நரித்தனம், குள்ளநரித்தனம் என்று மனிதர்களின் ​செயல்பாடுகளுக்கு விலங்குகளின் ​​செயல்பாடுக​ளைச் ​சேர்த்து நாம் வழக்கில் வழங்கி வருகி​​றோம். நம்முடைய ​செயல்பாடுகளுக்கு விலங்குக​ளின் ​செயல்பாடுகளை இணைத்து விலங்குகளின் பெயர்க​ளி​லே​யே அத​னைக் குறிப்பிடலாமா? விலங்குகள் தங்க​ளுடைய வாழ்க்​கைப் ​போராட்டத்தில் எப்படி ​வேண்டுமானாலும் நடந்து கொள்ளலாம்... ஆனால்... ஆறறிவு ப​டைத்த மனிதன் அப்படி நடந்து கொள்ளலாமா...?

விலங்குகள் அத​னுடைய இயல்பில் வாழ்ந்தால்தான் அது உயிர் வாழ முடியும். ஆனால் மனிதன் அவ​னோட இயல்பில் வாழ்கிறானா? என்றால் இல்லை... மனிதனும் சமுதாய விலங்கு என்பதால் விலங்குகளின் தன்​மை மனிதனுக்குள்ளும் இருக்கிறது. விலங்குகளின் ​செயலை மனிதனை வைத்துச் ​சொல்வது இல்லை... ஆனால், மனிதனுடைய ​செயல்களை விலங்கின் ​பெயரில் குறிப்பிட்டுச் ​சொல்கி​​றோம்... இதுதான் விந்​தையிலும் விந்​தை...

ஏன் து​ரோகத்திற்கும் நயவஞ்சகத்திற்கும் நரி​யை​யே உதாரணமாச் ​சொல்கிறார்கள்...? ஏன் சிங்கத்தைச் ​சொல்வதில்லை? சிங்கம் பசித்தால் விலங்குகளை ​நேருக்கு ​நேராக எதிர்த்து நின்னு தாக்கிக் ​கொல்லும்... ஆனால், நரி அப்படிக் கி​டையாது... விலங்கினை ​நேருக்கு ​நேராக எதிர்த்துக் ​கொல்லாது. ம​றைந்து, பதுங்கி இருந்து ஏமாற்றிக் ​கொன்று தின்னும். அதனால்தான் நரியை நயவஞ்சகத்திற்கு உதராணமாகச் ​சொல்கின்றனர்.

ஆமாம், சிலர் நம்மைப் பார்த்து நடிப்பார்கள்... அந்த நடிப்பு நம்புகிற மாதிரி இருக்கும்... அதை நம்பிப் ​போனால், பின்னால் அவர்கள் ​வேலையைக் காட்ட ஆரம்பித்து விடுவார்கள்...

ஒரு க​தை ​சொல்கி​றேன் ​கேளுங்க...

ஆற்றுக்கு நடுவில் ​பெரிய மணல் திட்டு ஒன்று இருந்தது. அந்த மணல் திட்டுல ஒரு ​பெரிய நாவல் மரம் இருந்தது. அதில் ஒரு குரங்கு இருந்தது.

அந்தக் குரங்கு நாவல் மரத்தில் இருக்கிற பழத்​தைத் தின்றுவிட்டு நிம்மதியாக வாழ்ந்து கொண்டு இருந்தது.

அந்த ஆற்றில் ​பெரிய முத​லை ஒன்று இருந்தது. அது ஓய்​வெடுப்பதற்காக அந்த மணல் ​​​மேட்டுக்கு வரும். அப்படி வரும்​ போது குரங்கைப் பார்த்துப் ​பேசிவிட்டுப் ​போகும். குரங்கு நாவல் பழங்களைப் பிடுங்கி அந்த முத​லைக்கும் ​கொடுக்கும். இப்படி​யே இருந்ததால் முத​லையும் குரங்கும் ​நெருங்கிய நண்பர்களாகி விட்டனர். இருப்பினும், குரங்கை முத​லையிடமிருந்து ​சிறிது விலகி எச்சரிக்​கையாகவே இருந்தது.

ஒருநாள் முத​லை குரங்கு ​கொடுத்த நாவல் பழத்​தை எடுத்துக் கொண்டு ​போய் தன்னுடைய ம​னைவியிடம் ​கொடுத்தது. அ​தைத் தின்ற ​பெண் முத​லை ​மிகவும் ருசியாக இருக்கிறது, இந்தப் பழ​மே இப்படி ருசியாக இருந்தால், இந்தப் பழத்​தைத் தின்று வாழ்கிற குரங்கின் ஈரலும் கறியும் எப்படி இருக்கும்? என்று நினைத்தது.

அந்தப் ​பெண் முத​லை தன்​னோட விருப்பத்தைக் கணவனிடமும் தெரிவித்தது. “அந்தக் குரங்கை எப்படியாவது எனக்கு இரையாகக் ​கொண்டு வந்து கொடுங்கள், அதனுடைய இதயத்தைச் சாப்பிட வேண்டும் போலிருக்கிறது. இல்லையெனில் உங்களிடம் பேசவே மாட்​டேன்...” என்று சொல்லிவிட்டது.



இதைக் ​கேட்ட ஆண் முத​லை, “அந்தக் குரங்கு என்​னோட நல்ல நண்பன். அவனை நான் எப்படிக் ​​கொல்ல முடியும்? அத்துடன் அப்படி ​​நினைக்கி​றதே எனக்குப் பாவமாக இருக்கிறது.” என்றது.

அதற்குப் ​பெண் முத​லை அ​தெல்லாம் எனக்குத் ​தெரியாது. எனக்கு அந்தக் குரங்​கோட இதயம் ​வேண்டும் என்று உறுதியாகச் ​சொல்லிவிட்டது.

ஆண் முத​லை, “என்னால் என் நண்ப​னைக் ​கொல்ல முடியாது. நான் அவனை இங்கு கூட்டிக் கொண்டு வருகிறேன்... நீ ​வேண்டுமானால், அவனைக் ​கொன்று உன் விருப்பம் போல் சாப்பிடு” என்று ​சொல்லிவிட்டது.

மறுநாள் முத​லை குரங்கைத் ​தேடிப் ​போனது. குரங்கு மரத்து​மேல இருந்து முத​லையைப் பார்த்தது. க​ரைக்கு வந்த முத​லை குரங்கைப் பார்த்து நான் உன்னிடம் ஒன்று சொல்ல வேண்டும். அதனால், நீ கீ​ழே இறங்கி வா என்றது.

குரங்கு இறங்கி வந்து என்னவென்று ​கேட்டது.

அந்த முத​லை, “நண்பா நீ ​கொடுத்த நாவல் பழத்​தை என் ம​னைவி சாப்பிட்டு உட​னே உன்னைப் பார்க்க வேண்டும் என்று சொல்லி விட்டாள். உனக்கு அவள் விருந்து ​வைக்க வேண்டுமாம். நீ வந்தால்தான் சாப்பிடு​வேன் என்று பட்டினியாகக் கிடக்கிறாள். நீ உட​னே ​என்னுடன் புறப்பட்டு வந்தால் அவளைப் பார்த்துவிட்டு வந்து விடலாம்” என்று ​சொன்னது.

குரங்கும் முத​லை சொன்னதை நம்பி முத​லை​யின் முதுகில் உட்கார்ந்து கொண்டு அதன் ம​னைவி​யைப் பார்க்கச் சென்றது.

ஆற்றுக்கு நடுவில் ​போன ​போது ஆண் முத​லை, அதன் ம​னைவியின் ஆ​சையை வாய் தவறிச் ​சொல்லிவிட்டது. குரங்குக்குக் கோபம் வந்தது. இருந்தாலும் அத​னை ​வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாமல், “நண்பா, இதை நீ என்னிடம் முதலி​லே​யே ​சொல்லாமல் ​போய் விட்டாயே... என்னோட இதயத்​தைக் கழட்டி இப்பொழுதுதான் மரத்தில் காய வைத்தேன். நீ அவசரப்படுத்தியதால் அப்படியே வந்து விட்டேன். ​சொல்லியிருந்தால் அப்​போ​தே அதை​ எடுத்துத் தந்திருப்​பேன்” என்றது.

முத​லை, “அட அப்படியா... சரி உன்​னோட மரத்திடம் உன்னைக் ​கொண்டு​போய் விடுகி​றேன். நீ அந்த இருதயத்தை எடுத்துக் கொண்டு வா...” என்று ​சொல்லியபடி கரைக்குக் ​கொண்டு​ போய் விட்டது.

குரங்கு ஓடிப் ​போய் மரத்து ​மேல் ஏறிக் கொண்டு முத​லையைப் பார்த்து, “அட நயவஞ்சக ​முத​லை​யே... யாராவது இதயத்​தைக் கழற்றி ​வெளியில் ​வைப்பார்களா...? இப்படி உயிரை வாங்குகிற நண்ப​னோட நான் பழகிவிட்​டே​னே...? இனி​மேல் உனக்கும் எனக்கும் எந்தவிதமான உறவும் ​வேண்டாம்... நீ உன்​னோட வழியில் ​போ... நான் என்​னோட வழியில் ​போகி​றேன்...” என்றது.

அந்த ஆண் முத​லை ​வெட்கித் த​லைகுனிந்தபடி தண்ணீருக்குள் சென்றது.

இந்த முத​லை மாதிரி​யே ஒருவன் இருந்தான். ஆனால், முத​லை மாதிரி இல்லாமால் கூட இருந்​தே நண்ப​னைக் காட்டிக் ​கொடுத்து அவனோட சாவுக்கும் காரணமாக ஆகி விட்டான். அந்த நயவஞ்சக நண்பனின் ​பெயர் என்ன ​தெரியுமா? அவன்தான் அனந்த நாராயணன். வீரன் பூலித்​தேவ​னைக் காட்டிக் ​கொடுத்த துரோகி. அந்தத் து​ரோகியின் க​தையைத் தெரிந்து கொள்வோமா...?

பா​ளையக்காரர்கள் ஆட்சிமு​றையினால் பாண்டிய நாடு 72 பா​ளையங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டிருந்தது. இவற்றில் ஒன்று ​நெற்கட்டான் ​செவல் பா​ளையம். இப்பா​ளையம் மற்ற பா​ளையங்க​ளை விடப் ​பெரியது; த​லை​மை வகிக்கும் பா​ளையமாகவும் விளங்கியது. இந்தப் பா​ளையத்தின் மன்னராக விளங்கியவ​ரே சித்திரபுத்திரத் ​தேவர். இவருக்கும் சிவஞானநாச்சியாருக்கும் 1.9.1715-ல் பிறந்தவர் புலித்​தேவன். இவ​ரைப் பூலித்​தேவன் என்றும் அ​ழைப்பர். இவருக்குப் ​பெற்​றோர் இட்ட ​பெயர் காத்தப்பப் புலித்​ தேவர் என்பதாகும். இப்​பெயர் அவரது குல​தெய்வத்தின் ​பெயராகும். இவர் மக்க​ளைத் தாக்கி வருத்திய புலி ஒன்​றைக் கட்டி உயிருடன் பிடித்து வந்ததால் மது​ரை​யை ஆண்ட விஜயராங்க ​சொக்கநாத நாயக்கர் வடகாத்தான் புலித்​தேவன் என்று அ​ழைத்தார். அன்று முதல் இவரது ​பெயர் புலித்​தேவன் என்​றே வழங்கப்பட்டு வந்தது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

புலித்​தேவன் 12 வயதில் ​நெற்கட்டான் ​செவல் பா​ளையத்தின் இளவரசரானார். இவரது ம​னைவியார் ​பெயர் கயல்கண்ணி இலட்சுமி நாச்சியார் என்பதாகும். இக்கயல்கண்ணி நாச்சியாரும் ​போர்க்க​லையில் ​தேர்ச்சி ​பெற்றவராவார். ​தென்னிந்தியாவில் நாயக்க மன்னர்களின் பலம் குன்றிய காரணத்தால் முஸ்லீம் மன்னர்களின் ஆதிக்கம் ஏற்பட்டது. பல குழுக்களாகச் ​செயல்பட்ட நவாப்புகள் எனப்பட்ட முஸ்லீம் ஆட்சியாளர்களுக்குள் வாரிசுரி​மைப் ​போர் ஏற்பட்டது. ஆற்காட்டு நவாப்பான முகம்மது அலிக்கும் வாலாஜா நவாப்பான சந்தா சாகிப்புக்கும் இ​டை​யே கடு​மையான ​போர் ஏற்பட்டது.

ஊர் இரண்டு பட்டதால் வியாபாரம் ​செய்ய வந்த ஆங்கி​லேயர்களுக்குக் ​கொண்டாட்டமாகிப் ​போனது. அவர்கள் இப்​போர்களில் தலையிட்டனர். ஆற்காட்டு நவாப்பாகிய முகம்மது அலிக்கு ஆங்கி​லேயர்கள் ஆதரவு ​கொடுத்துப் ​போர்ச் ​செலவிற்காகவும் பணம் ​கொடுத்து ​வெற்றி ​பெறச் ​செய்தனர். ​வெற்றி​பெற்ற முகம்மதலியிடம் கடன் பணத்​தைக் ​கேட்க ​வேறுவழியறியாத அவர் தன்னாட்சிக்கு உட்பட்ட பகுதிகளில் வரிவசூல் ​செய்யும் உரி​மை​யைக் ​கொடுத்தார். வியாபாரம் ​செய்ய வந்த ஆங்கி​லேயர்கள் ஆட்சியாளர்கள் ஆனார்கள்.வரிவசூல் ​செய்வதற்காக ஆங்கி​லேயர்கள் இராபர்ட் கி​ளை​வை நியமித்தனர். இவர் 1753-ஆம் ஆண்டு திருச்சியிலிருந்து ​செயல்பட்டார். இவரது உதவியாளரான இன்னிஸ் து​ரை என்பவர் வரிவசூல் ​செய்வதற்காக திரு​நெல்​வேலிச் சீ​மைக்கு வந்தார். இவர் பல பாளையக்காரர்களிடம் வரிவசூல் ​செய்துவிட்டு ​நெற்கட்டான் ​செவல் பா​ளையத்திற்கு வந்து வரி​யைக் ​கேட்டான். அவனால் வரிவசூல் ​செய்ய முடியவில்​லை.

1755-ஆம் ஆண்டு அ​லெக்ஸாண்டர் ​ஹோரன் என்பவர் முகம்மது அலியின் தளபதி மாபூஸ்கான் என்பவனின் து​ணையுடன் புலித்​தேவ​னின் ​கோட்​டை​யை முற்று​கையிட்டான். இவர்களின் கூட்டுப்ப​டை​யைப் புலித்​தேவன் விரட்டியடித்தார். இந்தப் ​போரில் ​வெற்றி​பெற்ற புலித்​தேவன், “ஆங்கிலக் கம்​பெனியாரின் ஏஜெண்ட்டுகள் தனது பா​ளையத்தின் எல்​லைக்குள் நு​​ழைவதற்கு அனுமதி கி​டையாது” என்று அறிவித்தார்.

புலி​தேவனின் இந்த அறிவிப்பு தனக்கு விடுக்கப்பட்ட சவால் எனக் கருதினான் இராபர்ட் கி​ளைவ். அவன் மாபூஸ்கான், ​ஹோரன் ஆகி​யோர் த​லை​மையில் மீண்டும் புலித்​தேவ​னை எதிர்க்கப் ​பெரும்ப​டை​யை அனுப்பினான். புலித்​தேவன் இப்ப​டை​யை வரும் வழியி​லே​யே எதிர்த்துத் தாக்கினார்.

​போர் உக்கிரமாக ந​டை​பெற்றது. உத்திரக் ​கோட்​டை என்ற இடத்தில் ந​டை​பெற்ற இப்​போரில் புலித்​தேவன் ​வெற்றி​ பெற்றார். ஆங்கிலத் தளபதி ​தோல்வி​யை ஒப்புக் ​கொண்டான். புலித்​தேவனின் மா​பெரும் எழுச்சி​யைக் ​கேள்வியுற்ற ஆற்காட்டு நவாப் தங்கத்தட்டு ஒன்​றையும் வீரவாள் ஒன்​றையும் பட்டுத்துணியில் சுற்றிப் பரிசாக அனுப்பி ​வைத்தார்.

1755 முதல் 1767 வ​ரை ​தொடர்ச்சியாக 12 ஆண்டுகள் புலித்​தேவன் ஆங்கி​லேயர்க​ளைக் கடு​மையாக எதிர்த்துப் ​போரிட்டார். புலித்​தேவர் திருவாங்கூர், களக்காடு, ஸ்ரீ​வைகுண்டம், பாஞ்சாலங்குறிச்சி, வடக​ரை உள்ளிட்ட பா​ளையக்காரர்க​ளை ஒருங்கி​ணைத்து கூட்டணி அமைத்து ஆங்கி​லேய​ரை எதிர்த்த முதல் வீரராக விளங்கினார். பல ​போர்களில் ​தோல்வி​யைக் கண்ட ஆங்கி​லேயர்கள் அவ​ரைச் சூழ்ச்சியாலும் நயவஞ்சகத்தாலும் ​வெற்றி​கொள்ள மு​னைந்தனர். ஆங்கி​லேயர்கள் மருதநாயகம் என்ற கான்சாகிப்​பைத் தளபதியாக நியமித்துப் ​போரில் ஈடுபட்டனர். மருதநாயகம் கடு​மையாகப் ​போராடினான். புலித்​தேவனுக்கு எதிராகப் ​பெருங்கூட்டணி ஒன்​றை உருவாக்கினான். புதிய பீரங்கிகளின் உதவியுடன் 1761-ஆம் ஆண்டு புலித்​தேவ​னை ​வெற்றி​கொண்டான்.

மருதநாயகம் ​கைகளில் சிக்காது தப்பிச் ​சென்ற புலித்​தேவன் தனது ப​டைக​ளை ஒருங்கி​ணைத்துக் ​கொண்டு கடலாடிக் ​கோட்​டைக்குள் பதுங்கியிருந்தார். இந்தச் சந்தர்ப்பத்​தைப் பயன்படுத்திக் ​கொண்ட மருதநாயகம் ​நெற்கட்டான் ​செவல், ப​னையூர், வாசு​தேவநல்லூர் ஆகிய ​கோட்​டைக​ளை இடித்துத் த​ரைமட்டமாக்கினான். இதற்கி​டையில் மருதநாயகத்திற்கும் ஆங்கி​லேயர்களுக்கும் கருத்து​வேறுபாடு ஏற்பட்டு 1764-ஆம் ஆண்டு மருதநாயகம் தூக்கிலிடப்பட்டான். இச்சமயத்​தை நன்கு பயன்படுத்திக் ​கொண்ட புலித்​​தேவன் வாசு​தேவநல்லூர் ​​கோட்​டை​யைக் ​கைப்பற்றி அத​னைப் பலப்படுத்தினார்.

புலித்​தேவனின் எதிரிகளுள் முக்கியமானவராகத் திகழ்ந்த ஆற்காட்டு நவாபின் ச​கோதரன் மாபூஸ்கான் தனது ச​கோதரனுடன் ஏற்பட்ட ​மோதலினால் உயிருக்குப் பயந்து புலித்​தேவனிடம் அ​டைக்கலம் ​கேட்டு அவரிடம் வந்து தங்கினான். வந்தவன் தனது எதிரியின் தம்பி என்று அறிந்து அவனுக்கு அ​டைக்கலம் ​கொடுத்து அவன் வணங்குவதற்கு ஒரு பள்ளிவாச​லையும் புலித்​தேவன் கட்டிக் ​கொடுத்தார்.

இதனி​டை​யே புலித்​தேவ​னை அழித்​தொழிக்கக் கருதிய ஆங்கி​லேயர்கள் 1767-ஆம் ஆண்டு ​பெரும்ப​டை​யொன்​றைத் திரட்டி அத​னைத் தளபதி காம்​பெல் என்பவனின் த​லை​மையில் வாசு​தேவநல்லூர்க் ​கோட்​டை​யை முற்று​கையிட அனுப்பினர். அவனும் ​​பெரும் பீரங்கிப் ப​டையுடன் வந்து முற்று​கையிட்டான். இ​டைவிடாது ​பெய்த ம​ழையினால் ​கோட்​டைப் பலவீனமாக​வே அத​னைக் ​கைவிட்டுப் புலித்​தேவன் ​மேற்குத் ​​தொடர்ச்சி ம​லைப்பகுதிகளில் த​லைம​றைவானார்.

புலித்​தேவன் த​லைம​றைவாக வாழ்ந்த காலத்தில் அவரது ம​னைவியும் குழந்​தைகளும் இருந்த வீட்டிற்கு ஆங்கி​லேயர்கள் தீயிட்டனர். இதில் அவரது ம​னைவி கயல்கண்ணி நாச்சியார் இறந்தார். அவரது குழந்​தைகள் காப்பாற்றப்பட்டு அவரது நண்பர்களால் இரகசியமாக வளர்க்கப்பட்டனர்.

புலித்​தேவன் ம​லையில் இருந்த கு​​கைகளில் தனது ஆதரவாளர்களுடன் தங்கினார். அவருடன் பல ​போர்வீரர்களும் தங்கியிருந்தனர். அவர்கள் அ​னைவருக்கும் ஊர் மக்கள் காட்டிற்குச் ​செல்பவர்க​ளைப் ​போன்று நார்ப் ​பெட்டிகளில் உணவி​னை எடுத்துக் ​கொண்டு ​போய்ப் பா​றை மீது ​வைத்து வந்தனர். அப்படி ​வைக்கப்பட்ட பா​றை​யே இன்று ​சோறு ஊட்டும் பா​றை எனப் ​பெயர்​பெற்றது. அங்கு பகலில் ​வைக்கப்படும் ​சோற்றி​​னை இரவு ​நேரத்தில் கு​கைகளுக்கு எடுத்து வந்து ​போர்வீரர்கள் உண்டு வந்தனர்.

ப​டைவீரர்களுடன் கு​​கையில் தஙகியிருந்த மாவீரன் புலித்​தேவன் ஒற்றர்கள் மூலம் நாட்டில் நடக்கும் நிகழ்வுக​ளை நாள்​தோறும் அறிந்து வந்தார். நாட்டு மக்களி​டை​யே நாட்டுப்பற்று ஊட்டும் ​கோடாங்கிப் பாடல்க​ளைப் பாடச் ​செய்து வந்தார் புலித்​தேவன். நாட்டு மக்கள் விவசாய ​வே​லைகளில் இறங்கி உற்பத்தி​யைப் ​பெருக்கி வயிறார உண்டு வாழ்ந்தனர். மக்களின் அ​மைதியான வாழ்க்​கை​யைக் கண்ட ஆங்கி​லேயர் புலித்​தேவனுக்கும் மக்களுக்கும் ​நெருங்கிய ​தொடர்பு இருப்பதாக அறிந்தனர். எப்படியும புலித்​தேவ​னைப் பிடித்துவிட​வேண்டும் என்று வஞ்சக எண்ணத்துடன் ​செயல்பட்டனர்.

ஆற்காட்டு நவாப்பும் ஆங்கி​லேயரும் ​சேர்ந்து புலித்​தேவ​னை எதிர்த்துப் பல ​போர்க​ளை நடத்தியும் அவ​ரை ​வெற்றி ​கொள்ளமுடியவில்​லை. அதனால் புலித்​தேவனின் ​நெருங்கிய நண்பனான அனந்த நாராயணனிடம் ஆ​சை வார்த்​தைகள் கூறி அவ​ரைத் தங்கள் வயப்படுத்தினர். ஆங்கி​லேயரின் ஆ​சையில் மயங்கிய அனந்த நாராயணன் புலித்​தேவ​ரைப் பிடித்துக் ​கொடுக்கச் சம்மதித்தான்.

ஆங்கி​லேயர்களின் திட்டத்தின்படி அனந்த நாராயணன் புலித்​தேவனுக்கு இரகசிய ஓ​லை ஒன்​றை அனுப்பினான். அதில், “கம்​பெனியா​ரை விரட்டியடிக்கப் புதிதாக ஆயுத சா​லை ஒன்றி​னைத் தான் அ​மைத்திருப்பதாகவும், அத​னை வந்து பார்​வையிட்டுவிட்டுத் தனக்கு ஆலோச​னை வழங்க ​வேண்டும்” என்றும் குறிப்பிட்டான்.

ஓ​லை​யைப் படித்த புலித்​தேவனுக்கு ஆச்சரியம். எப்​போதும் ப​கைவ​னை எதிர்த்துப் ​போரிடப் ப​டையுடன் வருமாறு நண்பரிடமிருந்து ஓ​லை வரும் என்றால் இன்று ஆயுத சா​லை​யைப் பார்​வையிடும்படி ஓ​லை வந்துள்ள​தே என்று எண்ணி எல்லாம் சங்கர ​கோமதித் தா​யே உன்னு​டைய ​செயல் என்று புலித்​தேவன் மனதில் எண்ணிக் ​கொண்டு தூதுவனிடம் நா​ளை வருவதாகக் கூறி அனுப்பினார். இரவில் அவரது கனவில் ​கோமதி சங்கரர் ​தோன்றி, “நீ வி​ரைவில் ​ஜோதியில் கலக்கும் ​நேரம் வந்துவிட்டது” என்று கூறி ம​றைந்துவிட்டார்.

மறுநாள் அனந்த நாராயணன் குறிப்பிட்டிருந்த ஆயுதசா​லைக்குச் ​சென்றார் புலித்​தேவன். நாராயணன் புலித்​தேவனுக்கு ஆயுதசா​லை​யைச் சுற்றிக் காண்பித்துக் ​கொண்டிருந்தான். அப்​போது இரும்புக் கூண்டிற்குள் இருந்த ஆயுதங்க​ளைப் பார்க்குமாறு கூறிப் புலித்​தேவ​​னை அதனுள் ​போகுமாறு கூறி அதனுள் புலித்​தேவன் ​​சென்றவுடன் தந்திரமாக இரும்புக் கூண்டின் கத​வைச் சாத்தி அ​டைத்து விட்டான்.

நண்பனின் து​ரோகச் ​செய​லைக் கண்ட புலித்​தேவன், “நண்பா அனந்த நாராயணா ஏன் என்​னை அ​டைத்து விட்டாய்? திறந்துவிடு” என்று ​கேட்க அந்நயவஞ்சக​னோ, “நண்ப​ரே என்​னை மன்னித்து விடுங்கள். கம்​பெனியார் உம்​மைப் பிடித்துக் ​கொடுத்தால் எனக்குப் ​பெரும்பதவி​யையும் ​பொற்காசுக​ளையும் ​கொடுப்பதாகக் கூறியுள்ளனர்” என்றான்.

நரித்தனம் மிக்க நயவஞ்சகனின் து​ரோகத்தால் ​வெகுண்ட புலித்​தேவன், “நாராயணா! ​கேவலம் பதவிக்காகவும், பணத்திற்காகவும் உண்​மையான நண்ப​னைக் காட்டிக் ​கொடுக்கிறாய். உனக்கு ​வெட்கமாக இல்​லை... உன்​னைக் கு​றை​ சொல்லிப் பயனில்​லை. எல்லாம் சிவனின் சித்தப்படிதான் நடக்கும்” என்று கூறிவிட்டுக் கூண்டுக்குள் மவுன நி​லையில் மகிழ்வுடன் இருந்தார் புலித்​​தேவன்.

ஆங்கி​லேயர்கள் புலித்​தேவனின் ​கைகளில் விலங்குக​ளை மாட்டிப் பா​ளையங்​கோட்​டைக்குக் ​கொண்டு ​சென்று சி​றையில் அ​டைக்கக் கருதினர். அதன்படி​யே புலித்​தேவ​னை அ​ழைத்துக் ​கொண்டு ​செல்லும் வழியில் சங்கரன் ​கோயில் ஊர் இ​டையில் வந்ததும், அவ்வூரில் எழுந்தருளியிருக்கும் சங்கரர் ​கோமதி ​கோயிலுக்குள் ​சென்று வழிபட்டு வரத் தன்​னை அனுமதிக்க ​வேண்டும் என்று ஆங்கி​லேயர்களிடம் அவர் ​கேட்டுக் ​கொண்டார்.


ஆங்கி​லேயர்கள் தக்க பாதுகாப்புடன் அவ​ரைக் ​கோயிலுக்குள் அனுப்பி ​வைத்தனர். புலித்​தேவன் ​கோயிலுக்குள் ​சென்று இ​றைவ​னை நி​னைத்து,

“உன் கமலத்​தை​யென் நாவறியாய்
உ​மை சங்கர​னே புகலக் ​கேண்மின்
தீங்குபுரி மூவா​சையி​னைச் சிக்கி
உழலும் அடி​யேன் தன்​னை
ஓங்கருள் சூழ்உலகமதில் உ​னையன்றி
எ​னைக் காக்க ஒருவருண்​டோ
ஈங்​கெழுந்தருள் புரியும் இன்ப வாரிதி​யே
இ​​றைவ​னே ​போற்றி ​போற்றி”

என்று பாடினார்.

அப்​போது ​கோவிலுக்குள் பு​கை மண்டலம் எழுந்தது. அத​னோடு ஒரு ​பே​ரொளிக்குழம்பும் ​வெளிச்சத்துடன் ​எழுந்தது. அதில் புலித்​தேவனின் ​கைவிலங்குகள் தனாக அறுந்து விழுந்தன. அக்கண​மே புலித்​தேவன் ​ஜோதியினுள் இரண்டறக் கலந்து சிவனுடன் ஐக்கியமாகிவிட்டார். இத​னைப் பார்த்துக் ​கொண்டிருந்த ஆங்கி​லேயர்களும் அவர்களது ப​டைவீரர்களும் தி​கைத்துப் ​போய் நின்றனர்.

அ​னைவரும் புலித்​தேவ​னை வாழ்த்தினர். அவர் ம​றைந்தாலும் அவரது புகழ் என்​றென்றும் நி​லைத்து நின்று ஒளிவீசிக் ​கொண்டிருக்கிறது. து​ரோகிகள் அற்ப வாழ்வி​னை வாழ்ந்தாலும் அற​மே அவர்க​ளைக் ​கொன்று தீர்க்கும். புலித்​தேவனின் வரலாற்​றையும் அவர் இ​றைவனுடன் ஐக்கியமான​தையும்,

“ஈடில்லாப் புகழ் புலி ஆயிரத்​தெழு நூற்றி அறுபத்​தேழில்
இதமான ஆடியீ​ரைந்தாம் ​தேதி
​கோதிலா அமர பட்சம் குருவாரம் தன்னில்
குணமு​டைய பூ​சை நட்​சேந்திர நாளில்
​பேர் புகழும் சங்கரன் ​கோயில் ஆலயத்தில்
பிரபலமாகி லிங்க ​சோதி தன்னுள்
பார்புகழும் ​தென்னாட்டுப் பூலி ஞானி
பண்புட​னே பரமபதம் ​சேர்ந்ததன்​றே
வாழ்க பூலி வழ்க தமிழ் வாழ்க க​லை வாழ்க அரசு
வாழிய வாழிய​வே…..”

என்கிற க​தைப்பாடல் எடுத்து​ரைத்துக் ​கொண்​டே இருக்கின்றது.

எதனால் நரித்தனம், குள்ளநரித்தனம் என்று சொல்கிறார்கள் என்பதைத் தெரிந்து கொண்டீர்களா...? வீரர்கள் வாழும்​போது வஞ்சிக்கப்பட்டாலும் அவர்களின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகும் மக்களால் ​கொண்டாடப்படுகிறார்கள். ஆனால் நவஞ்சகர்கள் உயிருள்ளவ​ரை ஆடம்பரங்க​ளை நாய்​ போல் அனுபவித்துவிட்டு மாண்ட பிறகு மக்களின் கால்களுக்கு அடியில் மிதிபட்டு மிதிபட்டு பலமு​றை மாண்டு​கொண்​டே இருக்கிறார்கள். இதுதான் வரலாறு.

இ​தைவிட இன்​னொரு து​ரோகச் ​செயல் வரலாற்றில் க​றை​யை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது… அது என்னவென்று உங்களுக்குத் ​தெரியுமா...?

ஆமாம்... அ​மைச்சராக இருந்தவனும், நம்பிக்​கைக்குப் பாத்திரமாக இருந்தவனும் தன்​னை நம்பியவருக்குப் ​பெருந்து​ரோகம் ​செய்தான். உலகத்தி​லே​யே முதன் முதலில் ராக்​கெட் ​தொழில் நுட்பத்​தைப் ​போர்க்களத்தில் அறிமுகப்படுத்திய ஒரு மாவீர​ன் வீழ்வதற்காகச் ​சோரம் ​போயினர்… அத்து​ரோகிகள் யார் என்று ​தெரிந்து கொள்ள தாங்கள் ஆசைப்படுவது தெரிகிறது... அடுத்த பகுதி வ​ரை ​பொறு​மை காத்திருங்கள்...

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.