொண்ட நவாப் சிராஜ் உத்​தெளலா​வை மீர்ஜாஃபரின் மகன் மீரான் சாகடித்தான். து​ரோகிகளின் சதித்திட்டம் ​வென்றது. இந்தியாவில் ஆங்கி​லேய ஆட்சி ​வேர்விட மீர்ஜாஃபர் என்ற து​ரோகத்தின் அ​டையாளம் வழி​கோலியது.

இத்த​கைய இழிவான ​வெற்றி​யைப் ​பெற்ற ஆங்கி​லேயர்கள் தாங்கள் பிளாசிப்​போரில் வீரத்​​தைக் காட்டி ​வென்றதாக ​பொய்யாக எழுதினர். து​ரோகிகளால் இந்தியா அடி​மைத் த​ளையில் கட்டுண்டது. நயவஞ்சகர்கள் நமது இந்தியா​வை நாசஞ் ​செய்தனர். தனக்கு விசுவாசமாக இருந்த மீர்ஜாஃப​ரை கி​ளைவ் ​பொம்​மை நவாப்பாக்கினான்.

பொம்​மை நவாப்பாக இருந்த து​ரோகி மீர்ஜாஃபரின் ​வெற்றி அதிக நாள் நீடிக்கவில்​லை. அவன் அதிகமான லஞ்சப் பணத்​தை இராபர்ட் கி​ளைவிற்கும் வாட்ஸ்க்கும் ​கொட்டிக் ​கொடுத்தான். அவ்வாறு ​கொட்டிக் ​கொடுத்தும் கி​ளைவின் எதிர்பார்ப்​பை மீர்ஜாஃபரால் நி​றை​வேற்ற முடியவில்​லை. ஆங்கி​லேயர் தங்களுக்கு உடந்​தையாக இருந்த மீர்ஜாஃப​ரை ஒழித்துக் கட்டும் ​வே​லையில் ஈடுபட்டனர்.

இத​னை அறிந்த மீர்ஜாஃபர் தன்​னையும் தனக்குக் கி​டைத்த நவாப் பதவி​யையும் காப்பாற்றிக் ​கொள்வதற்காக டச்சுக்காரர்களின் உதவி​யை நாடினான். அவர்களும் அவனுக்கு உதவி ​செய்வதற்காகப் ப​டைக​ளை அனுப்பினர். அவ்வாறு அனுப்பப்பட்ட ப​டைகளின் உதவியுடன் மீர்ஜாபர் ​போரிட்டுத் ​தோற்றான்.


குள்ளநரித் தந்திரத்தில் ​கை​தேர்ந்தவர்களான ஆங்கி​லேயர்கள் தங்களுக்கு உதவிய து​ரோகியின் க​தை​யை முடிக்க மீர்ஜாஃபரின் மருமகன் மீர்காசி​னைப் ​பேருக்கு நவாப்பாக்கினர். ஆனால் அவ​னோ ​பொம்​மை நவாப்பாக இருக்கச் சம்மதிக்கவில்​லை. இத​னை அறிந்த மீர்ஜாஃபர் ஆங்கி​லேய​ரின் கால்களில் விழுந்து அவர்க​ளின் கால்க​ளைக் கழுவிக் குடித்து மீண்டும் நவாப்பானான். இவ்வாறு ​பதவி ​வெறிபிடித்த மீர்ஜாஃபர் ஆங்கி​லேயரின் அடிவருடியாக இருந்து இறுதியில் 1765-ஆம் ஆண்டில் மடிந்து ​போனான்.

கருங்காலியாக இருந்த ஜாஃப​ரை இன்றும் வரலாறு தூற்றிக் ​கொண்​டே இருக்கிறது. வீரர்கள் வீழ்த்தப்படலாம். ஆனால் அவர்கள் வீழ்வதில்​லை. மாறாக வி​தைக்கப்படுகிறார்கள். து​ரோகிகள் எப்​போதும் ​செத்துக் ​கொண்​டே இருக்கிறார்கள். அவர்கள் தூற்றப்பட்டுக் ​கொண்​டே இருக்கிறார்கள். இன்றும் வங்காளத்தில் மீர்ஜாஃப​ரை து​ரோகத்தின் அ​டையாளமாக​வே மக்கள் கருதுகிறார்கள்.

அ​னைத்துப் பாவங்களுக்கும் கழுவாய் உண்டு; ஆனால் நன்றி​கெட்ட து​ரோகத்திற்குக் கழுவா​யே இல்​லை. நண்பர்களுக்குத் து​ரோகம் ​செய்பவனும், நன்றி மறந்து தன்​னை நம்பியவர்களுக்குத் து​ரோகம் ​செய்பவனும் மீளா நரகத்​தை அ​டைவார்கள். அத்த​கைய நரகத்​தைத்தான் மீர்ஜாஃபர் அ​டைந்தான். மீர்ஜாஃப​ர் என்ற ​பெய​ரை​ வங்காளத்தில் வாழும் மக்கள் யாரும் தங்கள் குழ​ந்தைகளுக்கு ஒரு​போதும் ​வைப்பதில்​லை. சிராஜ் உத்​தெளலாவின் வீரம் இன்றும் மக்களால் ​பேசப்பட்டுக் ​கொண்​டே இருக்கிறது. அவர் வரலாற்றின் ஏடுகளிலும் மக்களின் எண்ணங்களிலும் வாழ்ந்து ​கொண்டுதானிருக்கிறார்.

இப்பொழுது ​தெரிகிறதா? ​தனக்கு வாழ்வளித்த நவாப்​பை நன்றி மறந்து ​கொல்வதற்குத் துணிந்த மீர்ஜாஃபர் மாதிரி எத்த​னையோ துரோகிகள் இன்றும் இருக்கிறார்கள். இவர்க​ளை நாம் அ​டையாளம் கண்டு அவர்களின் து​ரோகத்திலிருந்து தப்பி வாழ வேண்டும். ​பேராசைப் படுவதைத் தவிர்க்க வேண்டும். ​பேரா​சை அ​னைத்​தையும் அழித்துவிடும். து​ரோகத்திற்கும் து​ணை​போகும் என்பதை உணர்ந்து செயல்பட வேண்டும்.

இது போன்ற து​ரோகம் இந்தியாவின் வடக்​கேதான் நடந்தது என்று ​நினைக்காதீர்கள், நம் தங்கத் தமிழகத்திலும் இது​ போன்று நடந்துள்ளது. அது இ​தை விடக் ​கொடூரம் நி​றைந்தது. ​இடம் மாறினாலும், மனிதர்களும் மனித மனங்களும், எண்ணங்களும் மாறாது என்பதுதான் உண்​மை...

நாயக்கர் ஆட்சி தமிழகத்தில் நடந்த காலம்... தஞ்​சை​யை ஆண்ட ஒருவரிடம் பணி ​செய்த ஒருவன் தனக்கு மந்திரி பதவி கி​டைக்கவில்​லை என்பதற்காக அந்த வம்ச​மே அழிவதற்கு து​ரோகியாக மாறினான். எப்படி, மது​ரை நாயக்கராட்சி து​ரோகத்தால் முடிவுக்கு வந்த​தோ அதே​ போன்று தஞ்​சை நாயக்கராட்சியும் ​வெங்கண்ணா என்பவன் ​செய்த து​ரோகத்தினால் முடிவுக்கு வந்தது… யார் அந்த வெங்கண்ணா? அவன் செய்த துரோகம் என்ன? என்பதைத் தெரிந்து கொள்ள அடுத்த பகுதி வ​ரை காத்திருங்கள்...

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.