பஜ்ரு தொழுகையை தொழுதுவிட்டு ஹைதர் அலியும் ஜமாலுத்தீனும் வெளியே நடந்தனர். கால் செருப்புகளை மாட்டிக் கொண்டனர்.

ஹைதர் அலியும் ஜமாலுத்தீனும் நாற்பதாண்டு நண்பர்கள். ஹைதர்அலி அரசுப்பணியில் இருந்து ஓய்வு பெற்றவர். ஜமாலுத்தீன் மகன்களுடன் சேர்ந்து தேங்காய் மண்டி நடத்துகிறார். இந்த இருவரும் பேசிக் கொள்ளாத விஷயமில்லை. ஒரு சில தொழுகைளைத் தவிர, ஒரு நாளைய அனைத்து தொழுகைளையும் சேர்ந்தே தொழுவார்கள்.

“ஜமால்!” என்றார் ஹைதர்அலி

“என்னப்பா?”

“பஜ்ரு தொழுகைக்கு நம்மோடு சேத்து 10 பேர் தான் இருந்தோம். ஒரே ஒரு தொழுகை வரிசை!”

“ஆமாம்!”

“மற்ற தொழுகையாளிகளின் சஜ்தாவுக்கும் என் சஜ்தாவுக்கும் ஏராளமான வித்தியாசங்கள். என்னுடைய சஜ்தா டோட்டல் சரண்டர். மற்றவர்களின் சஜ்தா ஏனோதானோ!”

“என்னுடைய சஜ்தாவையும் சேத்து தான் சொல்றியா?”

“மன்னிக்கனும்… ஆமா… நீயும்தான்… பட்டக்ஸை தள்ளிக்கிட்டு ஒரு மாதிரி சஜ்தா செய்றீங்க!”

“அப்படியா?”


“நம்மைத் தொழ வைக்கிற இமாமின் அரபி உச்சரிப்பு படுமோசம். என்னை விட்டா மக்கா நகருக்கே இமாம் பணி செய்வேன்… மை அரபிக் உச்சரிப்பு இஸ்பொயட்டிக்!”

“உன்னுடைய அரபி உச்சரிப்பை நான் கேட்டதில்லையே…”

ஒரு சூராவை ஓதிக் காட்டினார் ஹைதர் அலி.

“உன் உச்சரிப்பு நல்லா இருக்கு. ஆனா நீ பெருமை பாராட்டிக்கிர மாதிரி இல்லை!”

“உனக்கு பொறாமை… நீ அப்படிதான் சொல்வ…”

“விருப்பு வெறுப்பில்லாமல் உள்ளதைச் சொல்கிறேன்!”

இருவரும் நடந்து தேனீர் விடுதிக்கு சென்றனர். இருவருக்கும் தேனீர் வந்தது.

“எனக்கு ஒரு சந்தேகம்!”

“என்ன?”

“இன்னைக்கி பஜ்ரு தொழுதது இமாம், மோதினார் சேத்து பனிரெண்டு பேர்… இந்த பனிரெண்டு பேரில் யாருக்கு சொர்க்கம் கிடைக்கும் யாருக்கு நரகம் கிடைக்கும்?”

ஜமாலுத்தீன் பெரியதாய் சிரித்தார். அவரது சிரிப்பு சப்தம் அதிகாலை அமைதியைக் குலைத்தது.

“யாருக்கு தெரியும் ஹைதர்? இறைவனுக்கு மட்டுமே தெரிந்த ரகசியம் இது!”

“அப்படிச் சொல்ல முடியாது. ஆன்மிகத்தில் திளைப்பவனுக்கும் திளைக்காதவனுக்கும் இடையே உள்ள வித்தியாசம் உள்ளங்கை நெல்லிக்கனி… இன்னைக்கி பஜ்ரு தொழுத பனிரெண்டு பேரில் எனக்கு சொர்க்கம் நிச்சயம்!”

“எந்த ஆப் மூலம் ரிசர்வ் பண்ணின?”

“ஈமான் என்கிற ஆப் மூலம் ரிசர்வ் பண்ணினேன்!”

“எனக்கு சொர்க்கம் கிடையாதா?”

“கொஞ்சம் சந்தேகம் தான்!”

“எனக்கு நீ சிபாரிசு செய்யக் கூடாதா?”

“என் மனைவி மக்களுக்கே சிபாரிசு செய்ய மாட்டேன்!”

“சரி, எதனை வைத்து உனக்கு சொர்க்கம் கிடைக்கும் என நம்புகிறாய்?”


“வெரி சிம்பிள். ஐந்து நேரம் தொழுகிறேன். பல நாட்களில் தஹஜத்தும் தொழுகிறேன். முப்பது நோன்பு நோற்கிறேன். ஜக்காத் சதகாத் ஹதியா தரேன். ஹஜ் போய்ட்டு வந்திட்டேன். எந்த அமுலை செய்தாலும் முழு திருப்தியாக செய்கிறேன். நான் சஹாபிகளில் ஒருவனாக பிறந்திருக்க வேண்டியவன்!”

“உனது அமல்களில் உனக்கு முழு திருப்தி சரி இறைவனுக்கு முழு திருப்தியா?”

“இறைவனின் முழு திருப்தியை மலக்குகள் என் காதுகளில் மொழிகின்றனர்!”

“மலக்குகளுடன் உனக்கு டாரக்ட் கான்டாக்ட் இருக்கா? சபாஷ்! ஒரே ஒரு மலக்கையாவது எனக்கு அறிமுகம் பண்ணி வை!”

“நான் சீரியஸா பேசுறேன். நீ கிண்டல் பண்றியா?”

“மலக்குகளுடன் நான் பேச விரும்புவது தப்பா?”

“நீ சிகரெட் புடிக்ற. நீ ஒரு முன்கோபி. நீரழிவு நோயை காரணம் காட்டி பல நோன்புகளை விட்டு விடுகிறாய். ஜகாத்தை தோராயமாக கொடுக்கிறாய். ஹஜ் போனால் ஏழு ஏழு பதினான்கு லட்சம் ஆகும் என்று ஒன்றரை லட்சம் ரூபாய் செலவில் நீயும் உன் மனைவியும் உம்ரா போய் வந்தீர்கள். தர்கா வழிபாடு செய்கிறாய். சுன்னத்தான தாடியை நீ வைக்கவில்லை. உன்னிடம் மலக்கு எப்படி பேசும்?”

“என்னுடைய நெகட்டிவ் விஷயங்களை பட்டியலிட்டாய். நன்றியும் மகிழ்ச்சியும். மற்றவர்கள் குறைகளை அளந்து பாக்கும் மாரல் போலீஸ் பணியை உனக்கு யார் கொடுத்தது!”

“யார் கொடுக்க வேண்டும்? நானே எடுத்துக் கொண்டேன்!”

நெட்டுயிர்த்தார் ஜமாலுத்தீன்.

“நான் ஒண்ணு சொன்னா கோவிச்சுக்க மாட்டியே?”

“மாட்டேன் சொல்லு!”

“உன்னை ‘உஜுப்’ என்கிற வியாதி தொற்றிக் கொண்டுள்ளது!”

“உஜுப் என்றால் என்ன?”


“தன்னைத்தானே பாராட்டிக் கொள்வது தன்னைத்தானே வியப்பது உஜுப் எனப்படும். உன்னுடைய அமுல்களை சீர்குலைக்க ஷைத்தான் தேவையில்லை. சைத்தானின் வேலையை உன் ஈகோ பார்த்துவிடும்!”

“உஜுப் எனக்கா இருக்கிறது?”

“நண்பா! உன்னுடைய நற்செயல்களில் உஜுப் ஒளிந்திருக்கிறது- உன்னுடைய காலணில தேள் ஒளிந்திருப்பது போல- என்னிடம் துளி உஜுப் இல்லை!”

“இப்லீஸ் அல்லாஹ்வை காலம் காலமாக துதித்தான். ஆனால் ஆதாமை விட நான் சிறந்தவன் எனக் கூறி அதளபாதாளத்தில் விழுந்தான் இப்லீஸ். இப்லீஸ் செய்தது குற்றமன்று அதுதான் உஜுப். அன்று இப்லீஸிடமிருந்த உஜுப் இன்று உன்னிடம் உள்ளது. உன்னைப் போல ஆயிரக்கணக்கான இஸ்லாமியர்களிடம் உள்ளது. தேர்வுகள் நடக்கும் போதே தேர்வின் முடிவுகளை அறிவிப்பது அறிவீனம். அல்லாஹ்வின் தராசு தட்டில் எது கனக்கும் எது மிதக்கும் யாருக்குத் தெரியும்!”

“அதிகம் பேசுகிறாய்!”

“அதிகம் பேச வைக்கிறாய் ஹைதர்!”

“உலகம் தோன்றியதிலிருந்து இதுநாள் வரை 120 பில்லியன் மக்கள் இருந்து வருகின்றனர். யாருக்கு எதை தர வேண்டும் என்பதனை இறைவன் அறிவான். அடக்கி வாசிப்போம் ஹைதர்!”

“நான் எதனைச் செய்தால் உஜுப்பிலிருந்து விடுபடலாம்?”

“நல்ல கேள்வி. உன்னுடைய அமுல்களையும் நற்செயல்களையும் கண்காட்சி ஆக்காமல் இரகசியமாக செய். நீ செய்த மோசமான பாவங்களை அடிக்கடி நினைவு கூர்ந்து நிதானம் பெறு. ‘யா அல்லாஹ்! நீ தருவதை வைத்தே தினசரி வாழ்க்கையை நகர்த்துகிறேன். நீ இல்லாவிட்டால் நான் ஒரு மிகப்பெரிய பூஜ்யம்’ என அடிக்கடி முணுமுணு. அடுத்தவர் செயல்பாடுகளை வேவு பார்க்காதே. உன்னோடு ஒப்பிடாதே. ஆன்மிகத்தில் திளை ஆனால் நான் ஒரு ஆன்மிகவாதி என பெருமை பேசாதே. மொத்தத்தில் உன் ஈகோவை தலைமுழுகு. உஜுப் இல்லாத மூமீனாக மீதி வாழ்நாளை நகர்த்து!”

வெட்கி தலைகுனிந்தார் ஹைதர் அலி.


“என் ஞானக்கண்களை திறந்து விட்டாய் ஜமாலுத்தீன். இமாமை பற்றியும் சகதொழுகையாளிகளையும் பற்றிய என் மோசமான விமர்சனத்திற்கு அல்லாஹ் என்னை மன்னிக்கட்டும் உஜுப்பை அடித்து துரத்தி விட்டேன்!”

“மனம் மாறியதற்கு மகிழ்ச்சி ஹைதர்” எனக்கூறிய ஜமாலுத்தீனின் இதயத்திற்குள் ஏதோ ஒன்று புகுந்தது.

கர்வமாய் சிரித்தார் ஜமாலுத்தீன்.

“உஜுப்பை பற்றி மற்ற மூமீன்களுக்கு பாடம் எடுக்கும் அளவிற்கு நான் பெரிய மார்க்க அறிஞன் ஆகிவிட்டேன்... முதல் தர சொர்க்கம் எனக்கே!”

ஜமாலுத்தீனுக்கு இரு கொம்புகளும் ஒரு வாலும் முளைத்தன.

(தொடரும்...)

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.