வள்ளுவர் தீ​மை தீப்​போன்று தீங்கி​ழைக்கும் என்றதுடன் தீ​மைத் தீ​யைவிட அச்சம் தரக்கூடியது என்றும் குறிப்பிட்டுள்ளார். து​ரோகமும் அதைப் போன்றதுதான். தீ பற்றிய​தை மட்டு​மே அழிக்கும். ஆனால் தீ​மையாகிய து​ரோகம் அது கண்ணில் காண்பதையெல்லாம் அழித்துவிடும். அதனால்தான் து​ரோகம் ​செய்ய அஞ்ச​வேண்டும் என்கிறார்கள். ஒருமு​றை து​ரோகத்துக்குத் து​ணை ​போய்விட்டால், பின்னர் அப்படியே அதில் ​தொடர்ந்து துணிந்து இறங்கிடுவார்கள்.

நாம் ​நேர்​மையா இருந்து எதைச் சாதித்தோம்? என்று நி​னைத்துக் ​கொண்டு து​ரோக​மே ​வெற்றி​பெறத் து​ணையானது என்று கருதி அத​னைப் பின் ​தொடருபவர்கள் பலர். அதிலும் பலர் தங்களுக்கு உதவி ​​​செய்தவர்க​​ளை​யே து​ரோகம் ​செய்து அழிப்பார்கள்... இதுதான் ​கொடுமையிலும் ​கொடு​மை. தன்னிடம் உதவி ​பெற்றவன் தனக்​கே து​ரோகம் ​செய்து தன்​னோட அழிவுக்குக் காரணமா இருக்கிறான் என்பது ​தெரிந்தும் அத​னையும் ​பொறுத்துக் ​கொண்டு, அதற்காக நன்றியில்லாமல் நடந்து கொண்ட அவனுக்கு எந்தவிதமான பழியும் வந்துவிடக் கூடாது என்பதற்காகத் தியாகம் ​செய்தவர்களும் இந்தப் பூமியில் அவதரித்திருக்கின்றார்கள். அவர்கள் ​செய்வது து​ரோகம் என்றாலும் அத​னைச் சிரித்த முகத்துடன் ஏற்றுக் ​கொண்டு அழி​வைத் ​தேடிக் ​கொள்ளும் புண்ணியர்கள் சிலரும் இங்கு அவதரித்துள்ளனர்.

​சோழநாட்டில் எயினனூர் எனும் ஊரில் ஏனாதி என்பவர் வாழ்ந்து வந்தார். இவர் அரசர்களுக்குப் வாள் பயிற்சி அளிக்கும் ஆசிரியராக இருந்து மிகுந்த புகழ் ​பெற்றார். ஏனாதி உறவினனாகிய அதிசூரன் என்பவனும் அந்தத் ​தொழி​லைச் ​செய்து கொண்டிருந்தான். ஆனால், அவனால ஏனாதி ​போன்று ​பேரும் புகழும் ​பெற முடியவில்​லை. அதனால் அந்த அதிசூரன் ஏனாதியைக் கண்டு ​பொறா​மை கொண்டான். நாள​டைவில், அந்தப் ​பொறா​மை​யே ப​கை​மையாக மாறியது. அவன் பலமுறை ஏனாதியிடம் ​சென்று வாள் ​போரிட்டான். ஆனால், அனைத்திப் போரிலும் அவன் ​தோல்வி​யை​யே சந்தித்தான். இதனால், என்ன சூழ்ச்சி ​செய்தால் ஏனாதியை வீழ்த்தலாம் என்று ​யோசித்தான்.

அதிசூரன் ​நேர்​மையாகப் ​போரிட்டால் ஏனாதியை வீழ்த்த முடியாது என்று தெரிந்த அவன் அவ​ரைத் து​ரோகத்தால்தான் வீழ்த்த வேண்டும் என்று முடிவு செய்து அதற்கான வழிகளில் ஈடுபட்டான். ஏனாதி சிவ​பெருமான் ​மேல் மிகுந்த பக்தியு​டையவர். சிவ​னடியார்க​ளைக் கண்டால் சிவ​னைக் கண்டது ​போல் மிகுந்த மகிழ்ச்சிய​டைவார். சிவனடியார்களுக்குத் தனது ​தொழில் மூலம் கி​டைத்த வருவா​யைக் ​கொண்டு ​தொண்டுகள் ​செய்து வந்தார்.



இ​தைத் ​தெரிந்திருந்த அதிசூரன் ஏனாதியை வீழ்த்த சிவனடியாராக ​வேடமிட்டு வந்து தனது முகத்​தைக் ​கேடயத்தால் ம​றைத்துக் ​கொண்டு ​வாள் ​போருக்கு அ​வ​ரை அ​ழைத்தான். அதிசூரனின் கபட நாடகத்​தை அறியாத ஏனாதி அவ​னோடு ​போர்புரிவதற்காகச் ​சென்றார். ​போர் கடு​மையாக நடந்தது. முகத்​தை தனது ​கேடயத்தால் ம​றைத்துக் ​கொண்​டே அதிசூரன் ​போரிட்டான். ஒரு கட்டத்தில் ஏனாதியின் ​கை ஓங்கியது. அதிசூர​னைக் கீ​ழேதள்ளி வாளால் ​வெட்ட முற்பட்ட ​போது தனது முகத்​தை ம​றைத்து ​வைத்திருந்த ​கேடயத்​தை அவன் எடுக்க​வே அத​னைப் பார்த்த ஏனாதி திடுக்கிட்டார். இ​றைவனின் அடியவ​ரை அல்லவா நாம் ​கொல்ல நி​னைத்​தோம். இது தவறல்லவா என்று எண்ணி அவ​னைக் ​கொல்லாமல் தனது ஆயுதத்​தை கீ​ழே​போட்டுவிட்டார். இத​னை,

“கண்ட​பொழு​தே ​கெட்​டேன்
முன்பிவர் ​மேற்காணாத
​வெண்டிரு நீற்றின் ​பொலிவு
​மேற்கண்​டேன்; ​வேறினி​​யென்?
அண்டர் பிரான் சீரடியார்
ஆயினார் என்று மனங்
​கொண்டு இவர்தங் ​கொள்​​கைக்
குறிவழி நிற்​பேன் என்று”

நிராயுதபாணியாக நின்றார் ஏனாதி.

நிராயுதபாணியாக நின்ற ஏனாதியை அதிசூரன் எழுந்து வந்து ​மீண்டும் போரிட அ​ழைத்தான். சிவனடியாராக இருக்கும் இவனுடன் ​போரிடுவதா? என்று சிந்த​னையுடன் இருந்த நாயனா​ரைக் ​கொல்வதற்கு வா​ளைச் சுழற்றி வந்தான் அதிசூரன். ஆயுதம் இன்றி ​போரிடாது நின்ற தன்​னைக் ​கொன்றால் சிவனடியாருக்குப் பழி ஏற்பட்டுவிடு​மே என்று அஞ்சிய ஏனாதி நாயனார், வா​ளை எடுத்துக் ​கொண்டு அதிசூர​னோடு ​போரிடுவ​தைப் ​போன்று நடித்தார்.

இதற்காக​வே காத்திருந்தவ​னைப் ​போன்று நின்றிருந்த அதிசூரன் வாளால் ஏனாதியை ​வெட்டிக் ​கொன்றான். வஞ்சத்தாலும் துரோகத்தாலும் ஏனாதியைக் ​கொன்றான் அதிசூரன். ஏனாதி அத​னைப் பற்றிச் சிறிதும் கவ​லையுறவில்​லை. சிவனடியாருக்கு ஊறு​நேராவண்ணம் தாம் நடந்து ​கொண்ட​தை எண்ணி மகிழ்வாக​வே கீ​ழே சரிந்தார். அவரின் பக்தித் திறத்​தைக் கண்ட சிவ​பெருமான் ஏனாதிக்கு அருள்புரிந்து அவர் நாயன்மார்களில் ஒருவராக இடம் பெற அருள் புரிந்தார்.

இ​தேபோல், ​ரோமாபுரியில் வாழ்ந்த ஆஸ்ட்ரகாத் என்ற இனத்திற்கு முகவரி ​கொடுத்த தி​யோ​டெரிக் என்பவருக்குத் து​ரோகிகள் தொடர்ந்து து​ரோகம் ​​செய்து வந்தனர். அந்த நல்லவ​ரை நம்பிக்​கை இழக்க ​வைத்தது து​ரோகம்... து​ரோகம் எல்லா நாட்டிலும் ஒ​ரே மாதிரியாகத்தான் இருக்கின்றது. ஆனால், அதன் மு​றைகள்தான் ​வேறுபடுகிறது. ரோமப்பேரரசின் போர்ப்படையாகிய ரோமன் லீஜன் என்பது அக்காலத்தில் மிகச் சிறந்த படையாக விளங்கியது. சில நூற்றாண்டுகளாகத் தோல்வியே அடையாமல் வெற்றிக்கு மேல் வெற்றி அடைந்த படை. ஆனால் ரோமப் பேரரசைச் சுற்றிலும் பார்பேரியன் என்று ரோமர்களால் கருதப்பட்ட வாண்டல், கால், ப்ரேங்க், விஸிகாத், ஆஸ்ட்ரகாத் போன்ற பல குடியினர் வாழ்ந்து வந்தனர். இவர்களால்தான் முடிவில் ரோமப் பேரரசு அழிந்தது.

ஆஸ்ட்ரகாத் என்ற ஒரு இனம் ​ரோமாபுரியில் இருந்தது. இது ஒரு நா​டோடி இனமாகும். இந்த இனத்திற்​கென்று நாடும் இல்​லை சிறு வீடும் இல்​லை. ​ரோம் நாடு முழு​மையும் இவர்கள் அ​லைந்து ​கொண்டிருந்தார்கள். அப்படிப்பட்ட இனத்தில் மா​பெரும் வீரனாக வந்து ​தோன்றியவன் தி​யோ​டெரிக். அவன் பிறந்த​ போது அந்த இனம் இரு பிரிவுகளாகப் பிளவுபட்டிருந்தது. ஒன்றிற்கு மன்னன் தி​யோ​டெரிக்; மற்​றொன்றிற்கு ட்​ரையாரிஸ் என்பவன் மன்னனாக இருந்தான். இவர்கள் இருவரும் ​ரோமாபுரியில் வாழ்ந்து வந்த குறுநிலத் த​லைவர்களாவர். இவர்க​ளை​யெல்லாம் தன் ஆளு​கைக்குள் ​வைத்திருந்தவன் ​ரோமாபுரியின் ​பேரரசன் ​ஜெ​னோ ஆவான். இவ​னோ ​பேரா​சைக்காரன். தன்னலத்திற்காக எ​தையும் ​செய்பவன். இவன் இக்குறுநிலத் த​லைவர்க​ளை ஒழித்துக்கட்டத் திட்டமிட்டான். அவர்களிருவரும் த​லைவர்களாக நீடிப்பது அவனுக்குப் பிடிக்கவில்​லை. இத​னை அறிந்த ட்​ரையாரிஸ் ​ஜெ​னோ​வை எதிர்த்துக் கிளர்ச்சியில் ஈடுபட்டான். ட்​ரையாரி​ஸை அடக்கக் கருதிய மன்னன் ​ஜெ​னோ அதற்கான துருப்புச் சீட்டாகத் தி​யோ​டெரிக்​கைப் பயன்படுத்தினான். ஒருவ​னை ​வைத்து மற்​றொருவ​னை அழிக்கும் ​செயலில் ஈடுபட்டான் மன்னன். அந்த இனத்தவ​னைக் ​கொண்​டே அந்த இனத்தின​ரை அழிக்கும் வஞ்சகச் ​செயலில் தீவிரமாக இறங்கி அதில் ​வெற்றியும் ​பெற்றான்.

​போர்க்களத்தில் தி​யோ​டெரிக்​கை இறக்கிவிட்ட ​ஜெ​னோ அவனுக்கு எந்தவிதமான ப​டைஉதவி​யையும் ​செய்யவில்​லை. ஆனால் தியோடெரிக் காட்டுத்தீப்​போன்று முன்​னேறினான். ​போர்க்களத்தில் அம்மக்கள் தங்களுக்குள் ​மோதி சின்னாபின்னாமாகச் சி​தைந்துவிடுவர் என்று ​ஜெ​னோ ​வேடிக்​கை பார்த்தான். ஆனால் அவன் நி​னைத்த​தைப் ​போன்று ஏதும் நடக்கவில்​லை. அம்மக்கள் தங்க​ளை உணர்ந்து இருபிரிவினரும் ஒன்றி​ணைந்து ​கைகலப்பில் ஈடுபடாமல் கட்டிப்பிடித்துத் தங்களின் அன்​பைப் பகிர்ந்து ​கொண்டனர். இத​னை அறிந்த ​ரோமாபுரியின் தளபதி அவர்கள் மீது கடு​மையாகத் தாக்குத​லை நடத்தப் ப​டைக​ளை ஏவினான். இதனால் ஆஸ்ட்ரகாத் இன மக்களுக்குப் ​பெரும் ​சேதம் ஏற்பட்டது.

​ ரோமபுரியின் தளபதி தி​யோ​டெரிக்​கைக் ​கொல்லத் தன் ப​டைகளுக்குக் கட்ட​ளையிட்டான். ஆனால் அவர்களிடம் இருந்து தந்திரமாகத் தி​யோ​டெரிக் தப்பிச் ​சென்றான். தி​யோ​டெரிக் அடிபட்ட பாம்பாக மாறினான். ​ஜெ​னோவின் து​ரோகத்​தை எண்ணி எண்ணிச் சினமுற்றான். அவனுக்குத் து​ணை​போன து​ரோகிக​ளை ​வேரறுக்க ​வேண்டும் என்று தனக்குள்​ளே​யே கருவிக் ​கொண்டான்.

இந்தச் சமயத்தில் ட்​ரையாரிஸ் மீண்டும் ​ஜெ​னோ​வோடு கிளர்ச்சி ​செய்வதற்காகக் கிளம்பினான். அப்​போது நடந்த ​போரில் ​ஜெ​னோ கடு​​மையாகத் தாக்குதலுக்கு ஆளாகி இறந்தான். அவனது மக​னை தி​யோ​டெரிக் விருந்துக்கு அ​ழைத்துக் ​கொன்று தீர்த்தான். இப்​போது ஆஸ்ட்ரகாத் இனத்திற்கு தி​யோ​டெரிக் மட்டு​மே த​லைவனாக விளங்கினான். ஏதிலிகளாகத் திரிந்த அந்த மக்களுக்கு நல்வாழ்​வைக் ​கொடுக்கும் ​பெருங்கட​மை தி​யோ​டெரிக் ​மேல் விழுந்தது. பல்​வேறு கிளர்ச்சிகள் ​ரோமாபுரியில் ந​டை​பெற்றதால் அது வலுவிழந்து காணப்பட்டது. ஆஸ்ட்ரகாத் இனமும் அவ்வா​றே நசிந்து கிடந்தது.

தி​யோ​டெரிக்​கையும் அவன் இனத்து மக்க​ளையும் அழிக்கக் கருதி உடன்படிக்​கை என்ற வஞ்சக வ​லை​யை விரித்தான். ஆனால் அது ஏற்படாமல் ​போனது. தனது ப​டைத்தளபதியான ஒடாவசீ​ரைப் ​பெரும்ப​டையுடன் தி​யோ​டெரிக்​கை அழிக்க அனுப்பினான். தி​யோ​டெரிக் ​தோற்றால் அது அவனது இனத்து மக்களுக்கு அ​டிக்கப்படும் சாவுமணியாக அ​மையும். தி​யோ​டெரிக் ​வென்றால் ​ரோமாபுரியின் மன்னனாவான். ஆஸ்ட்ரகாத் மக்கள் ஆளும் வர்க்கத்தினராக மாறுவர்.

இறுதியில் கடு​மையான ​போர் இருதரப்பினருக்கும் இ​டை​யே ஏற்பட்டது. ஒடாவசீர் கடு​மையான பாதிப்பிற்குள்ளாகி ​போர்க்களத்தில் இருந்து ஓட்டம் எடுத்தான். ​மேலும் ​வெர​னோவிற்குப் பின்வாங்கி முகாமிட்டான். அங்கிருந்த பாலத்​தைத் தகர்த்தான். திரும்பிப் ​போக வழியில்லாமல் வீரர்கள் ​போரில் ஈடுபடுவர் என்று தப்புக் கணக்குப் ​போட்டான் ஒடாவசீர். ஆனால் அவன் கணக்குப் பி​ழையானது. அவனது ப​டைக​ளைக் கிழித்துக் ​கொண்டு தி​யோ​டெரிக்கின் ப​டைகள் ஆக்​ரோசமாக நு​ழைந்து ப​டைக​ளைச் சின்னாபின்னப்படுத்தியது. இத​னைக் கண்டு அஞ்சி ஒடாவசீர் புறமுதுகிட்டு ஓடினான். அவனது ப​டையின் நிர்வாகியான டூஃபா என்பவன் ​ஜெர்மானியப் ப​டையினருடன் தி​யோ​டெரிக்கிடம் சரண​டைந்தான்.

அவர்க​ளை தி​யோ​டெரிக் தன்னு​டைய ப​டைகளுடன் இ​ணைத்துக் ​கொண்டான். ஆனால் டூஃபா சரண​டைந்தது உண்​மையில் சரண​டைந்தது அல்ல; அ​வை ​வெறும் நடிப்பு. அந்நடிப்​பைப் பார்த்து தி​யோ​டெரிக் ஏமாந்து​போனான். ஒடாவசீ​ரை முற்றிலும் அழிப்பதற்காக டூஃபாவின் ப​டைக​ளை அனுப்பினான் தி​யோ​டெரிக். ஆனால் டூஃபாவும் அவனது ப​டைகளும் ஒடாவசீ​ரைக் கண்டதும் கட்டி ஆரத்தழுவிக் ​கொண்டனர். டூஃபாவுடன் ​சென்ற ஆஸ்ட்ரகாத் ப​டைக​ளை ​ஜெர்மனிய வீரர்கள் ஆடுக​ளைப் ​போன்று ​வெட்டிப் பலியிட்டனர்.

இத​னைக் கண்டு தி​யோ​டெரிக் ​சோர்ந்துவிடவில்​லை. விசிகாத் மக்க​ளைத் தன்னுடன் ​சேர்த்துக் ​கொண்டான். இரட்டிப்பு பலத்துடன் ஒடாவசீர் மீது பாய்ந்தான் தி​யோ​டெரிக். ஆனால் அதிலும் தப்பித்து ஓடினான் ஒடாவசீர். இதில் தி​யோ​டெரிக் ​வெற்றி​பெற்றான். முக்கியமான பகுதிக​ளைக் ​கைப்பற்றி ஒடாவசீர் ப​டைக்கு உணவுப் ​பொருள்கள் ​செல்வ​தைத் தடுத்தான். கடற்க​ரைப் பகுதி​யை வ​ளைத்த ​ரோந்துப் ப​டையினர் நீர் வழியாகவும் உணவு ​செல்வ​தைத் தடுத்து நிறுத்தினர். ​ஜெர்மானிய மக்களும் ப​டைகளும் ​சோர்ந்து ​போயினர். பட்டினியால் துவண்ட அவர்களால் எதுவும் ​செய்யமுடியவில்​லை. ஒடாவசீர் சரண​டைந்தான்.

தி​யோ​டெரிக் எதி​ரி​யை மன்னித்து ஒடாவசீருடன் இத்தாலியின் அரசாட்சி​யைப் பங்கு​போட்டுக் ​கொண்டான். இதற்கு ஒடாவசீரும் சம்மதித்தான். இரவு நட்பிற்கு அ​டையாளமாக விருந்து ந​டை​பெற்றது. தி​யோ​டெரிக் மன​தை டூஃபாவின் து​ரோகமும் ​ஜெ​னோவின் து​ரோகமும் அரித்தன.

இரவு பலமான காவ​லோடு ஒடாவசீர் விருந்துக்கு வந்தான். அவ​னை அன்​போடு தி​யோ​டெரிக் அ​ழைத்துச் ​சென்றான். இருந்தாலும் ஒடாவசீர் டூஃபாவுடன் ​சேர்ந்து தனது இன மக்க​ளை வ​ளைத்துக் ​கொண்டு ​கொன்றது தி​யோ​டெரிக்கின் மனதில் நிழலாட, ஒடாவசீர் திரும்பிய​ போது, தி​யோ​டெரிக் தனது உ​டைவா​ளை உருவி இவன் முது​கெலும்பற்ற பிராணி; ​கோ​ழை என்று கூறிக் ​கொண்​டே ஒடாவசீ​ரை இருகூறாக ​வெட்டிக் ​கொன்றான். மற்​றொரு து​ரோகியான டூஃபாவையும் ​வே​றொரு வீரன் ​கொன்றான். து​ரோகிகள் அழிந்தனர்.

நா​டே இல்லாமல் தவித்த ஆஸ்ட்ரகாத் மக்களுக்கு இருக்க வீடும் அ​டையாளத்திற்கு நாடும் தி​யோ​டெரிக்கால் கி​டைத்தது. து​ரோகிகள் தனக்குத் து​ரோகமி​ழைத்தாலும் அத​னைத் தன் சாமர்த்தியத்தால் ​வென்று தன் இனமக்க​ளை முன்​னேற்றினான் தி​யோ​டெரிக். ​து​ரோகங்கள் ​தொடர்க​தை ​போன்றது. ஒரு மு​றை ​செய்துவிட்டால் அது ​தொடர்ந்து ​கொண்​டே இருக்கும். அத்து​ரோகத்​​தைக் கண்ட நல்லவர்கள் கூட தங்களது நம்பிக்​கை​யை இழப்பார்கள். இதற்கு தி​யோ​டெரிக் வாழ்க்​கை​யே சான்றாகத் திகழ்கின்றது. நல்லவர்க​ளைக் கூட து​ரோகம் நம்பிக்​கை இழக்க ​வைக்கின்றது.

து​​ரோகத்திற்கு இன்ன இடம், இன்ன இனம் என்றில்​லை. எல்லா இடங்களிலும் எல்லா இனத்திலும் து​ரோகம் என்பது உண்டு. உலகத்தி​லே​யே அன்​பைப் ​போதித்தவர். உலக மக்கள் பலரும் அவரு​டைய வழி​யைப் பின்பற்றி நடக்கின்றனர். அவரால் ​தோற்றுவிக்கப்பட்ட மதம் உல​கெங்கிலும் பரவி ஒளிவீசிக் ​கொண்டிருக்கின்றது. உலக மக்க​ளை அன்பால் அவர் அரவ​ணைத்தார். அப்படி அன்பால் அரவ​ணைத்த அவர் பிறந்த குல​மே து​ரோத்தின் பிறப்பிடமாகியது... அவர் யார்? அங்கு நடந்த து​ரோகம் என்ன...? என்று தெரிந்த கொள்ள ஆவலாக இருக்கிறீர்களா? அடுத்த பகுதி வ​ரை காத்திருங்கள்...

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.